خنده‌دارترین فیلم‌های کمدی یک دهه گذشته

[صنم بانو]

دیجی کالا مگ: در این فهرست تعدادی از محبوب‌ترین، تحسین‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین فیلم‌های کمدی دهه‌ی اخیر کنار هم قرار گرفته‌اند. فیلم‌هایی بامزه و دلچسب که داستان‌های جذابی دارند و عاشق شخصیت‌های دوست‌داشتنی و گاهی شرورشان می‌شوید.

 

۱۰. آنچه در سایه‌ها انجام می‌دهیم (What We Do in the Shadows)

 

 

محصول: ۲۰۱۴

کارگردان: تایکا وایتیتی، جامین کلمنت

بازیگران: تایکا وایتیتی، جامین کلمنت، استوارت رادرفورد

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶%

ایده‌ی اولیه‌ی این فیلم جوری است که با شنیدنش پیش خودتان می‌گویید «چرا همچین چیزی به فکر من نزده بود؟» این فیلم یک ماکیومنتری درباره‌ی گروهی از خون‌آشام‌هاست که با همدیگر در آپارتمانی زندگی می‌کنند. تایکا وایتیتی به همراه جامین کلمنت نویسندگی و کارگردانی این فیلم را بر عهده داشته‌اند و از خون‌آشام‌ها و موقعیت‌های بامزه‌ی داستان به عنوان بستری برای نقد زندگی مدرن و رابطه‌ی بین بچه‌های نسل جدید استفاده کرده‌اند. ایده‌ی فیلم به‌شدت تازه و بدیع است و شوخی‌هایی که وایتیتی و جامین کلمنت نوشته‌اند تند و تیز و گزنده و هوشمندانه طراحی شده که هر مخاطبی را می‌خنداند و به فکر فرو می‌برد. وایتیتی و کلمنت حدود ۱۲۵ ساعت محتوا فیلم‌برداری کرده بودند که بیشترش بداهه‌پردازی‌های بازیگران بود. برای همین فرآیند تدوین فیلم و تبدیلش به یک اثر ۹۰ دقیقه‌ای حدود یک سال طول کشید.
البته این تکیه‌ی بیشتر روی بداهه‌پردازی تصمیمی بود که وایتیتی و کلمنت از ابتدا گرفته بودند. آن دو فیلم‌نامه‌ای ۱۵۰ صفحه‌ای برای فیلم نوشته بودند، ولی تصمیم گرفتند آن را به هیچ‌کس از عوامل و بازیگران نشان ندهند تا همه چیز در لحظه و طبیعی خلق شود و آن‌ها فقط مسیر داستان را هدایت کنند.
هرکدام از خون‌آشام‌های این فیلم شباهت‌هایی با یک خون‌آشام معروف دنیای سرگرمی دارد. مثلا پتیر شبیه شبیه کنت ارلوک فیلم «نوسفراتو» (Nosferatu) است، یا شخصیت دیکن را شبیه دیوید فیلم «پسران گم‌شده» (The Lost Boys) در آورده‌اند، ولادیسلاو کاراکتری شبیه گری اولدمن در فیلم «دراکولای برام استوکر» (Bram Stoker’s Dracula) است و نیک هم شخصیتی مشابه ادوارد فیلم «گرگ‌ومیش» (Twilight) دارد. تایکا وایتیتی زمان ساخت این فیلم شهرت امروز را نداشت و مجبور بود برای تأمین بودجه، در سایت کیک‌استارتر (Kickstarter) فراخوان بزند، سایتی که مخصوص جذب بودجه از عامه‌ی مردم است و افراد مستقل در آن با معرفی پروژه‌های خود سعی می‌کنند از بین مردم عادی سرمایه‌گذار پیدا کنند.

---

۹. بوک‌اسمارت (Booksmart)

 

 

