در CD های “ سبز” و ” طلایی” طلای واقعی وجود دارد، اگر CD-R را رو به منبع نورنگاه دارید، باریكی آن آنقدر هست كه قابل رویت باشد. به خاطر داشته باشید كه داده ها به سمت برچسب نزدیكترند، تا سمتی كه پلاستیك شفاف قرار دارد و داده ها از آنجا خوانده می شوند.
۱- اطلاعات چگونه ذخیره می شود؟
در كتاب The Compact Disc Handbook از Ken pohlmann آمده است، رسانه های Write-once شبیه به دیسك های Play back-only ساخته می شوند. همانند CD های معمولی، آنها از یك لایه بنیادین پلی كربنیك، یك لایه منعكس كننده و یك لایه محافظ استفاده می كنند لایه ضبط كننده در بین لایه بنیادین و لایه منعكس كننده قرار دارد كه تركیبی از یك رنگ اصلی است... برخلاف CD های معمولی، یك تراك مارپیچی از قبل شیار دار شده، برای راهنمایی لیزر ضبط كننده در طول تراك مارپیچی استفاده می شود، این امر طراحی سخت افزاری recorder را آسان می سازد و سازگاری دیسك را تضمین می نماید.
CD-R از بالا به پایین اینگونه لایه گذاری شده است:
] اختیاری [ برچسب
] اختیاری [ پوشش ضد خش و یا قابل چاپ
لاك الكل عاری از اشعه فرابنفش
لایه منعكس كننده
رنگ پلیمری ساختمانی
زیر لایه پلی كربنیك
در CD های “ سبز” و ” طلایی” طلای واقعی وجود دارد، اگر CD-R را رو به منبع نورنگاه دارید، باریكی آن آنقدر هست كه قابل رویت باشد. به خاطر داشته باشید كه داده ها به سمت برچسب نزدیكترند، تا سمتی كه پلاستیك شفاف قرار دارد و داده ها از آنجا خوانده می شوند. اگر CD-R از پوشش فوقانی سختی برخوردار نباشد، همچون “Infoguard ” Kodak ، خراشیدن سطح فوقانی بسیار ساده است و CD-R را به صورت غیرقابل مصرف در می آورد.
یك لیزر در CD recorder یكسری سوراخ به نام ” چاله” در لایه رنگی دیسك ایجاد می كند. فضای بین این چاله ها ” زمین ” خوانده می شود. الگوی چاله ها و زمین ها اطلاعات را بر روی CD رمزگذاری می كند و به آنها اجازه می دهد تا روی CD player كامپیوتر بازیابی شوند.
دیسك ها از داخل دیسك به خارج نوشته می شوند، با نگاه كردن به دیسكی از داخل دیسك به خارج نوشته می شوند. با نگاه كردن به دیسكی كه آن را Write كرده اید، می توانید به صحت این مسئله بر روی یك CD-R پی ببرید، همچنان كه به سمت خارج پیش می روید این تراك مارپیچ ۲۲۱۸۸ چرخش دورتادور CD به همراه ۶۰۰ چرخش تراك در هر میلیمتر ایجاد می كند. اگر مارپیچ ها را باز كنید. طول آن به ۵/۳ مایل می رسد. ساختار یك CD-RW متفاوت است:
] اختیاری[ برچسب
] اختیاری[ پوشش ضد خش و یا قابل چاپ
لاك الكل عاری از اشعه فرابنفش
لایه منعكس كننده
لایه عایق بالایی
لایه ضبط كننده
لایه عایق پایینی
زیر لایه پلی كربنیك
۲- چگونه می توان فهمید كه دیسك در چه فرمتی است؟
معمولا با نگاه كردن به بسته بندی و با خود دیسك می توان به فرمت آن پی برد:
• دیسك های CD-DA دارای یك لوگو “ Compact Disc Digital Audio “ هستند.
• دیسك های CD+G شامل كلمات ”CDGraphics ” می باشند.
• دیسك های CD-I دارای لوگو ” Compact Disc Digital Video و یا كلمات ”Video CD ” می باشند.
Video CD با CD-Video فرق می كند. CD-V یك فرمت آنالوگ است مانند Laser Disc و ویدئو قابل دیدن با درایو CD-ROM نیست.
۳-محافظت در برابر كپی گرفتن چگونه كار می كند؟
راه های متعددی وجود دارد. یك تكنیك ساده و معمولی افزایش طول چند فایل روی CD است، بگونه ای كه آنها با صدها مگابایت طول ظاهر شوند. اگر طول فایل را بسیار بزرگتر از آنچه كه واقعا هست در تصویر دیسك قرار دهید، این كار عملی است. در واقع این فایل با بسیاری از فایل های دیگر منطبق می شود. تا جایی كه برنامه كاربردی از طول فایل آگاه است، نرم افزار بخوبی كار می كند. اگر كاربر سعی كند فایل ها را روی دیسك سخت خود كپی نماید، یا یك كپی دیسك به دیسك را صورت دهد، تلاش با شكست مواجه خواهد شد، زیرا CD چند گیگابایت از داده ها را نگاه می دارد .
یك راه حل عملی كه كنترل كافی بر روی recorder و نرم افزار master كننده دارد، نوشتن داده های ناقص در بخش ECC از سكتور داده هاست. سخت افزار استاندارد CD-ROM به طور خودكار خطاها را تصحیح می كند و مجموعه های مختلفی از داده ها را بر روی دیسك مقصد می نویسد. سپس reader ، كل سكتور را به عنوان داده های خام Load می كند، بدون آنكه به تصحیح خطا بپردازد: حتی اگر نتواند داده های اصلی تصحیح نشده را بیابید، اما می داند كه یك نسخه تصحیح شده را می خواند. در جایی كه مكانیزم درایو و میان افزار بخوبی تعریف می شوند، این تنها چیز با دوام بر روی سیستم هاست، همچون كنسول های بازی.
یك روش نه چندان پیچیده ولی موثر فشرده سازی یك CD نقره ایی با داده هایی فراتر از آنچه كه یك CD ، ۷۴ دقیقه ای می تواند Write كند. بنابراین كپی كردن دیسك نیاز به فضاهای خالی خاصی دارد، برای جبران این فضا، داده ها را جا به جا می كند، دیسك را هك می نماید یا دیسك های نقره ایی را با داده های سرقت رفته فشرده سازی می كند. اگر این كار ادامه یابد دیسك روی برخی درایوها غیرقابل خواندن می شود.
یك فضای خالی Overburn شده ۸۰ دقیقه ای قادر به نگهداری هر مقدار اطلاعاتی است كه بتوانید با اطمینان در یك دیسك بگنجانید.
روش خانه های نرم افزاری PC ، از فاصله بین تراك های صوتی استفاده می كند و علائم شاخص را در محل های غیر منتظره باقی می گذارد. این دیسك ها قابل كپی گرفتن از طریق اكثر نرم افزارها نیستند و نسخه برداری از آنها روی درایوهایی كه از ضبط disc-at-once پشتیبانی نمی كنند، ممكن است امكانپذیر نباشد.
روش دیگر ،دیسك های غیر استاندارد با تراك كوتاهتر از ۴ ثانیه است. اكثر نرم افزارهای ضبط كننده و در حقیقت برخی recorder ها، كپی دیسك با چنین تراكی را رد می كنند، یا تلاش می كنند آن را كپی نمایند ولی با شكست مواجه می شوند. یك برنامه كاربردی محافظت شده وجود تراك مورد نظر و اندازه آن را كنترل می كند. به هر حال برخی recorder ها ممكن است موفق شوند، بنابراین این كار ساده ایی نیست. قرار دادن تراك های چندگانه داده ها در بین تراك های صوتی یك CD ، كپی كننده های دیسك را سر در گم خواهد كرد.
