جهان ما جهان اثبات باورهاست...

[فاطمه سادات 97]

امیر شفیعی/ دوست من، تو چگونه می‌اندیشی؟ این‌که محکوم به موفقیت و خوشبختی هستی؟ یا محکوم به شکست و قربانی شدن!

باور ما چیست؟

این‌که تمام تغییر‌ها و تحول‌ها ابتدا در ذهن ما شکل می‌گیرد، و ما تصمیم داریم دنیای خود و پیرامون خود را متحول کنیم به تغییر، شکوفایی، رشد و بالندگی؟

یا این‌که اثبات کنیم که یک قربانی در حال سقوط هستیم؟ قربانی گذشته‌ای خاص با خاطراتی خاص؟

مثال: قربانی بی‌مهری پدر یا مادر، قربانی شکست‌های عاطفی، مالی و یا داغ عزیزان، قربانی چه و چه...

برای قربانی چه فرقی می‌کند؛ او به دنبال بهانه‌ها و دلایلی است که ثابت کند، یک قربانی است و در آخر نیز ثابت می‌کند! او می‌خواهد که نشود و اتقاقا همیشه برایش نمی‌شود!

در جایی خواندم وقتی خاطرات شما بیشتر از امید‌هایتان باشد، پیری شما شروع شده است!

دوست خوب من،

خوب بیندیشم، که مسیر ما در چه جهتی تنظیم شده است.

آیا مسیری که گام به گام ما را بیشتر به سمت نشدن، شکست، فقر و محکومیتی ابدی سوق می‌دهد؟

یا مسیری که گام به گام ما را نزدیک‌تر می‌کند به سمت شدن، و پا گذاشتن در جاده‌های سرسبز زندگی، موفقیت، خوشبختی، سلامتی و ثروتمندی؟

کدام مسیر؟

می‌خواهی بدانی مسیر ما چگونه انتخاب می‌شود و هدف را برایمان روشن می‌کند؟

کافی است به باور‌هایمان بیندیشیم، زیرا باور‌هایمان مسیر‌های ما را مشخص می‌کنند و مسیر‌ها، ما را به اهدافی مشخص می‌رسانند...!

مگر نه این‌که در صورتی به نتایج شگفت‌انگیز در زندگی خود می‌رسیم که تفکر و باور‌هایمان شگفت انگیز باشد؟

پس چگونه می‌توان بدون بازنگری وتغییر در باور‌هایمان که در چهار «ع» نهفته است چشم به تحولی سرنوشت ساز گشود؟

اگر می‌بینیم هنوز آن‌گونه که خواسته‌ایم و انتظار داشته‌ایم چرخه موفقیت زندگی ما، کسب‌وکار ما، معنویت و تندرستی ما دچار تحولی شگفت‌آور نشده است، موقع آن فرارسیده که به خود بگوییم:

باید فکری کرد...

آری باید فکری کرد، حرکتی کرد، گامی برداشت، تصمیم‌هایی گرفت، اراده‌هایی کرد و آنها را نیز به اجرا درآورد.

بهتر آن است که به چهار «ع» خود سری بزنیم و در آنها بازنگری انجام دهیم:

- علائق
- عناد‌ها
- عادات
- عقاید

دوست خوب من!

وقتی ما در علائق خود، در عنادهاو خشم‌های خود، در عادات کهنه خود و در عقاید خود اصلاح و تغییری ایجاد نکنیم، ناچار خواهیم بود که در راستا و مسیرهایی تکراری، کهنه و ارتقانیافته گام برداریم! و به‌‌ همان نتایجی برسیم که تا کنون رسیده‌ایم.

بنابراین باید به طور مداوم از خود سوال کنیم که:
- چه باوری را می‌خواهم اثبات کنم؟

توجه داشته باشیم که:

ما ماشین اثبات باور‌هایمان هستیم...

ما همانیم که می‌اندیشیم!

[reihoon]

مرسییییی عالی بود

[نويد]

بتنونیم بکار ببریم عالی میشه