درسی بزرگ از استادی کوچک

[لیلی]

ابومحمد بن یحیی که شغل معلمی داشت می گوید:
روزی به علت بیماری و اضطرار نشسته نماز می خواندم،
اتفاقاً از شاگردم خطایی سر زد.
برخاستم تا او را تنبیه کنم.
شاگرد گفت: یاشیخ! برای گناه و تنبیه طفلی چون من، به پا خاستی ، ولی عبادت و اطاعت خدای بزرگ را نشسته انجام می دهی؟!
شرمنده و خجالت زده شدم و با تمام کوچکی اش، درسی بزرگ از او فرا گرفت

[ونوشه]

خیلی خیلی زیبا و آموزنده بود...

[baran]

عجب شاگرد زرنگی بوده