گاهی اوقات كپی یك دیسك برچسب های Volume متفاوتی دارد. این مسئله معمولا فقط در كپی های فایل به فایل روی می دهد، نه كپی های تصویر دیسك، بنابراین كنترل نام دیسك به طور حاشیه ای مفید است اما چندان موثر نیست، تغییر فهرست مطالب بگونه ایی كه دیسك بزرگتر از آنچه كه هست به نظر برسد، برخی از برنامه های كپی را متقاعد خواهد كرد كه دیسك منبع بسیار بزرگ است.
سیستم Laserlok از سایت http://www.diskxpress.com ادعا می كند كه قادر است با كمترین هزینه از نسخه برداری غیرقانونی دیسك جلوگیری نماید. Disk Guard ، یك ابتكار جدید است كه متعلق به TTR Technology می باشد آنها ادعا می كنند كه قادرند امضایی را بر روی CD های فشرده و CD-R ها است، اما بدون سخت افزار خاص قابل نسخه برداری نیست. یك برنامه می تواند با كنترل كردن این امضاء در جهت محافظت در برابر كپی گرفتن استفاده نماید و در صورت عدم حضور امضاء از اجرا صرف نظر كند.
۴- دیسك MultiSession چیست؟
یك Session ، یك سگمنت ضبط شده است كه ممكن است شامل یك یا چند تراك از هر نوعی باشد. الزامی وجود ندارد كه CD recorder كل Session را به یكباره Write كند، اما آخرین Session روی دیسك باید بسته شود. قبل از آنكه یك CD صوتی استاندارد یا CD-ROM Player آن را تشخیص دهد. Session های اضافی می توانند تا زمانی كه * دیسك * بسته می شود و یا اینكه فضای خالی وجود نداشته باشد، اضافه گردن د. MultiSession Writing ، اولین بار در دیسك های photo CD استفاده شد، كه اجازه می داد تا تصویرهای اضافی ضمیمه گردن د.
امروزه، اغلب با دیسك های MultiSession پیوندی و گاهی اوقات هم برای دیسك های CD-Extra بكار می رود. وقتی كه CD داده ها را در درایو CD-ROM خود قرار می دهید، سیستم عامل آخرین Session دیسك را می یابد و دایركتوری را از آن می خواند . اگر CD از نوع فرمت ISO-۹۶۶۰ باشد- ورودی های دایركتوری می تواند هر فایلی را روی CD هدف قرار دهد بدون توجه به نوع Session ای كه در قالب آن نوشته شده است.
اكثر برنامه های معروف تكثیر كننده CD به شما اجازه می دهند تا یك یا چند Session اخیر را به Session ای كه تازه نوشته شده پیوند دهید. این امر موجب می شود كه فایل های Session های قبلی بدون اشغال فضای اضافی بر روی CD در آخرین Session ظاهر شوند. همچنین می توانید با قرار دادن نسخه جدید در اخرین Session بدون افزودن پیوند به نسخه قدیمی تر ، نسخه جدید را در آخرین Session قرار دهید.
در عوض، زمانی كه یك CD صوتی را در CD Player معمولی قرار دهید، تنها به اولین Session توجه می شود. به همین دلیل Write های MultiSession در مورد CD های صوتی كار نمی كنند، اما در صورت روی دادن چنین اتفاقی این محدودیت به یك مزیت تبدیل می شود. این محدودیت بدین معنی نیست كه شما باید كل CD صوتی را به یكباره Write كنید. توجه داشته باشید كه تركیب Session های (CD-ROM ) MODE-۱ و ( CD-ROMXA ) MODE-۲ روی یك دیسك منفرد جایز نیست. شما می توانید چنین چیزی را ایجاد كنید. اما تشخیص آن برای درایوهای CD-ROM دشوار خواهد بود.
۵- كانال های زیركد چه هستند؟
۸ كانال زیركد وجود دارد ( P,Q,R,S,T,U,V,W ) روش دقیق رمزگذاری فراتر از گنجایش این مقاله است، اما متذكر می شویم كه داده ها به طور یكسان در سرتاسر CD توزیع می شوند و هر كانال می تواند حدود ۴MB را نگاه دارد.
كانال زیر كد Q را می توان با recorder های JVCPinnacle كنترل كرد، اما ظاهرا زیاد كاربرد ندارند. كانال زیركد Q ، شامل اطلاعات مفیدی است كه در اكثر recorder ها قابل خواندن و نوشتن هستند. منطقه داده های كاربر شامل ۳ نوع داده زیر كد- Q است: اطلاعات موقعیتی، عدد كاتالوگ رسانه ها و كد ISRC . فرم های دیگری برای فعال ساختن MultiSession بكار می روند و TOC را شرح می دهند.
CD Player های صوتی از اطلاعات موقعیتی برای نشان دادن زمان جاری استفاده می كنند و دارای اطلاعاتی در مورد شاخص و یا تراك هستند. زمانی كه ضبط Disc-At-Once انجام می دهید، این اطلاعات قابل كنترل هستند.
ISRC كه توسط صنعت ضبط استفاده می شود، كشور مبدا ، مالك، سال انتشار و عدد سریال تراك ها را بیان می كند و ممكن است در هر تراكی متفاوت باشد. ISRC اختیاری است و بسیاری از CD ها از آن استفاده نمی كنند. عدد كاتالوگ رسانه ها شبیه به ISRC است، اما در هر دیسك ثابت می باشد. توجه داشته باشید كه اینها با كدهای UPC فرق می كنند. كانال های زیر كد R-W ، برای متن و گرافیك در برنامه های كاربردی خاص همچون CD+G ( Wgraphics CD كه توسط Sega CD پشتیبانی می شوند) استفاده می شوند.
Philips كاربرد جدیدی به نام ITTS را تدبیر كرده است، این كاربرد Player های كاملا مجهز را قادر می سازد تا متن و گرافیك را روی دیسك های صوتی Red Book نمایش دهند. اخیر ترین نتیجه این تكنولوژی “ CD-Text ” است كه راهی را برای گنجاندن داده های دیسك و تراك بر روی یك CD صوتی استاندارد، فراهم می سازد.
۶- آیا فیلدهای CD Identifier ( شناسه CD ) كاربرد وسیعی دارند؟
هم اكنون، تعداد سازندگانی كه از این فیلدها استفاده می كنند چندان زیاد نیست و اینكه تمام دستگاه ها قادر به خواندن تمام فیلدها نیستند. برنامه هایی كه CD های صوتی را شناسایی می كنند، به طور خودكار یك ID را بر مبنای كمیت و طول تراك های صوتی محاسبه می كنند.
۷- سوزاندن یك CD-R چقدر طول می كشد؟
این زمان بستگی به آن دارد كه شما چه مقدار داده را می خواهید بسوزانید و اینكه سرعت درایو شما چقدر است. سوزاندن ۶۵۰MB داده حدود ۷۴ دقیقه در ۱X ، ۳۷ دقیقه در ۲X و ۱۹ دقیقه در ۴X ، زمان می برد،اما شما باید برای “Finalize ”كردن دیسك ، یك یا دو دقیقه ای را بیافزایید. بخاطر داشته باشید كه برای تك سرعته ۱۵۰kb ، دو سرعته ثانیه ۳۰۰kb و به همین ترتیب است. اگر شما نصف این داده ها را دارید، سوزاندن در نصف این زمان تمام خواهد شد.
