رجز خوانی برخی یاران امام حسین علیه السلام

[nza3380]

• 956 views

رجز خوانی برخی یاران امام حسین علیه السلام رجز خوانی سه برادر حضرت عبّاس علیه السلاماین سه برادر حضرت ابالفضل علیه السلام، یکی عبدالله است، دیگری عثمان و سومی جعفر. این سه، وقت شهادت، به ترتیب بیست و پنج ساله و بیست و سه ساله و بیست و یک ساله اند.۱) رجز خوانی عبدالله بن علی بن ابیطالبگفته اند؛ ابتداعبدالله وارد میدان می شود، صحنه کارزار را می تکاند و گرد و غبار عرصه را به هوا می فرستد، شمشیر آخته را دور سر می چرخاند و چرخ می زند و می خواند:اَنا ابنُ ذِی النّجدَهِ و الاِفضالِذاکَ علیُّ الخَیرِ ذُوالفَعالِسَیفُ رَسول اللهِ ذو النکّالِفی کُلِّ یَومٍ ظاهرِ الاَهوالِمنم فرزند علی، آن شکوهمند فضیلت گستر آن خوبی محض، آن کرامت تمامآنکه در جنگ، شمشیر منتقم رسول الله بود. در هنگامه های خطرناک و هول انگیز۲) رجز خوانی عثمان بن علی بن ابیطالبپس از عبدالله، عثمان راهی میدان می شود و چنین رجز می خواند:انّی اَنا عُثمانُ ذُو المَفاخِرشَیخی علیٌ ذو الفَعال الطّاهروَ ابنُ عَمّ النبیَّ الطّاهراَخو حُسینٍ خَیرهِ الاخایروَ سَیّدِ الکِبارَو الاصاغِربَعد الرَّسول وَ الولِّی النّاصرِهان! این منم عثمان با افتخارو مرشد و آقایم علی است که مظهر پاکی و طهارت بود.و پسر عموی پیام آور معصوماین حسین برادر من است و من برگزیدهء نیکان و صالحانبعد از پیام بر و علی، امام و یاور، اوستو اوست که بر همه کس از کوچک و بزرگ، سید و آقا و سرور است.۳) رجز خوانی جعفر بن علی بن ابیطالبگفته اند؛ او نیز پس از اظهار رشادتی بی نظیر، تیر خائنانهء خولی، بر پیشانی اش می نشیند و مردی از تیرهء بنی ابان بن دارم، سر از تنش جدا می کند.اکنون نوبت جعفر است، جعفر بیست و یک ساله. فریاد رجز او ناگهان فضای میدان را پر می کند:اِنّی اَنا جَعفر ذو المَعالیاِبنُ علیِّ الخیر ذی النّوالحَسبی بعَمّی شرفاً وَ خالیاَحمی حُسینا ذِالنَّدیَ المِفضالهان! این منم جعفر سترگفرزند علی مظهر نیکی و بخششدر شناخت شرفم عمو و دایی ام کافی است.من کسی هستم که از حسین، حسین مشهور به فضیلت و نیکی، حمایت می کنم.رجز خوانی عون و محمّد فرزندان حضرت زینب سلام الله علیها۴) رجز خوانی عونگفته اند ابتدا عون به میدان می رود، با شجاعت و رشادت، گرد میدان می گردد و چنین می خواند:اِن تَنکِرونی فَاَنا ابنُ جَعفرشَهیدِ صِدقٍ فی الجنان ازهَریَطیرُ فیها بِجناح اَخضَرکَفی بِهذا شَرفاً فی المَحشَراگر مرا انکار می کنید من فرزند جعفرمشهید راستینی که در بهشت می درخشدآنکه با بالهای سبز در بهشت پرواز می کندو این شرف برای محشر او کافی است۵) رجز خوانی محمدگفته اند بعد از او برادرش محمّد، راهی میدان می شود و با صلابتی آمیخته با خشم، فریاد می کشد:اَشکُو اِلی اللهِ مِنَ العُدوانِفِعالَ قَوم فی الرَّدی عُمیانِقَد بَدَّلوا مَعالم القُرانِوَ مُحکَمَ التَّنزیل وَ التِّبیانِوَ اَظهَروا الکُفرَ مَعَ الطّغیانِشکایت این قوم ستم پیشه را به خدا می برمکه با کوردلی مقیم وادی هلاکت گشته اندقومی که نشانه های روشنگر قرآن و محکمات تنزیل و تبیان را تحریف کرده اندو کفر و ظغیان و عصیان خویش را آشکار ساخته اند۶) رجز خوانی عبدالله و عبد الرحمن غِفاریاین دو جوان فرزند “عروه” اند از قبیلهء بنی غفار، جدّ اینها “حراق” بوده است. از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام که سه جنگ صفین و جمل و نهروان را در رکاب حضرتش، دلاوری کرده است.مقاتل با قدری اختلاف، رجز این دو جوان را چنین آورده اند:قَد عَلِمت حَقّاً بَنو غِفارو خِنذِفَ بَعدَ بَنی نِزارلَنَصر بَنَّ مَعشر الفُجّاربکُل عَضبٍ صارم تبّاریا قَومُ ذودوا عَن بَنی الاَخیاربالمَشرفّی وَ القَنا الخَطّاربنی غِفار به حق می دانندمردم خندف و بنی نزار نیز آگاهندکه ما با شمشیرهای برّان جان و امان از فاجران و بدکاران می گیریمآی مردم! با شمشیرها و نیزه هایتان از نیک زادگان دفاع کنید