استایل در دهه شصت
مُد دههی۱۳۶۰شمسی را به جرات میتوان مُد انقلابی نامید. میل به ساده زیستی، دوری از مُد و جنگ تحمیلی هشت ساله، همه و همه باعث شد اصولاً مُد در سالهای دههی۶۰ شمسی به حاشیه برود و یا بهتر است بگوییم مفهوم دیگری از مد در بین مردم به وجود بیاید.
لباس مردان ایرانی در این سالها به شلوارهای پارچهای گشاد و پیراهنهای ساده تغییر یافت. لباس رسمی و اداری در این سالها هم کت و شلوار بدون کراوات بود.
در دهه ۶۰، کراوات به عنوان نمادی از فرهنگ غربی به حاشیه رفت و به تیپهای خاصی از جامعه منحصر شد. در این دهه معدودی از افراد بودند که لباس و ظاهر خود را با سبک و سیاق روز دنیا هماهنگ میکردند. این افراد بیشتر از فرهیختگان و طبقههای بالای اجتماعی بودند.
ولی در این میان بیشتر مردم به خاطر حال و هوای انقلابی از پوششهای سادهای که در آن زمان بین مردم محبوب شد استفاده میکردند و این پوششها کم کم دورهی خاصی را در تاریخ مملکت ما رقم زدند.
پوشیدن مانتوهای چند سایز بزرگتر
الهه بصیر در روزنامه همشهری نوشت: انقلاب اسلامی بر هر موضوعی که الهام گرفته و تقلید از فرهنگ غربی بود، خط بطلان کشید؛ از نحوه پوشش گرفته تا چیدمان خانههای اعیاننشین و حتی مهمانیهای آنچنانی که تا پیش از آن جایی در فرهنگ اصیل ایرانی نداشت. اما رد پای تقلید از غرب همچنان در پوشش زنان دهه شصتی دیده میشد.
آن موقع مانتوهای گشاد و رنگارنگی مد شده بود که قدشان تا مچ پا میرسید. این مانتوها آنقدر گشاد و بلند بودند که اگر کسی آنها را به تن میکرد و به کوچه و خیابان میرفت، آن هم در دورهای که گرایش به چادریشدن بسیار پررنگ شده بود، مورد سرزنش قرار نمیگرفت؛ مانتوهایی که در عین سادگی برای خودشان با دنیایی تغییرات ریز و درشت همراه بودند که بنا بر سلیقه مخاطب اعمال میشدند.
بعضی از آنها جیبهای بزرگی داشتند؛ آنقدر بزرگ که به خنده با خورجین موتورهای گازی قیاس میشدند. برخی دیگر آستین پفی بودند؛ یعنی آستینشان از سرشانه چندین و چند چین خورده و یک پف بزرگ روی شانه نشانده بود که گاهی ارتفاع آن تا نزدیک گوش میرسید و سر و
گردن را در پف آستینها پنهان میکرد.
برخی دم آستینشان با دکمه جمع میشد و برخی دیگر مچدوزی شده بودند؛ مانند سرآستین پیراهنهای مردانه. در این میان، اما همهشان یک وجه مشترک داشتند؛ آن هم اپلهای بزرگی بود که به سرشانه مانتو میدوختند تا کمکی باشد برای نگهداشتن این مانتوی چند سایز بزرگتر روی شانههای چند سایز کوچکتر؛ اپلهایی که از مد غربی به یادگار مانده بودند؛ از مد دهه ۶۰ میلادی. شاید این اپلها تنها بارقههای تقلید از مد غربی بودند که رد پایشان در سادهگرایی این دهه سراسر تغییر باقی مانده بود.
حالا که تصویری از آن مانتوهای دلبر با اندازه غولآسایشان برایتان کشیدیم، بد نیست بدانید که هرکسی این مانتوها را نمیپوشید و به قول معروف مخصوص دخترهای جوان و خانمهایی بود که به تیپزدن اهمیت زیادی میدادند.