۸- تفاوت بین disc-at-once و Track-at-Once در چیست؟
دو روش اساسی برای Write كردن یك CD-R وجود دارد.(DAO ) Disc-At-Once ، كل CD را در یك مرحله و احتمالا تراك های چندگانه را Write می كند. تمام سوزاندن باید بدون وقفه كامل شود و امكان اضافه كردن اطلاعات بیشتر وجود ندارد. Track-At-Once ( TAO ) موجب می شود تا Write كردن در جند مرحله صورت بگیرد. برای هر دیسك، یك حداقل طول تراك ۳۰۰ بلاك و یك حداكثر ۹۹ تراك و همچنین كمی سربار اضافی در رابطه با توقف و آغاز لیزر وجود دارد.
از آنجایی كه برای هر تراك لیزر خاموش و روشن می شود، reader چند بلاك به نام بلاك های run-out و run-in در بین تراك ها باقی می گذارد اگر كار به درستی صورت بگیرد، بلاك ها خاموش و معمولا غیرقابل توجه خواهند بود. CD ها و تراك هایی كه با یكدیگر اجرا می شوند ” توقف”قابل توجهی را خواهند داشت. برخی از تركیبات نرم افزار و سخت افزار ممكن است در این فاصله چیزهای زائدی را بر جای بگذارند، كه موجب كلیك آزار دهنده در بین تراك ها می گردد.
برخی درایوها و یا بسته های نرم افزاری ممكن است به شما اجازه ندهد تا اندازه فاصله بین تراك های صوتی را هنگام ضبط كردن در مد Track-At-Once كنترل كنید، بنابراین ۲ ثانیه فاصله برای شما برجای می گذارد. برخی از recorder ها همچون philips CDD ۲۰۰۰ ، ضبط ” Session-at-once ” را می پذیرند. این امر كنترل disc-at-once بر روی فاصله های بین تراك ها را برای شما فراهم می سازد و اجازه Write كردن در بیش از یك Session را به شما می دهد.
و این در زمانی كه دیسك های CD Extra را Write می كنید، می تواند مفید واقع شود. مواردی وجود دارد كه ضبط disc-at-once ضروری است. برای مثال، گاهی اوقات ممكن است بدون استفاده از مد disc-at-once ، ساختن كپی های پشتیبان یكسان از برخی از دیسك ها، مشكل یا غیر ممكن باشد. همچنین برخی از دستگاه های master كننده CD ممكن است دیسك هایی كه در مد Track-at-once ضبط شده اند، را نپذیرد، زیرا فاصله بین تراك ها به صورت خطا به نمایش در خواهند آمد.
ضبط disc-at-once كنترل بیشتری را بر روی ایجاد دیسك، بخصوص CD های صوتی دارد، اما همیشه مناسب یا ضروری نیست. ایده خوبی است كه recorder ای بگیرید كه هم از ضبط disc-at-once هم از ضبط Track-at-once پشتیبانی كند.
۹- تفاوت های بین ضبط كردن از یك تصویر و on-the-fly ؟
بسیاری از CD-R هایی كه بسته های نرم افزاری ایجاد می كنند، امكان انتخاب بین ایجاد یك تصویر كامل از CD بر روی دیسك و انجام آنچه كه نوشتن به صورت “on-the-fly ” نام دارد، را به شما می دهد. هر روش مزایای مختص خود را دارد.
فایل های تصویر CD گاهی اوقات CD های مجازی یا VCD خوانده می شوند. اینها كپی های كاملی از داده ها هستند، به طوری كه روی CD ظاهر خواهند شد و بنابراین لازم است كه درایو سخت شما فضای كافی برای نگاه داشتن این CD كامل را داشته باشد. زمانی كه از فضای خالی ۷۴ دقیقه ای استفاده می كنید، این مقدار می تواند به اندازه ۶۵۰MB برای CD-ROM یا MB ۷۴۷ برای دیسك صوتی باشد. اگر شما دارای هر دو تراك صوتی و داده ها بر روی CD خود هستید، یك تصویر فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ برای تراك داده ها و یك یا چند تصویر ۱۶-bit ۴۴.۱KHz با صدای استریو برای تراك های صوتی وجود دارد.
ضبط on-the-fly اغلب از یك ” تصویر مجازی ” استفاده می كند كه در آن كلیه فایلها آزمایش شده و Lead-out می شوند، اما تنها مشخصات فایل ذخیره می گردد نه داده ها . زمانی كه Write,CD می شود، محتوای فایل ها خوانده می شوند.
این روش به فضای كمتر درایو سخت نیاز دارد و ممكن است در زمان صرفه جویی كند، اما خطر buffer underrun را افزایش می دهد. با وجود نرم افزارهای متعدد، انعطاف پذیری این روش نیز بیشتر می شود، بنابراین افزودن، حذف كردن و بهم آمیختن فایل ها در یك تصویر مجازی آسانتر از یك تصویر طبیعی است. CD ای كه از یك فایل تصویر ایجاد می شود با CD ای كه با ضبط on-the-fly ایجاد شده، یكسان است با این فرض كه هر دو فایل های مشابه را در مكان های مشابهی قرار دهند. انتخاب بین این دو به تمایل كاربر و ظرفیت سخت افزار بستگی دارد.
۱۰- یك CD Player چگونه می داند كه از تراك های داده ها جهش كند؟
برای هر تراك فلگ ها زیر كد وجود دارد.
داده ها: اگر Set شود، تراك شامل داده ها می گردد. در غیر این صورت تراك شامل audio است.
مجاز به كپی دیجیتال: كه توسط SCMS بكار می رود.
۴Audio كاناله: استاندارد ۴audio,Red Book كاناله را مجاز می داند، گرچه تعداد دیسك هایی كه از آن استفاده می كنند بسیار اندك هستند.
Pre-Emphasis : در صورتی set می شود كه audio با pre-emphasis ضبط شده باشد.
دو مورد آخر بندرت استفاده می شوند.
۱۱- چگونه CD-RW با CD-R مقایسه می شود؟
CD-RW مخفف CD-ReWritable است. CD-RW به طور معمول CD-Erasable ( CD-E ) خوانده می شود. تفاوت بین CD-RW و CD-R اینست كه دیسك های CD-RW را می توان Erase كرد و دوباره Write نمود، در حالی كه دیسك های CD-R تنها یكبار Write می شوند. غیر از این تفاوت دیسك های CD-RW از تكنولوژی تغییر فاز استفاده می شوند. درایوهای CD-RW درست مانند دیسك های CD-R استفاده می شوند. درایوهای CD-RW از تكنولوژی تغییر فاز استفاده می كنند. بجای ایجاد“ حباب ها” و تغییر شكل در لایه رنگ recording ، حالت مواد در لایه ضبط كننده ار فرم شفاف به فرم غیرشفاف تغییر می كند. حالت های متفاوت دارای شاخص های انكساری متفاوت هستند و بنابراین به طور نوری قابل تشخیص اند.
این دیسك ها نه تنها از طریق درایوهای استاندارد CD-R ، قابل Write شدن نیستند، بلكه قابل خواندن از طریق اكثر CD reader ها قدیمی تر هم نمی باشند. تمام درایوهای CD-RW می توانند در CD-R ها Write شوند و انتظار می رود اكثر درایوهای جدید CD-ROM از CD-RW پشتیبانی كنند. CD Player های كمی قدیمی تر و اكثر CD Player های جدید می توانند دیسك های CD-RW را اداره كنند. اگر بخواهید بر روی رسانه ها CD,CD-RW های صوتی ایجاد كنید، مطمئن باشید كه Player شما از عهده آنها بر خواهد آمد. برای یك درایو DVD ، خواندن دیسك های CD-RW بسیار گرانتر از CD-R هستند. این مسئله در تصمیم گیری های تجاری، خود یك عامل محسوب می شود. در تعداد دفعاتی كه دیسك می تواند Write شود، محدودیت وجود دارد ، اما تعدا این دفعات نسبتا بالاست.
