روز چهارم تئاتر فجر؛ روز آلمانی‌ها

[taranomi]

روزنامه شرق: روز چهارم را باید روز آلمانی‌ها نام گذاشت، چون سه اجرای «مرگ قطعی است»، «هملت» و «پکیج» با اقبال عمومی روبه‌رو شدند و البته تنها دلیل این اقبال همگانی در تهران هم سابقه قابل‌قبول تئاتر آلمان در ایران است که همواره با کارهای قابل‌تأمل و خلاقه در تهران آمدوشد داشتند و شاید تاکنون بیشترین تأثیر را در میان کشورهای خارجی بر تئاتر ایران داشته‌اند. استقبال از هملت به‌قدری بود که دور تئاتر شهر جمعیت زیادی صف کشیده بودند و برخی نیز با آنکه بلیت داشتند، نتوانستند به سالن اصلی پا بگذارند و گویا نماینده اداری تئاتر شهر برای آنکه حق آنان ضایع نشود، آمده بود که از تماشاگران دلجویی و بلیت‌هایشان را برای اجراهای بعدی قابل‌پذیرش کند.

پکیج: در «پکیج» از کشور آلمان، به کارگردانی شوساکو تاکئوچی، تصویرسازی به‌واسطه سلطه بدن بازیگر- رقص نده انجام می‌شود، چنانچه مقتدرانه وارد عمل می‌شوند که ضمن هماهنگی بین آنها و چیدمان صحنه هر لحظه یک شگفتی بصری در اختیار مخاطب است.

 

جزا: «جزا»، به کارگردانی مهربان علی‌اکبرزاده از کشور جمهوری آذربایجان، درباره زندگی زنانه در جوامع در حال پیشرفت است که با دوگانگی برون‌رفت از خانه و یافتن کار و از سوی دیگر ماندن در خانه و احساس مادری درگیر هستند. کارگردان در اجرا توانسته به یک نگاه موجز و مینی‌مالیستی در ارائه سبک و شیوه اکسپرسیونیستی دست یابد و این شاکله کلی اثرش می‌تواند جذاب هم باشد. اینکه در تلفیق چهار شیء همه‌چیز سروسامان بگیرد، خبر از ایجاز می‌دهد و اگر این‌همه زندگی در مدار کم‌گویی واقع شود، آنگاه جاذبه بصری و تمرکز بر فرایند اجرا نیز بیشتر خواهد شد؛ هرچند درازگویی‌های متن آزار می‌دهد و تکرارهایش در ذوق مخاطب می‌خورد. به‌هرروی جزا نمایشی دغدغه‌مند است که به عبارت بهتر اگر در بازنگری و بازنویسی سروسامان بگیرد، حتما اجراهای بهتری نیز خواهد شد. ‌