درباره «ساخت آمریکا»؛ فیلم تبلیغاتی تام کروز

[taranomi]

 ۱۵ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۲:۳۶   

فیلم جدید و تبلیغاتی تام کروز

 

 

فیلم جدید و تبلیغاتی و سرشار از تظاهر و مصلحت طلبی‌های «ساخت آمریکا» در درجه اول یک محمل سودجویانه تازه برای تام کروز است که حتی در ۵۶ سالگی هم سیما و حرکات یک مرد روپای ۳۰ ساله را دارد و البته وجود او هم وسیله‌ای مناسب در دست استودیوی سازنده فیلم (پارامونت) است تا به فروش بیشتری در گیشه‌ها نایل شود.

بانی فیلم: فیلم جدید و تبلیغاتی و سرشار از تظاهر و مصلحت طلبی های «ساخت آمریکا» در درجه اول یک محمل سودجویانه تازه برای تام کروز است که حتی در ۵۶ سالگی هم سیما و حرکات یک مرد روپای ۳۰ ساله را دارد و البته وجود او هم وسیله ای مناسب در دست استودیوی سازنده فیلم (پارامونت) است تا به فروش بیشتری در گیشه ها نایل شود. 

  در همکاری تازه دوگ لیمن با تام کروز که از اوایل دهه ۱۹۸۰ مشهور و با فیلم «اسلحه برتر» در سال ۱۹۸۵ تبدیل به یک سوپراستار در هالیوود شد، تمامی مشخصه های قبلی کارهای مشترک آنها از نو خودنمایی می کند. حتی می توان کاراکتر تام کروز را در این فیلم احیای شخصیت ماجراجوی او در فیلم «Top Gun» دانست که پیت ماوریک میچل نامیده می شد و چه چیزی جالبتر از این که ادامه ای بر آن فیلم به نام «اسلحه برتر: ماوریک» نیز ساخته شده و آماده اکران است. البته دنیای این دو فیلم و فضا و شرایط آنها بسیار متفاوت است ولی تا زمانی که کروز با آن لبخند تمام نشدنی در صحنه جولان می دهد، بین این فیلم با هیچیک از اسلحه های برتر تفاوتی اساسی را نمی توان حس و لمس کرد. این تصادفی نیست همبازیان کروز در این فیلم همگی با لباس های اواخر دهه ۱۹۷۰ و نیمه اول دهه ۱۹۸۰ مشاهده می شوند و لابد از دست تصادف نیست که عمده اتفاقات فیلم «ساخت آمریکا» در سال ۱۹۸۶ یعنی زمان عرضه «اسلحه برتر یک» روی می دهد اما کروز و شکل و شمایل و لباس هایش در این فیلم به هیچ زمان مشخص و متمایزی ارتباط ندارد و می تواند مال هر زمانی باشد. شاید طرفداران کروز خوشحال باشند که وی در چهارمین دهه بازیگری اش از ایفای نقش ثانوی و درجه دوم خود در بازسازی فیلم «مومیایی» فاصله گرفته و یک بار دیگر ایفاگر رل اول در این فیلم تازه شده است. کاراکتر او به نام بری سیل که برداشت از یک آدم واقعی است، نه سیل بلکه خود کروز است و با دیدن این هنرپیشه به اصطلاح پرشکوه نمی توان فهمید که بری سیل حقیقی چه بوده و مشخصه هایش چیست. در معرض آزمون سناریویی که گری اسپینلی نوشته، به رسم و سیاق فیلمنامه کارهای اخیر دیگری مانند «سگ های جنگی»، «طلا» و «فریب آمریکایی» قصه ای از بلند پروازی های فردی در تقابل با فسادهای تشکیلاتی است. شاید لیمن و کروز به این نتیجه رسیده باشند که هر چیز چشمگیر و با شکوهی بسازند فارغ از کیفیتی که دارند، می تواند مردم را به سمت خود بکشاند و فرضیه آنها از همان نماهای نخست که تام کروز را با یونیفورم نیروی هوایی اما در هیئت یک جوان بیش از حد مطمئن به خود می بینیم، در معرض آزمون و تست قرار می گیرد. او از مأموریت های پیش پا افتاده همیشگی خسته شده و در نتیجه وقتی شیفر یکی از سران «سیا» در تماسی با وی به او می گوید که به آمریکای جنوبی برود و اخبار و عکس هایی را از قاچاقچیان موادمخدر در آنجا بگیرد و بازگردد، از این قضیه استقبال می کند و تخت گاز به سوی کلمبیا می رود که خاستگاه توزیع کنندگان عمده اینگونه مواد از دیرباز بوده است. در آنجا سیل در می یابد که انبوه پول کسب شده از طریق کارتل های فساد بخصوص در شهر مده لین بزودی تبدیل به محموله ای از سلاح ها می شود که سیا مایل نیست بدست افرادی برسد که حافظ منافع آمریکا نیستند. مثل فارست گامپ بری سیل واقعی در آن ایام حتی از علاقه خود به رونالد ریگان رییس جمهوری وقت آمریکا سخن گفت ولی هم اتفاقات روی داده در آن زمان و روند رسیدن سلاح ها به دست چند دولت و هم تصویر و قصه ای که فیلم دوگ لیمن ارائه می دهد، شبیه به روابط و کاراکترهایی است که از فیلمی غیرجدی مثل «فارست گامپ» می توان انتظار آن را داشت. لیمن تصاویری مستند و واقعی از پابلو اسکوبار و مانوئل نوریه گا هم ارائه می دهد اما همه تلاش ها و صحنه های فیلم در راستای ارائه یک تصویر کم نقص از کاراکتر محوله به تام کروز است. صحبت ها و دیالوگ ها هم نمایشی و سرشار از فریب و در خدمت بری سیل است تا از او قهرمانی ساخته شود که نبوغ و چهره موفقی ارائه گردد که فقط بیننده های مرتبط با نیروی حاکمه آمریکا می توانند آن را موفق بیانگارند. ادعای جعلی گری اسپینلی در مقام فیلمنامه نویس ادعا کرده که با تأثیرپذیری از «رفقای خوب» شاهکار گانگستری سال ۱۹۹۰ مارتین اسکورسیسی این داستان را نگاشته اما این فیلم در تضاد با پایان واقع گرایانه و تلخ آن فیلم یک نقطه پایانی تبلیغاتی و چیزی را در بردارد که آمریکا و شرکایش همیشه آن را رویای آمریکایی نامیده اند و البته تعبیر صحیح تر از آن چیزی است که در فیلم «فریب آمریکایی» ساخته چهار سال پیش دیوید اوراسل آمده است. آنجا که بیش از پیش مشخص می شود سیاست های آمریکا در زمینه مشارکت در روند خلع سلاح جهانی یک ادعای جعلی بیش نیست و به واقع وجود خارجی ندارد.

‌