۱۲- Finalizing ( پایان بخش) چه كاری انجام می دهد؟
دیسكی كه شما می توانید داده ها را به آن بیافزایید باز است. تمام داده ها در Session جاری نوشته می شوند. زمانی كه عمل Write كردن به پایان می رسد، شما Session را می بندید. اگر بخواهید یك دیسك MultiSession بسازید، همزمان Session جدیدی را باز می كنید. اگر Sessoin جدید را باز نكنید، بعدا دیگر نمی توانید Session ای را باز نمایید، بدین معنی كه اضافه كردن داده های بیشتر به CD-R غیرممكن است. كل دیسك بسته می شود. فرآیند تغییر یك Session از باز به بسته “Finalizing ” ، “ fixating ” یا فقط بستن Session خوانده می شود. زمانی كه آخرین Session را می بندید، شما دیسك را fixate,finalize و یا بسته اید.
یك دیسك تك Ssession ای دارای ۳ ناحیه اصلی است: Lead-in ، كه شامل فهرست مطالب (Table of contexts ) یا TOC است، ناحیه برنامه، به همراه تراك های صوتی و یا داده ها، و Lead-out ، كه هیچ چیز معناداری در خود ندارد. ناحیه Lead-in و Lead-out یك دیسك باز هنوز نوشته نشده است. اگر داده ها را در یك دیسك Write می كنید و Session را باز می گذارید- TOC كه محل تراك ها را به CD Player یا درایو CD-ROM می گوید- در یك ناحیه مجزا به نام Program Memory Area یا PMA نوشته می شود.
CD recorder ها تنها وسایلی هستند كه PMA را مشاهده می كنند، به همین دلیل است كه شما نمی توانید داده های خود را در یك Session باز بر روی دستگاه استاندارد Playback ببینید. CD Player ها چگونه تراك صوتی را نخواهند یافت و درایوهای CD-ROM تراك داده را نخواهند دید. وقتی كه Session پایان یافت، TOC در ناحیه Lead-in نوشته می شود و موجب می گردد دستگاه های دیگر دیسك را تشخیص دهند.
اگر Session جاری را ببندید و Session جدیدی را باز كنید، Lead-in,Session بسته شده شامل پیوندی به Session, Lead-in بعدی خواهد بود. CD Player سیستم استریو یا ماشین شما درباره پیوند یك Lead-in بعدی چیزی نمی داند، بنابراین تنها می تواند تراك ها را در اولین Session ببیند. درایو CD-ROM شما دیسك های Multi Session را بسته به ظرفیتش وآنچه سیستم عامل می گوید می شناسد مگر آنكه شكسته یا خیلی قدیمی باشد و به راحتی اولین Session و آخرین Session های ما بین آنها را باز می گرداند.
برخی درایوها CD-ROM ، بخصوص مدل های خاص NEC ، Session های باز هستند و زمانی كه سعی می كنند تا Lead-in را از Session ای كه هنوز باز است بخوانند، اشكال تراشی می كنند. آنها در هر Session ، زنجیره پیوندها را در Lead-in ها دنبال می كنند، اما زمانی كه به آخرین Session می رسند، نمی توانند یك TOC معتبر بیابد و دچار سردرگمی می شوند.
اگرچه این درایوها از Multi-Session پشتیبانی می كنند، اما قبل از آنكه آنها دیسك را با موفقیت بخوانند، لازم است آخرین Session بسته باشد. خوشبختانه اكثر درایوها به این صورت رفتار نمی كنند. اگر از ضبط disc-at-once استفاده می كنید، Lead-in در آغاز این فرایند نوشته می شود، زیرا محتویات TOC زودتر شناحته می شوند. با وجود اكثر recorder ها، هیچ راهی برای تشخیص اینكه آیا نیاز به افزودن Session اضافی هست یا خیر وجود ندارد، بنابراین ایجاد یك دیسك MultiSession با ضبط DAO معمولا امكان پذیر نیست.
اگر از ویندوز ۹۵ و یا NT استفاده می كنید، ویژگی (AIN ) CD-R.Auto Insert Notification را به محض اینكه TOC نوشته شد، می یابد. این امر معمولا فرآیند Write كردن را با شكست مواجه می كند. اكثر بسته های نرم افزارهای ضبط CD به همین دلیل به طور خودكار AIN را غیرفعال می كنند. در مد Track-at-once ، فرایند Write كردن در هنگام پایان یافتن با شكست مواجه می شود. در مد disk-at-once ، این فرایند در ابتدای فرایند Write كردن دچار مشكل می شود. در هر دو مورد آزمون Write كردن موفقیت امیز است، زیرا TOC در مرحله آزمایشی نوشته نمی شود.
دیسك های Packet-Written از همین قوانین با توجه به باز و بسته بودن Session ها پیروی می كنند، به همین دلیل قبل از آنكه روی یك درایو CD-ROM خوانده شوند باید پایان بپذیرند.
۱۳-MultiRead به چه معناست؟
لوگر MultiRead نشان می دهد كه یك CD یا Player DVD می تواند تمام فرمت های موجود CD را شامل CD-ROM ، CD-DA و CD-RW بخواند. وجود این لوگر در یك درایو CD به این معنی نیست كه درایو می تواند DVD را بخواند.
۱۴- اگر عمل ضبط كردن با شكست مواجه شد،آیا دیسك قابل استفاده است؟
این مسئله به آنچه كه ضبط شده و چگونگی ضبط شدن آن بستگی دارد. اگر این خرابی در هنگام Write كردن Lead-in باشد، یعنی قبل از آنكه هیچ داده ایی نوشته شود، احتمالا دیسك قابل استفاده نیست. درایوهای Sony دارای امكان ترمیم دیسك هستند كه Session جاری را می بندند و این اجازه را به شما می دهند تا داده های اضافی تماس با دیسكی كه بخشی از آن نوشته شده سرباز می زنند.
اگر خرابی ها در هنگام پایان یافتن دیسك روی دهند، ممكن است فایل تصحیح باشند. گاهی اوقات TOC قبل از خراب شدن نوشته می شود و دیسك می تواند همان گونه كه هست استفاده شود. گاهی اوقات می توانید از امكان Finalize disc از منوی برنامه استفاده كنید كه این ترفند را انجام می دهد. مواقع دیگر recorder از مواجه شدن با دیسكی كه بخشی از آن پایان یافته سرباز می زند و شما دچار مشكل می شوید .
خرابی هایی كه در اواسط Write كردن یك CD-ROM رخ می دهند احتمالا ارزش اظمینان كردن ندارند. بخشی از داده ها آنجا خواهند بود و بخشی دیگر خیر. دایركتوری دیسك ممكن فایل های بیشتری از آنچه كه واقعا وجود دارند را نشان دهد و شما تا زمانی كه آنها را نخوانید، نخواهبد فهمید كه كدامیك از انها واقعا وجود دارند.
CD های صوتی كه در مد disk-at-once ضبط شده اند، موارد خاصی هستند. از آنجایی كه TOC از قسمت جلو نوشته می شود، دیسك در یك CD Player استاندارد قابل خواندن است، حتی اگر فرآیند Write كردن تمام نشده باشد. شما می توانید Track ها را تا جایی كه ضبط كردن دچار مشكل می شود، اجرا كنید.
۱۵-چرا recorder ها در ابتدای تراك های صوتی بایت های ۰۰ را قرار می دهند؟
این پدیده برای كاربرانی كه سعی می كنند صورت دیجیتالی را از یك CD-R استخراج كنند،آشناست. با وجود چند صد بایت ۰ كه در جلو قرار گرفته شده، نیتجه كپی گرفتن از یك CD صوتی اغلب یك كپی دقیق از داده های صوتی اصلی است. از انجایی كه این نشان دهنده افزایش شاید ۱/۱۰۰ ام ثانیه سكوت در آغاز دیسك است، اما در واقع قابل توجه نیست.