محصول: ۲۰۱۹

کارگردان: اولیویا وایلد

بازیگران: کیتلین دیور، بینی فلدستین، بیلی لورد

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶%

اولین تجربه‌ی کارگردانی اولیویا وایلد روایتی بامزه و سرحال است از ماجراجویی‌های دو دختر خرخوان دبیرستانی که زندگی‌اشان همیشه در درس خواندن و نمره گرفتن خلاصه شده و حالا تصمیم می‌گیرند کمی تفریح کنند. بوک‌اسمارت از آن جنس کمدی‌های درباره‌ی بلوغ و رشد نوجوانان است که نظیرش را در فیلم‌هایی مثل «مات و مبهوت» (Dazed and Confused) و «سوپر بد» (Superbad) دیدیم. کیتلین دیور ستاره‌ی جوان سینم ا مثل همیشه اجرای فوق‌العاده‌ای در اینجا به نمایش گذاشته و شخصیتی بامزه خلق کرده که غمی پنهانی و دردناک درونش نهفته.
در کنار دو بازیگر اصلی فیلم، چهره‌هایی مثل لیسا کودرو، ویل فورته و جیسون سودیکیس هم حضور دارند که ترکیب بازیگران این فیلم را جذاب و رنگارنگ کرده. کمدی‌های نوجوانانه خیلی لبه‌ی تیغی هستند و احتمال خراب شدن و نتیجه نگرفتنشان زیاد است، اما خوشبختانه اولیویا وایلد موفق شده فیلمی جذاب و تماشایی بسازد که در کنار بامزه بودن، عمیق و جدی هم هست و برای همین بازخورد‌های مثبت زیادی گرفت و حتی در بفتا نامزد بهترین فیلم‌نامه شد.
بخش زیادی از جذابیت فیلم مدیون شیمی دوست‌داشتنی بین دو شخصیت اصلی فیلم است. چیزی که اولیویا وایلد برایش حسابی کار کرده بود. او برای اینکه رابطه‌ی دوستی بین دو شخصیت اصلی فیلم طبیعی‌تر جلوه کند، دو بازیگر نقش اولش یعنی کیتلین دیور و بینی فیلدستین را ترغیب کرد که با هم وقت بگذارنند و رابطه‌اشان را صمیمی کنند. برنامه‌ی وایلد جواب داد و این دو بازیگر به مدت ۱۰ هفته هم‌اتاقی یکدیگر بودند و حسابی با هم رفیق شدند. وایلد همچنین برای اینکه دیالوگ‌ها خط‌کشی شده و مصنوعی به نظر نرسند، به همه‌ی بازیگرانش گفته بود که هرجا حس کردند دیالوگی در دهانشان نمی‌چرخد و نمی‌توانند با حس طبیعی اجرایش کنند، جوری تغییرش دهند که به خودشان و شخصیتشان می‌خورد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید خیلی از بازیگران جوان این فیلم از بستگان بازیگران و عوامل مختلف هالیوود هستند. برای مثال بینی فلدستین خواهر جونا هیل بازیگر معروف هالیوودی است، بیلی لورد دختر کری فیشر فقید (پرنسس لیای جنگ ستارگان) است و میسون گودینگ پسر کوبا کودینگ جونیور.

[صنم بانو]

۸. ساقدوش‌ها (Bridesmaids)

 

 

محصول: ۲۰۱۱

کارگردان: پل فیگ

بازیگران: ملیسا مک‌کارتی، کریستن ویگ، رز بیرن

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰%

یکی از بامزه‌ترین و جریان‌سازترین کمدی‌های قرن ۲۱ همین فیلم پل فیگ بود که تهیه‌کنندگیش را جاد آپاتوی معروف برعهده داشت. کریستن ویگ که از بهترین بازیگران زن کمدی این سال‌های سینم است، علاوه بر بازی در این فیلم یکی از نویسنده‌ها هم بوده. ساقدوش‌ها تمام پیش‌زمینه‌های ذهنی مخاطب را به هم می‌زند و سبک جدیدی در کمدی‌های زنانه خلق می‌کند که هم جذاب و دیدنی است و هم شوخی‌های تند و تیز و گزنده دارد. ساقدوش‌ها جرقه‌ی ساخته شدن کمدی‌های زنانه‌ی بسیاری را زد و بعد از آن شاهد حضور چندین فیلم مشابه بودیم.
کمتر پیش می‌آید اعضای آکادمی اسکار به فیلمی کمدی روی خوش نشان دهند، ولی این فیلم موفق شد دو نامزدی بهترین فیلم‌نامه (کریستن ویگ و انی مامولو) و بهترین بازیگر نقش مکمل زن (برای ملیسا مک‌کارتی) را از آن خود کند که برای خودش اتفاق نادر و جالبی است.

