گفتوگوی ما با معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزشوپرورش
پیکهای شادی هم به خاطره پیوستند
آزاده باقری: پیکهای نوروزی سیاهوسفیدی که معلمها اواخر اسفندماه به ما میدادند و 14 فروردین باید حلشده و رنگی تحویلشان میدادیم دغدغه تمام روزهای عیدمان بود؛ بهطوری که از دهم فروردین به بعد رعشه به اندامها میافتاد که تمام طول تعطیلات را به بازی کردن و خوشگذرانی و دیدوبازدید سپری کردهایم و حالا پیکی در مقابلمان قرار دارد که فقط نام شادی را با خود به یدک میکشد و چیزی جز آه و افسوس و نگرانی و فشار خانواده برای رفتن به سراغ آنها برایمان ندارد. حالا امسال در خبری میخوانیم پیکهای نوروزی از سال آینده حذف میشود و به جای آن دانشآموزان به کتابخوانی، کتابنویسی، قصهگویی و... تشویق میشوند. در این زمینه با رضوان حکیمزاده، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزشوپرورش، گفتوگو کردهایم که میتوانید در
ادامه بخوانید.
خانم حکیمزاده، چه شد بعد از سالها تصمیم گرفتید پیکهای نوروزی را حذف کنید؟
با توجه به اینکه در تعمیق و تثبیت یادگیری دانشآموزان نقش مؤثری نداشت و برعکس، به جریان فرسایشی و چالشبرانگیزی تبدیل شده بود که تعطیلات نوروز بچهها و خانوادهها را تحتالشعاع قرار میداد، تصمیم به حذف آن گرفته شد. بسیار مشاهده میشد حل این پیکها به روزهای آخر موکول میشود و خانوادهها مجبور بودند دائما انجام تکالیف را به فرزندانشان یادآوری کنند. به هر حال هدف از انجام تکالیف باید یادگیری باشد و پیکها این هدف را محقق نمیکردند. باید زودتر این تغییرات انجام میگرفت که دیگر امسال بهطور جدیتر به آن پرداختیم.
قرار است چه فعالیت تازه دیگری جایگزین پیکهای شادی شود؟
امسال تصمیم گرفتیم فعالیت یادگیری را جایگزین این پیکها کنیم که ارزش تربیتی بالایی دارد، با اقتضائات دوران کودکی کاملا سازگار است و از طریق آن میتوان مهارتهای متعددی را در بچهها تقویت کرد. این فعالیتها با محوریت داستان است؛ داستانخوانی یا داستانگویی یا داستاننویسی که دانشآموز میتواند به انتخاب خودش در ایام عید آن را انجام دهد. بچهها فرصت مییابند در عید کتابی مطالعه کنند، خلاصه آن یا خلاصه قصهای را بنویسند که از مادربزرگها، پدربزرگها یا خانوادهشان شنیدهاند، یا میتوانند مشاهدههای خود را از طبیعت یا روایتشان را از سفری که میروند، یا با استفاده از تخیلشان درباره موضوعات اجتماعی، دیدوبازدیدها، میهمانیها، محیط زیست و... داستانی بنویسند یا آن را روایت کنند؛ حتی علاقهمندان میتوانند کتابی را با صدای خودشان بخوانند و آن را ضبط کنند، یا از خود در زمان اجرا فیلم بگیرند.
شاهنامهخوانی نیز یکی دیگر از فعالیتهایی است که میتوانند برگزینند. متأسفانه در سالهای اخیر دانشآموزان بیشتر زمان خود را با ابزارهای الکترونیکیای مانند تلفنهمراه، تبلت و تلویزیون پر میکنند و برای آشتی با کتاب و کتابخوانی وقت نمیگذارند. ما دستبهکار شدیم این آشتی را آغاز کنیم. بهترین قالب متناسب با سن کودکان داستان است که ارزش تربیتی بالایی هم دارد. ارزش قصه آنقدر بالاست که در قرآن هم بهعنوان یکی از قالبهایی آمده که با آن پیامهای تربیتی را برای پیامبران و انسانها بیان میکند. به هر حال بسیاری از ارزشها از طریق داستانها منتقل میشود و مهارتهای نوشتن، شنیدن، خواندن، ابراز وجود، پرورش خلاقیت و قوه تخیل بچهها از رهگذر این فعالیت میتواند تحقق یابد. ما هم گفتیم میتوانیم از این روش به بهترین شکل در اوقات فراغت دانشآموزان و خانوادههایشان استفاده کنیم و آنها را با این دنیای زیبا بهتر و بیشتر آشنا کنیم.
شما با این کار میکوشید سرانه مطالعه کشور را بالا ببرید؟ یعنی فکر میکنید میتوانید بر روند مطالعات جامعه تأثیری بگذارید؟
بله، امیدواریم. شعاری که در نظر گرفتهایم «5/7 میلیون دانشآموز 5/7 میلیون داستان» است که با همکاری رسانهها و معلمها و اولیا و نیز آگاهسازی خانوادهها انجام خواهد شد. مطالعه باید از زمان کودکی در افراد نهادینه شود. در این صورت است که میتوان امیدوار بود سرانه مطالعه کشور هم بالا برود.