عدد واقعی بایت ها به آرامی از دیسكی به دیسك دیگر درج می شود، اما یك recorder به طور معمول تقریبا همان عدد را درج می كند. این عدد معمولا كمتر از یك سكتور است.
طبق اظهارات یك مهندس از Yamaha ، علت این مشكل، عدم همگام سازی بین داده های صوتی وكانال های زیركد می باشد. مشكلاتی نظیر جریان داده ها كه یافتن آغاز یك بلاك را در هنگام خواندن دشوار می سازد، نوشتن داده ها و شناسایی اطلاعات را نیز در همگام سازی دشوار می سازد. طبق گفته این مهندس، عدم تغییر میان افزار یا درایو الكترونیكی می تواند در حل مشكل موثر باشد. ایجاد كپی از كپی های CD های صوتی، در یك فاصله بتدریج بزرگتر صورت می گیرد، اما احتمالا حتی پس از چندین نسل غیر قابل توجه می باشد.
- چه تعداد تراك و چه تعداد فایل می توان داشت؟
شما می توانید بالاتر از ۹۹ تراك داشته باشید. زیرا عدد تراك به صورت یك عدد دو رقمی اعشاری كه با “۰۱ ” آغاز می شود ذخیره می گردد و تجاوز از آن هم امكان پذیر نیست.
ماكزیمم تعداد فایل ها بستگی به فایل سیستمی دارد كه شما استفاده می كنید. در ISO-۹۶۶۰ شما محدودیت تعداد فایل نخواهید داشت. در عمل DOS و ویندوز با دیسك به عنوان یك فایل سیستم FAT۱۶ رفتار خواهند كرد، بنابراین تعداد فایل ها به حدود ۶۵۰۰۰ فایل محدود می شود.
۱۷- آیا SCMS مانع از كپی گرفتن می شود؟
SCMS همان Serial Copy Management System است. هدف این است كه به مشتریان اجازه داده شود تا بتوانند یكی كپی از روی اصل بگیرند، اما نه یك كپی از روی كپی دیگر. رسانه های ضبط آنالوگ همچون كاست های صوتی و نوار ویدئویی VHS ، با هر كپی تنزل كیفیتی پیدا می كنند. رسانه های دیجیتالی نیز تا حدودی از این خسارت نسلی رنج می برند، بنابراین صنعت ضبط ویژگی را می افزاید كه دارای تاثیر شبكه ای این چنینی باشد.
در صورتی كه از تجهیزات صوتی در حد مصرف كننده استفاده می كنید،SCMS شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. تجهیزات و recorder های حرفه ای كه به كامپیوتر شما وصل هستند، محدود نمی شوند. سیستم با رمزگذاری كار می كنید، بدون توجه به اینكه آیا موارد محافظت می شوند یا نه اینكه آیا دیسك مورد نظر دیسك اصلی است یا خیر. رمزگذاری تنها با یك بیت خاموش و یا روشن و یا اینكه با متناوب ساختن هر ۵ قاب صورت می گیرد. مقدار به صورت زیر كنترل می شود:
• مواد محافظت نشده: اجازه كپی گرفتن وجود دارد. داده های نوشته شده نیز بدون محافظت شدن علامت گذاری می شوند.
• مواد محافظت شده،دیسك اصلی: اجازه كپی گرفتن وجود دارد. داده های نوشته شده به عنوان یك كپی شناخته می شوند.
• مواد محافظت شده ،دو نسخه ای: اجازه كپی گرفتن وجود ندارد.
سخت افزارهای ” SCMS Stripper ” ابتدا در ارتباط با بسته DAT استفاده می شد كه بیت های SCMS را از یك ارتباط SPDIF بیرون می آورد. می توان با تبدیل صوت به فرمت آنالوگ یا خارج كردن آن از این فرمت،آن را پاك كرد ولی باز هم كیفیت كاهش خواهد یافت. اگر از یك CD recorder صوتی مصرف كننده استفاده می كنید، SCMS مانع از این می شود كه از كپی های مواد محافظت شده كپی تهیه كنید. ولی مانع از آن نمی شود كه از دیسك اصلی كه خریداری نموده اید و یا از دیسك های محافظت نشده،یك كپی بگیرید.
۱۸- آیا عدد سریال روی دیسك توسط recorder ثبت می شود؟
به طور معمول،خیر. اما ظاهرا برخی CD recorder های صوتی جدیدتر یك عدد سریال را می نویسند.
۱۹- چگونه Filename های طولانی را به روی یك دیسك بیاوریم؟
روش های مختلفی برای این كار وجود دارد كه اكثر آنها تنها با برخی سیستم عامل ها كار می كنند برای جزئیات بیشتر به سایت http://www.adaptec.com oolscompatibilitycdercfilename.html مراجعه كنید. آوردن نام فایلهایی با حروف تركیب بزرگ و كوچك بر روی یك دیسك نیز مشكلی مشابه است. سوزاندن یك دیسك ISO-۹۶۶۰ با نام فایلهایی با حروف كوچك پیشنهاد نمی شود،زیرا برخی سیستم ها قادر به دستیابی به این فایل ها نیستند حتی اگر این فایل ها در Listing دایركتوری آمده باشند. ”mkhybrid ” و نسخه های اخیر ”mkisofs ” به ترتیب قادرند CD هایی ایجاد كنید كه هر دو پسوند Joliet و Rock Ridge را شامل می شوند.
۱-۱۹- ISO-۹۶۶۰
Levell ISO-۹۶۶۰ نام هایی را تعریف می كند، كه با قرارداد ۳+۸ رعایت كنند،نام هایی كه كاربران MS-DOS سال هاست ازآن رنج می برند: ۸ كاراكتر برای نام، یك نقطه، به همراه ۳ كاراكتر برای نوع فایل كه همگی با حروف بزرگ می آیند. تنها كاراكترهای مجاز Z تا A ،۹ تا ۰ ، ،.، و ،-، می باشند. یك عدد نسخه فایل نیز وجود دارد كه با ،؛، از نام فایل جدا می گردد و معمولا هم نادیده گرفته می شود. فایل ها باید محدوده پیوسته ای از سكتورها را اشغال كنند. این موجب می شود تا فایل با یك بلاك آغازین و یك شماره مشخص گردد . ماكزیمم عمق دایركتوری ۸ است.
ISO-۹۶۶۰ ۲ Level موجب انعطاف پذیری بیشتری در نام فایل ها می شود، اما در برخی سیستم ها قابل استفاده نیست،بخصوص MS-DOS .
Level ۳ ISO-۹۶۶۰ فایل های ناپیوسته را مجاز می داند و در صورتی كه فایل در بسته های چندگانه با نرم افزار Packet writing نوشته شده باشد، مفید واقع می شود. برخی برنامه های ایجاد CD به شما اجازه می دهند تا انتخاب كنید كه CD شما چقدر مطابق با استاندارد ISO-۹۶۶۰ باشد. برای مثال Easy-CD-Pro۹۵ می تواند نام فایل هایی كه مطابق با ISO-۹۶۶۰ هستند محدود كند یا مجموعه كامل نام فایل های معتبر MS-DOS را بپذیرد. مجموع مشخصات ISO-۹۶۶۰ لازم می داند كه تمام فایل ها در ابتدا با دایركتوری به ترتیب حروف الفبا نمایش داده شوند، بدون توجه به اینكه چگونه در CD-ROM ضبط شده اند. شما نمی توانید فایل ها را بر روی دیسك مرتب كنید، زیرا ISO-۹۶۶۰ reader آنها را قبل از نمایش مرتب می كند.