---

۷. اسکات پیلگریم علیه دنیا (Scott Pilgrim vs. the World)

 

 

محصول: ۲۰۱۰

کارگردان: ادگار رایت

بازیگران: مایکل سرا، مری الیزابت وینستید، کریس ایونز، بری لارسون

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۲%

ادگار رایت کارگردان تحسین‌شده‌ی هالیوود در دهه‌ی ۲۰۱۰ فیلم‌های کمدی موفق زیادی ساخت. یکی از آن‌ها «پایان دنیا» (The World’s End) بود که سومین و آخرین فیلم سه‌گانه‌ی معروف او به حساب می‌آمد. سپس ادگار رایت سراغ فیلم کاملا تازه‌ای رفت، اسکات پیلگریم علیه دنیا که اقتباسی بود از رمان گرافیکی به همین نام نوشته‌ی برایان لی اومالی. اسکات پیلگریم ایده‌های بدیع و جذابی داشت، ولی متأسفانه در گیشه شکست خورد و با بودجه‌ای ۸۵ میلیون دلاری، تنها توانست ۴۸ میلیون دلار فروش کند. این دلیلی نمی‌شود منکر کیفیت فیلم شویم و خلاقیت‌های بصری تمام‌نشدنیش را نادیده بگیریم. اسکات پیلگریم یک فیلم ابرقهرمانی است که شبیه بقیه‌ی آثار ابرقهرمانی نیست و کاملا دنیای ویژه‌ی خودش را ساخته. با دیدنش حس می‌کنید انگار صفحات یک کمیک بوک جلو چشمانتان جان گرفته و صحنه‌های اکشن و سبک بصری کارتونی آن حسابی به دل هواداران کمیک بوک‌ها خوش می‌آید.
البته ادگار رایت گفته که فیلمش را به سبک آثار موزیکال ساخته، ولی یک موزیکال غیرمتعارف که در آن شخصیت‌ها به جای اینکه در صحنه‌های به‌خصوص شروع به خواندن کنند، با یکدیگر مبارزه می‌کنند. برایان اومالی برای نوشتن داستانش از دو چیز الهام گرفت؛ اول با خودش فکر کرد چه می‌شود اگر کسی که عمرش را صرف بازی‌های ویدئویی مبارزه‌ای کرده، در زندگی واقعیش با مبارزاتی به سبک بازی شورش در شهر مواجه شود؟ و ماجرای الهام‌بخش دوم، زمانی اتفاق افتاد که اومالی با هوپ لارسون که در آینده همسرش شد قرار می‌گذاشت. گویا اومالی متوجه می‌شد که هوپ لارسون پیش از او سه دوست‌پسر داشته که اسم هرسه‌اشان متیو بوده. در اینجا ایده‌ی لیگ متیو‌ها به ذهن اومالی زد و با خودش فکر کرد داستانی بنویسد درباره‌ی نبرد یک پسر جوان با دوست‌پسر‌های سابق دختری که عاشقش شده.
احتمالا از شخصیت رامونا (مری الیزابت وینستید) عکس‌های زیادی دیده‌اید که در هرکدام رنگ مو و لباسش فرق می‌کند. این دختر جذاب که دل شخصیت اصلی فیلم را ربوده در هر کدام از بخش‌های فیلم رنگ مویش را عوض می‌کند و جالب اینجاست که تم رنگی لباس‌های اسکات هم متناسب با رنگ موی او عوض می‌شود.

[صنم بانو]

۶. جاسوس (Spy)

 

 