۲-۱۹ – Rock Ridge
پسوندهای Rock Ridge در ISO-۹۶۶۰ ، روشی را برای نام فایل های تركیبی طولانی همچون UNIX و پیوندهای سمبلیك تعریف می كنند تا پشتیبانی شوند.
از آنجایی كه این هنوز یك فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ است، فایل ها می توانند توسط ماشین هایی كه از Rock Ridge پشتیبانی نمی كنند نیز خوانده شوند، آنها فقط فرم طولانی نام ها را نمی بینند. سیستم های UNIX و Rock Ridge پشتیبانی می كنند. Windows,DOS و Mac تاكنون از ان پشتیبانی نمی كردند. كپی های استاندارد Rock Ridge و System Use Sharing Protocol را می توان در سایت ftp:ftp.ymi.compub ockridge یافت.
۳-۱۹- HFS
HFS همان Hierarchical File System است كه توسط مكینتاش بكار می رود. HFS بجای فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ بكار می رود و دیسك را در سیستم هایی كه از HFS پشتیبانی نمی كنند، قابل استفاده می سازد.
هم اكنون، سیستم هایی كه می توانند CD-ROM های HFS را بخوانند از این قرارند: مكینتاش،Amiga كامپیوترهای شخصی كه Linux یا OS۲ را اجرا می كنند، Apple llgs و ماشین های SGL كه Irix را اجرا می كنند . مولفان بسته های نرم افزاری مكینتاش و ویندوز اجازه می دهند تا ایجاد CD های هیبرید به همراه هر دو فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ و HFS باشند. Apple برخی از پسوندهای ISO-۹۶۶۰ را تعریف كرده است كه به فایل های مكینتاش اجازه می دهند تا با انواع فایلها و Creator ها در CD-ROM های ISO-۹۶۶۰ وجود داشته باشند.
۴-۱۹- Joliet
مایكروسافت استاندارد خود را با نام joliet ایجاد كرده است. Joliet هم اكنون از جانب ویندوز ۹۵ و ویندوز NT پشتیبانی می شود. زمانی كه از ویندوز ۹۵ بر روی یك CD-R پشتیبان تهیه می كنید، این استاندارد مفید واقع می شود. چرا كه دیسك هنوز به صورت ISO-۹۶۰ قابل خواندن است اما نام فایلهای طولانی را تحت ویندوز ۹۵ نشان می دهد. حدود نام فایلهای ۶۴,JOLIET كاراكتر است.
مجموعه مشخصات را می توانید در سایت: http://www.ms۴music.comdevldvjoliet.html بیابید. نسخه های اخیر Linux از پشتیبانی Joliet برخوردارند. نسخه های قدیمی تر به patch نیاز دارند، برای اطلاع از جزییات بیشتر به سایت زیر مراجعه كنید:
http://www-plateau.cs.berkeley.edupeople...oliet.html برای Patch كردن پشتیبانی Joliet در OS۲ به سایت زیر بروید:
http://service.software.ibm.comos۲ddpakh...index.html برخی درایوهای Creative CD-ROM با CD-ROM هایی كه دارای نام فایلهای Jolit هستند مشكل دارند. بنابراین ممكن است شما به یك كپی روز شده Sbided۹۵.exe نیاز داشته باشید كه در سایت http://www.ctlsg.creaf.comwwwnew echftpftp-cd.html موجود است.
۵-۱۹- Romeo
نرم افزار Easy-CD Pro متعلق به Adaptec ، اجازه می دهد دیسك ها در فرمت Romeo ایجاد شوند. این مسئله به واقع هرگز درك نشد.
۶-۱۹- ISOIEC ۱۳۳۴۶, ISOIEC ۱۳۴۹۰
اینها استانداردهای جدید هستند كه می خواهند جایگزین ISO-۹۶۶۰ شوند. مجموعه مشخصات فایل سیستم UDF براساس ISOIEC است.
۲۰- چگونه می توان دیسك CD-I را در یك كامپیوتر شخصی به كار برد؟
پاسخ كوتاه اینكه: شما قادر به انجام این كار نیستید مگر انكه یك برد افزودنی CD-I داشته باشید، حتی اگر یك CD-reader سازگار با استانداردCD-I داشته باشید، هنوز در راه شما چند مانع وجود دارد. فایل سیستم بكار رفته ISO-۹۶۶۰ نیست، و Cdi-Player ها بر مبنای یك ۶۸۰*۰ CPU هستند و دارای سخت افزار خاصی برای ویدئو و audio می باشند.
پاسخ بلند اینكه: این بستگی به نوع دیسك و منظور شما از استفاده دارد. دیسك های Photo CD و Video CD ، دیسك های “ Bridge Formal ” CD-ROMXA هستند كه در CD-I player ها همانند كامپیوترها و player های اختصاصی اجرا می شوند. اینها از سیستم فایل ISO-۹۶۶۰ استفاده می كنند و قابل خواندن با نرم افزار photo CD موجود و player های MPEG-۱ می باشند.
دیسك های Digital Video از philips كه قبل از ژوئن ۱۹۹۴ ساخته شده اند در فرمت CD-I هستند، نه فرمت Video CD . اگر درایو CD-ROM شما از خواندن های سكتور خام ۲۳۵۲ بیتی پشتیبانی می كند، این امكان وجود دارد تا تراك ها را از یك دیسك با فرمت Green Book بیرون بكشید و داده های صوتی یا MPEG ویدئو را استخراج نمایید. VCD Power Player از CyberLink ( http://www.cyberlink.com.tw ) می تواند فیلم های CD-I را مستقیما خارج از یك دیسك Green Book اجرا نماید.
۲۱- چگونه می توان عناوین دیسك و تراك را از یك CD صوتی استخراج كرد؟
CD های معمولی Red Book شامل این اطلاعات نیستند. CD Player های صوتی نرم افزاری نظیر آنهایی كه توسط Adaptec یا مایكروسافت عرضه شده، شما را ملزم می سازد تا این اطلاعات را تایپ كنید كه بعد این اطلاعات در یك بانك اطلاعاتی روی درایو سخت شما ذخیره می شود. این دیسك ها از طریق محاسبه امضایی كه بر مبنای افست های تراك و دیگر فیلدهاست شناخته می شوند. http://www.cddb.com به عنوان بانك اطلاعاتی اینترنتی اطلاعات CD عمل می كند.
فرمت های جدیدتر همچون CD Extra ، لازم می دانند كه این اطلاعات به CD اضافه گردد. برخی CD Player های جدید با عنوان ”CD-Text Ready ”تبلیغ می شوند. این CD Player ها از داده های CD-Text Ready ” تبلیغ می شوند. این CD Player ها از داده های CD-Text كه در كانال های زیركد P-W نهفته شده اند برای نشان دادن داده های عنوان دیسك و تراك استفاده می كنند.
۲۲- چگونه می توان بیش از ۷۴ دقیقه Audio یا MB ۶۵۰ از داده ها را Writ كرد؟
CD-R ها یك تراك مارپیچ از پیش فرم یافته دارند و آدرس های سكتور در رسانه های CD-R ، hard-coded شده اند، بنابراین هیچگونه انعطاف پذیری وجود ندارد. هر دیسك یك مقدار از پیش تعیین شده از داده ها را نگاه می دارد.
اكثر دیسك ها كمی بیشتر از ۷۴ دقیقه را نگاه می دارند. این مقدار بستگی به مارك دیسك ، نوع دیسك و شاید حتی recorder مورد استفاده دارد. در برخی موقعیت ها می توانید از ظرفیت ذكر شده دیسك تجاوز كنید. از آنجایی كه CD ها در یك مارپیچ Write می شوند،مقدرا داده هایی كه می توانید به دیسك بدهید به این بستگی دارد كه این شیارها چقدر نزدیك بهم در فضا جای گرفته اند. یك CD دارد كه این شیارها چقدر نزدیك بهم در فضا جای گرفته اند. یك CD صوتی استاندارد Red Book یا CD-ROM Yellow Book طوری طراحی شده كه حداكثر ۷۴ دقیقه از داده ها را Write می كند. با استفاده از patch تنگ تر تراك روی شیار مارپیچ در glassmaster ،سازندگان می توانند داده های بیشتری را روی دیسك قرار دهند.
از نظر تئوری این كار می تواند استفاده از این دیسك ها را برای برخی CD reader ها دشوارتر سازد. CD-R ۸۰ دقیقه ای نیز وجود دارد، اما دارای قیمت بالایی هستند و ممكن است در تمام سیستم ها كار نكنند. برخی منابع می گویند كه طولانی ترین CD-R ممكن به دلیل روش رمزگذاری آخرین زمان آغاز Lead-out ، ۷۹ دقیقه و ۵۹ ثانیه با طول بلاك ۷۴ می باشد، اما برخی recorder ها ممكن است حتی مقادیر بزرگتری را بپذیرند.
امتحان كردن، ساده ترین روش برای جای دادن اطلاعات بیشتر بر روی CD نیست. در مورد CD های صوتی شما می توانید یك یا دو تراك را كه خیلی مورد توجه شما نیستند،حذف كنید. در مورد CD داده ها ممكن است بتوانید برخی تصاویر و یا داده های تكراری را حذف نمایید.
با استفاده از عملكرد”Speed ” از Sound Forge یا Cool Edit می توان سرعت استخراج فایل های WAV را تا ۳ % بالا برد. احتمالا نتیجه این كار بهتر است و عمل Write كردن در ۷۷ دقیقه صورت می گیرد. اگر دارای یك ضبط mono هستید، می توانید با ضبط كردن نصب صدا روی تراك چپ و نصف دیگر روی تراك راست، طول CD را دو برابر كنید. صدا به صورت دو فایل mono ضبط خواهد شد و سپس در یك فایل استریو مجزا با یك ویراستار صدا شبیه Cool Edit ادغام می شود (با ۹۶ Cool Edite : اولین تك فایل را Load كنید.
از ”Convert Semple Type ” برای تبدیل به Stereo استفاده نمایید. تراك راست و Delete Seletion را انتخاب نمایید و از Mix paste برای Load كردن تراك راست از دومین فایل استفاده كنید یا فقط دومین كپی از Cool Edit را با تراك دیگر اجرا نمایید و از فرمان های Copy و Paste استفاده كنید.) شخصی كه CD را اجرا می كند نیاز دارد تا برای انتخاب تراك چپ یا راست از یك “ توازن” استفاده نماید. مسئله ای كه در رابطه با این روش وجود دارد اینست كه ماركرهای تراك برای هر دو تراك بكار می روند، بنابراین ایجاد دستیابی تصادفی به بخش های خاص نیاز به مهارت دارد.
۲۳- آیا CD-R ۸۰ دقیقه ای كارایی خوبی دارند؟
در كل اینكه آنها خوب كار می كنند. گزارشات حاصله از افرادی كه از CD-ROM های ۸۰ دقیقه ای استفاده كرده اند، نشان می دهد كه سازگاری آن با درایوهای مختلف CD-ROM بسیار خوب است. به هر حال گفته های زیر را كه از جانب نمایندگی TDK است بخاطر بسپارید:
“ CD-R۸۰ یك محصول خاص است كه توسط TDK تولید شده تا نیازهای برنامه كاربردی تولیدكنندگان نرم افزار و استودیوهای موسیقی را بر آورده سازد.
برای رسیدن به ۸۰ دقیقه زمان ضبط آن، Pitch تراك و میزان تغییر سرعت اسكن كردن باید به حداقل برسد، تا حاشیه خطا بین درایو و رسانه كاهش یابد. این به معنی سازگاری محدود بین برخی CD-Recorder ها و CD-ROM Recorder هاست. اگر قصد استفاده از این مدت زمان ضبط را دارید، لطفا با سازنده سخت افزار خود این موضوع را كنترل نمایید. استفاده از CD-R۸۰ ، خطری است كه از جانب خود فرو پذیرفته می شود و هیچ ضمانتی از جانب TDK وجود ندارد.”
اینكه استفاده از دیسك های ۸۰ دقیقه ای بهتر است یا ” Overburn ” كردن، این موضوعی است كه بحث های بسیاری را برانگیخته است. هر دوی اینها در درایوهای مختلف CD-ROM مشكلاتی را به همراه دارند و تمام recorder ها قادر به اجرای یكی و یا دیگری نیستند. اگر از درایو سخت خود پشتیبان تهیه می كنید یا داده های با ارزش را Write می نمایید. از هیچیك از انها اتفاده نكنید. به سراغ همان CD-R ۷۴ دقیقه ای بروید و تا آنجایی كه مجاز هستید ضبط كنید.
۲۴- چگونه می توان ظرفیت دیسك را افزایش داد (Overburn كردن) ؟
ظرفیت یك دیسك طوری برآورده می شود كه فضای كافی برای نگاه داشتن حداقل ۷۴ دقیقه از داده های صوتی Red Book و ۹۰ ثانیه خاموشی دیجیتالی را داشته باشد. این منطقه خاموشی “Lead-out ” نام دارد و به گونه ای افزوده می شود كه یك CD Player می فهمد كه به انتهای دیسك رسیده است بخصوص زمانی كه به سرعت جلو می رود. وقتی كه یك برنامه ضبط،ظرفیت دقیق دیسك را به شما می گوید، این شامل منطقه ای كه برای Lead-out رزرو شده نمی شود.
با نصب درست و البته پذیرفتن خرابی های Write كردن می توانید داده هایی را در این منطقه رزرو شده و احتمالا در چند بلوك پس از انتهای ان قرار دهید. این اغلب به “ Overburn ” كردن یك دیسك باز می گردد. برخی مارك ها به اندازه ۷۸ دقیقه از داده ها را نگاه می دارند، اما این اندازه از نوعی دیگر متفاوت است.
البته شما به یك recorder درست و یك نرم افزار مناسب نیز نیازمندید. Teac CD-R۵۵S ،Plextor PX-R۴۱۲C ، Yamaha ۴xx۴xxx و MemorexDysan CRW-۱۶۲۲ برای Write كردن موفق دیسك های صوتی بسیار طولانی بكار برده می شوند.
به نظر نمی رسد دستگاه های اخیر HP,Philips و Ricoh تمایلی به انجام این كار داشته باشند. در مورد Panasonic هم مطمئن نیستم. بازبینی میان افزار ممكن است حائز اهمیت باشد. Recorder ای كه قادر به انجام این نوع Write كردن نیست، صفحه راهنما را رد می كند. برای Write كردن چنین دیسكی،لازم است از برنامه ای استفاده نمایید كه ظرفیت مجاز دیسك را كنترل نمی نماید. Easy CD Creator ، برای جلوگیری از اشتباه شما اجازه نمی دهد تا بیش از آنچه كه مجاز هستید، Write كنید.