محصول: ۲۰۱۵

کارگردان: پل فیگ

بازیگران: ملیسا مک‌کارتی، جیسون استاتهام، جود لا

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵%

فیلم‌هایی که با ژانر جاسوسی و آثاری مثل جیمز باند شوخی می‌کنند معمولا بگیر نگیر دارند و به ندرت فیلم بامزه‌ای ازشان در می‌آید، اما جاسوس به لطف فیلم‌نامه‌ی خیلی خوب و کارگردانی ماهرانه‌اش موفق شد در بین بقیه‌ی فیلم‌ها بدرخشد. در این فیلم ملیسا مک‌کارتی نقش سوزان کوپر را بازی می‌کند که تحلیل‌گر CIA است و اصلا تجربه‌ی عملیاتی ندارد و حالا مجبور می‌شود برای بازپس‌گیری یک سلاح اتمی در مأموریتی مرگبار قدم بگذارد.
عمده‌ی موفقیت این فیلم مدیون استعداد پل فیگ در کارگردانی و طراحی صحنه‌های اکشن و نقش‌آفرینی‌های درجه‌یک و بامزه‌ی چهره‌هایی مثل مک‌کارتی و جیسون استاتهام است. به‌ویژه استاتهام که در تمام صحنه‌هایی که حضور دارد فیلم را مال خود می‌کند و موقعیت‌های درجه‌یکی به وجود می‌آورد. ملیسا مک‌کاتری و پل فیگ با فیلم‌هایی مثل «ساق‌دوش‌ها» (Bridesmaids) دهه‌ی پیش گیشه‌های سینم ا را فتح می‌کردند و جاسوس موفق‌ترین و بهترین تجربه‌ی مشترکشان است.
پل فیگ قبل از اینکه وارد کارگردانی و نویسندگی شود سودای بدلکار شدن در سر داشت و از هواداران پروپاقرص جیسون استاتهام بود، برای همین کاراکتر ریک فورد را مخصوصا طوری نوشت که به جیسون استاتهام بخورد و کاملا مناسب او باشد. ملیسا مک‌کارتی از این فیلم به عنوان سخت‌ترین و طاقت‌فرساترین تجربه‌ی سینم ایی‌اش یاد می‌کند که در آن مجبور شده ضربات فیزیکی زیادی را تحمل کند. بار‌ها زمین خورده و از جا‌های مختلف زخم برداشته، ولی به گفته‌ی خودش تمام این زخم‌ها را مثل مدال افتخار به تنش می‌زند. برای او بدلکار خیلی خوبی هم در نظر گرفته بودند، ولی مک‌کارتی اصرار داشت خودش بدلکاری‌ها را اجرا کند و نتیجه به قدری خوب بود که تیم سازنده به او اعتماد کردند تا همه‌ی صحنه‌ها را خودش جلو ببرد.

---

۵. شب بازی (Game Night)

 

 

محصول: ۲۰۱۸

کارگردان: جان فرانسیس دیلی، جاناتان گلدستین

بازیگران: جیسون بیتمن، ریچل مک‌آدامز، جسی پلمونز

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵%

در این دهه کمتر فیلم کمدی مثل شب بازی به این اندازه بامزه، هوشمندانه و سرحال بود. داستان درباره‌ی زن و شوهر جوانی به نام مکس و انی با بازی ریچل مک‌آدامز و جیسون بیتمن است که شبی در خانه‌اشان مهمان دعوت می‌کنند و مشغول بازی‌های گروهی می‌شوند، ولی خبر ندارند چه ماجرا‌های عجیب و پرتنش و هیجان‌انگیزی در انتظارشان است. برادر پولدار مکس را وسط بازی می‌ربایند و همه فکر می‌کنند این هم بخشی از بازی است، غافل از اینکه جان برادر مکس واقعا در خطر است.
فیلم‌نامه‌ای که مارک پرز برای این فیلم نوشته پیچ‌وخم‌های زیادی دارد و در مقاطع مختلف مخاطب را وادار می‌کند که حدس بزند و سرنخ‌ها را پیدا کند. در کنار این‌ها، موقعیت‌های کمیک واقعا بامزه و خنده‌داری هم خلق شده که با دیدنشان اوقات خوشی را سپری می‌کنید. شب بازی یک فیلم غافلگیرکننده و جذاب است که داستانی پرکشش روایت می‌کند و شخصیت‌های بامزه و دوست‌داشتنی زیادی دارد

[صنم بانو]

۴. ستاره‌های پاپ: هرگز متوقف نشدن را متوقف نمی‌کنند (Popstar: Never Stop Never Stopping)

 

 

محصول: ۲۰۱۶

کارگردان: جورما تاکون، آکیوا شیفر

بازیگران: اندی سمبرگ، جورما تاکون، سارا سیلورمن

امتیاز راتن تومیتوز: ۷۹%

یکی دیگر از فیلم‌هایی که در گیشه شکست خورد، ولی ایده‌های درجه‌یکی دارد و حسابی می‌خنداندتان. اندی سمبرگِ همیشه بامزه و خلاق نقش خواننده‌ای را بازی می‌کند که زمانی در یک گروه پسرانه حسابی محبوب بود و حالا که تصمیم گرفته مستقل از گروه فعالیت کند و با نام خودش آهنگ بیرون بدهد دچار مشکلات زیادی می‌شود. فیلم به سبک ماکیومنتری ساخته شده و شوخی‌هایش به‌شدت خنده‌دار و بامزه است. همچنین با تلفیق مؤلفه‌های مختلف ژانر کمدی، موقعیت‌هایی به‌یادماندنی خلق کرده‌اند که بیشتر از همه بخش هجویات و جا‌هایی که با وضعیت‌های شبیه به واقعیت شوخی می‌کند، به چشم می‌آید.
ستاره‌های پاپ لحنش کمدی است، ولی نگاهی عمیق می‌اندازد به زندگی سلبریتی‌ها و سختی‌های عجیب‌وغریبی که به جان می‌خرند تا جلو چشم مردم بمانند و فراموش نشوند. با دیدن این ماکیومنتری ناخودآگاه به یاد خواننده‌های معروفی می‌افتید که دست به اعمال غیرمتعارفی زدند و فقط برای اینکه در صدر اخبار و تیتر‌ها باشند همه چیزشان را فدا کردند.

---

۳. این آخرشه (This Is the End)

 

 

محصول: ۲۰۱۳

کارگردان: سث روگن، ایون گلدنبرگ

بازیگران: سث روگن، جیمز فرانکو، دنی مک‌براید

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳%

تجربه‌ی موفقی دیگر از زوج بااستعداد یعنی سث روگت و اوَن گلدبرگ که هم یک کمدی آخرالزمانی است هم هجویه‌ای درباره‌ی رفتار سلبریتی‌های خودشیفته. فیلم چهره‌های مشهور زیادی دارد که همگی نقش خودشان را بازی می‌کنند و قرار است ماجرای چند بازیگر مرفه بی‌درد را ببینیم که حین یک پارتی متوجه می‌شوند آخرالزمان در راه است و باید خودشان را برای پایان کار دنیا آماده کنند.
همه‌ی شوخی‌های تند و به‌شدت خنده‌داری که از کار‌های روگن و گلدبرگ انتظار دارید در اینجا حضور دارند و بازیگر‌هایی که با خودشان و شخصیتشان شوخی کرده‌اند عالی ظاهر شده‌اند. فیلم پر است از شوخی‌های بداهه و موقعیت‌های کمیکی که در لحظه خلق شده‌اند و بازیگران از آن‌ها نهایت استفاده را برده‌اند. همه چیز البته در همین‌ها خلاصه نشده و روگن و گلدبرگ به شکلی غافلگیرکننده توانسته‌اند مضمون عمیقی مثل دوستی و رفاقت را در داستان دیوانه‌وار خودشان جای دهند. این آخرشه فیلمی گرم و صمیمی است که با آخرالزمان و فیلم‌های آخرالزمانی شوخی‌های درجه‌یکی می‌کند و شخصیت‌هایش را جوری خلق کرده که دوستشان خواهید داشت.

[صنم بانو]

۲. خیابان جامپ شماره ۲۱ (۲۱ Jump Street)

 

 

محصول: ۲۰۱۲

کارگردان: فیل لورد، کریس میلر

بازیگران: چنینگ تتوم، جونا هیل، بری لارسون

امتیاز راتن تومیتوز: ۸۵%

خیابان جامپ شماره ۲۱ بازسازی مدرنی بود از یک سریال محبوب که دهه ۸۰ میلادی پخش می‌شد، و هیچ‌کس انتظار نداشت انقدر فیلم خوبی از آب در بیاید. اصلا خود فیلم هم با قضیه ربیوت‌ها و بازسازی‌ها شوخی می‌کند و به نظر می‌رسد سازندگان به‌خوبی می‌دانستند با چه چیزی طرف هستند. ستاره‌ی اصلی فیلم البته دو بازیگر اصلیش هستند؛ جونا هیل و چنینگ تاتوم.
شیمی بین این دو عالی از آب در آمده و توانسته‌اند با زمان‌شناسی دقیق، موقعیت‌های کمدی جذاب و بامزه‌ای خلق کنند که واقعا از تماشاچی خنده می‌گیرد. شوخی‌های خیابان جامپ در چند لایه عمل می‌کند، در سطح اول که شوخی فیلم با ژانر پلیسی است و کلیشه‌های این دست فیلم‌ها را به بازی گرفته و با آن‌ها موقعیت‌های کمیک خلق می‌کند. در سطح دوم روایتی از فیلم‌های نوجوانانه داریم و داستان‌های مخصوص این موقعیت‌ها. خوشبختانه فیلم در هردوی این لایه‌ها موفق عمل کرده و به این ترتیب یکی از غافلگیرکننده‌ترین کمدی‌های این دهه شده.

قبل از اینکه به رتبه‌ی اول و بهترین فیلم کمدی برسیم، نگاهی بیندازیم به چند عنوان شایسته‌ی تقدیر از کمدی‌های برتر این دهه:

 

مثل آب خوردن (Easy A)

 

 

یک فیلم کمدی نوجوانانه‌ی درخشان که به همه ثابت کرد، اما استون چه انرژی فوق‌العاده و مهارنشدنی و حیرت‌انگیزی در ایفای نقش‌های اصلی دارد.

---

هتل بزرگ بوداپست (The Grand Budapest Hotel)

 

 

در این فیلم مهارت کارگردانی وس اندرسون در اوج خودش قرار داشت و مثل همیشه نشان می‌داد کمدی را به خوبی می‌شناسد و بلد است موقعیت‌های خنده‌دار خلق کند.

---

ما میلر‌ها هستیم (We’re the Millers)

 

 

فیلمی که به همه ثابت کرد کمدی‌های خانوادگی و جاده‌ای هنوز هم می‌توانند سرپا و جذاب باشند.

---

ددپول (Deadpool)

 

 

یک فیلم غافگیرکننده‌ی به‌شدت بامزه که حال‌وهوای آثار ابرقهرمانی را کلا عوض می‌کرد.

---

گرگ وال استریت (The Wolf of Wall Street)

 

 

مارتین اسکورسیزی یکی از دیدنی‌ترین کمدی‌های سیاه سینم ا را ساخت.

[صنم بانو]

۱. مردان خوب (The Nice Guys)

 

 

محصول: ۲۰۱۶

کارگردان: شین بلک

بازیگران: راسل کرو، رایان گاسلینگ، انگری رایس

امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱%

چه کسی فکرش را می‌کرد راسل کرو و رایان گاسلینگ چنین زوج کمدی درخشانی خلق کنند؟ این فیلم بی‌نظیر شین بلک درباره‌ی یک کارآگاه خصوصی دست‌وپا چلفتی با بازی رایان گاسلینگ است که حین تحقیق درباره‌ی گم شدن یک دختر جوان، با یک شرخر بی‌اعصاب و خشن با بازی راسل کرو مواجه می‌شود و حالا باید با کمک هم به پرونده رسیدگی کنند.
داستان در دهه‌ی ۷۰ می‌گذرد و اتمسفری که بلک برایش خلق کرده هم نوستالژیک است هم بامزه و باحال و سرگرم‌کننده. فیلم پر است از موقعیت‌های کمدی درجه‌یک و شوخی‌هایش به قدری خنده‌دار است که هربار تماشایش کنید یا یادش بیفتید از خنده روده‌بر می‌شوید. البته شین بلک همه‌ی تمرکزش را روی کمدی نگذاشته، او که استاد کمدی اکشن‌های دیدنی با داستان‌های چفت‌وبست‌دار و نفس‌گیر است، در اینجا هم معمایی خلق کرده پیچیده و چندلایه و جدی که پیدا کردن هرکدام از سرنخ‌هایش هوش زیادی می‌طلبد.
برگ برنده‌ی این فیلم، راسل کرو و رایان گاسلینگ و شیمی حیرت‌انگیز بینشان است. دو بازیگری که اصلا فکرش را هم نمی‌کنید در کمدی چیزی برای عرضه داشته باشند چنان لحظات مفرحی خلق می‌کنند که شاید از بهترین کمدین‌ها هم ندیده باشید. در مردان خوب رایان گاسلینگی را می‌بینید که هرگز ندیده‌اید. انگار تمام و کمال خودش را رها کرده و شخصیتی به وجود آورده که ریزترین حرکاتش هم بامزه و دوست‌داشتنی است. از آنسو راسل کرو و جدیتش در تضاد کامل با گاسلینگ قرار گرفته و وقتی این دو کنار هم قرار می‌گیرند شبیه بمبی از موقعیت‌های کمیک است که هر لحظه امکان انفجارش وجود دارد. هر کدام از سکانس‌های دونفره‌ی گاسلینگ-کرو در این فیلم نمونه‌ی عالی یک کمدی حساب‌شده و به‌شدت خنده‌دار است.
رابطه‌ی این دو به قدری خوب در آمده که در بخشی از تبلیغات فیلم هم استفاده شد. در زمان اکران فیلم چند ویدئوی کوتاه که آیتم‌های کمدی بودند با حضور گاسلینگ و کرو ساخته شد که در آن‌ها نقش خودشان را بازی می‌کردند. راسل کرو در این ویدئو‌ها از رایان گاسلینگ و رفتارهایش به ستوه آمده بود و هرجا می‌رفت نمی‌توانست از دست او راحت باشد، حتی در دفتر روان‌پزشک. خود راسل کرو هم خیلی این فیلم و این نقشش را دوست داشت و گفته است که آرزو داشته دنباله‌ای برای آن بسازند.