CDRWIN به شما هشدار می دهد كه Write كردن ممكن است با شكست مواجه شود، اما به هر حال به شما اجازه می دهد تا به كار ادامه دهید. Nero ( Expert Features ) مزیتی دارد به نام ” enable oversize ” كه اجازه Write كردن طولانی تر را می دهد. مجموعه بزرگی از تراك های صویت را جمع آوری می كند و Write كردن را آغاز می نماید. بتدریج recorder سعی می كند پس از انتهای دیسك را Write كند و فرآیند Write كردن با شكست مواجه خواهد شد. حال دیسك را نشان می دهد، اجرا نمایید. زمانی كه موسیقی پایان می یابد، زمان را یادداشت كنید. این ظرفیت مطلق دیسك است.
اكثر و یا تمام CD Player زمان كامل دیسك را زمانی كه ابتدا دیسك را در آنها قرار می دهید، نشان می دهند، این مقدار مشخص می كند كه شما چقدر مجاز به Write كردن هستید، نه اینكه در واقع چقدر Write شده است. یك راه مطمئن برای تعیین ” ظرفیت فراتر” بدون Write كردن دیسك وجود دارد، اما منطقی است كه بپذیریم كه ظرفیت یك دیسك در یك جعبه ۱۰ تایی، نماینده بقیه است. باید امكان Write كردن یك CD-ROM به همان روش Write كردن یك CD صوتی وجود داشته باشد، اما فضا باید به گونه ایی محاسبه شود كه خرابی در Write كردن زمانی رخ دهد كه Write-Lead-out شده باشند، در غیر این صورت، فایل هایی كه باید بر روی دیسك باشند، به واقع وجود نخواهند داشت.
ضبط كردن در مد DAO ممكن است برای اطمینان از اینكه Write-Lead-out شده است، مفید باشد. بدون فهرست مطالب، دیسك بلا استفاده است. به هر حال احتمال دارد كه شما بتوانید دیسك را حتی بعد از خرابی در Write كردن، پایان دهید. بسته به دیسك و Player شما ممكن است دریافتن تراك هایی كه نزدیك به پایان دیسك هستند، دچار مشكل شوید. همچنین CD Player شما وقتی كه به انتهای دیسك می رسد، ممكن است رفتار عجیب و غریبی داشته باشد. آن بخش از سطح دیسك كه پس از انتهای منطقه رزرو شده برای Lead out است احتمالا قابل اطمینان نیست. تلاش برای استفاده بیش از ۹۰ ثانیه فراتر از ظرفیت دیسك می تواند مشكل ساز باشد.
۱- اطلاعات چگونه ذخیره می شود؟
در كتاب The Compact Disc Handbook از Ken pohlmann آمده است، رسانه های Write-once شبیه به دیسك های Play back-only ساخته می شوند. همانند CD های معمولی، آنها از یك لایه بنیادین پلی كربنیك، یك لایه منعكس كننده و یك لایه محافظ استفاده می كنند لایه ضبط كننده در بین لایه بنیادین و لایه منعكس كننده قرار دارد كه تركیبی از یك رنگ اصلی است... برخلاف CD های معمولی، یك تراك مارپیچی از قبل شیار دار شده، برای راهنمایی لیزر ضبط كننده در طول تراك مارپیچی استفاده می شود، این امر طراحی سخت افزاری recorder را آسان می سازد و سازگاری دیسك را تضمین می نماید.
CD-R از بالا به پایین اینگونه لایه گذاری شده است:
] اختیاری [ برچسب
] اختیاری [ پوشش ضد خش و یا قابل چاپ
لاك الكل عاری از اشعه فرابنفش
لایه منعكس كننده
رنگ پلیمری ساختمانی
زیر لایه پلی كربنیك
در CD های “ سبز” و ” طلایی” طلای واقعی وجود دارد، اگر CD-R را رو به منبع نورنگاه دارید، باریكی آن آنقدر هست كه قابل رویت باشد. به خاطر داشته باشید كه داده ها به سمت برچسب نزدیكترند، تا سمتی كه پلاستیك شفاف قرار دارد و داده ها از آنجا خوانده می شوند. اگر CD-R از پوشش فوقانی سختی برخوردار نباشد، همچون “Infoguard ” Kodak ، خراشیدن سطح فوقانی بسیار ساده است و CD-R را به صورت غیرقابل مصرف در می آورد.
یك لیزر در CD recorder یكسری سوراخ به نام ” چاله” در لایه رنگی دیسك ایجاد می كند. فضای بین این چاله ها ” زمین ” خوانده می شود. الگوی چاله ها و زمین ها اطلاعات را بر روی CD رمزگذاری می كند و به آنها اجازه می دهد تا روی CD player كامپیوتر بازیابی شوند.
دیسك ها از داخل دیسك به خارج نوشته می شوند، با نگاه كردن به دیسكی از داخل دیسك به خارج نوشته می شوند. با نگاه كردن به دیسكی كه آن را Write كرده اید، می توانید به صحت این مسئله بر روی یك CD-R پی ببرید، همچنان كه به سمت خارج پیش می روید این تراك مارپیچ ۲۲۱۸۸ چرخش دورتادور CD به همراه ۶۰۰ چرخش تراك در هر میلیمتر ایجاد می كند. اگر مارپیچ ها را باز كنید. طول آن به ۵/۳ مایل می رسد. ساختار یك CD-RW متفاوت است:
] اختیاری[ برچسب
] اختیاری[ پوشش ضد خش و یا قابل چاپ
لاك الكل عاری از اشعه فرابنفش
لایه منعكس كننده
لایه عایق بالایی
لایه ضبط كننده
لایه عایق پایینی
زیر لایه پلی كربنیك
۲- چگونه می توان فهمید كه دیسك در چه فرمتی است؟
معمولا با نگاه كردن به بسته بندی و با خود دیسك می توان به فرمت آن پی برد:
• دیسك های CD-DA دارای یك لوگو “ Compact Disc Digital Audio “ هستند.
• دیسك های CD+G شامل كلمات ”CDGraphics ” می باشند.
• دیسك های CD-I دارای لوگو ” Compact Disc Digital Video و یا كلمات ”Video CD ” می باشند.
Video CD با CD-Video فرق می كند. CD-V یك فرمت آنالوگ است مانند Laser Disc و ویدئو قابل دیدن با درایو CD-ROM نیست.
۳-محافظت در برابر كپی گرفتن چگونه كار می كند؟
راه های متعددی وجود دارد. یك تكنیك ساده و معمولی افزایش طول چند فایل روی CD است، بگونه ای كه آنها با صدها مگابایت طول ظاهر شوند. اگر طول فایل را بسیار بزرگتر از آنچه كه واقعا هست در تصویر دیسك قرار دهید، این كار عملی است. در واقع این فایل با بسیاری از فایل های دیگر منطبق می شود. تا جایی كه برنامه كاربردی از طول فایل آگاه است، نرم افزار بخوبی كار می كند. اگر كاربر سعی كند فایل ها را روی دیسك سخت خود كپی نماید، یا یك كپی دیسك به دیسك را صورت دهد، تلاش با شكست مواجه خواهد شد، زیرا CD چند گیگابایت از داده ها را نگاه می دارد .
یك راه حل عملی كه كنترل كافی بر روی recorder و نرم افزار master كننده دارد، نوشتن داده های ناقص در بخش ECC از سكتور داده هاست. سخت افزار استاندارد CD-ROM به طور خودكار خطاها را تصحیح می كند و مجموعه های مختلفی از داده ها را بر روی دیسك مقصد می نویسد. سپس reader ، كل سكتور را به عنوان داده های خام Load می كند، بدون آنكه به تصحیح خطا بپردازد: حتی اگر نتواند داده های اصلی تصحیح نشده را بیابید، اما می داند كه یك نسخه تصحیح شده را می خواند. در جایی كه مكانیزم درایو و میان افزار بخوبی تعریف می شوند، این تنها چیز با دوام بر روی سیستم هاست، همچون كنسول های بازی.
یك روش نه چندان پیچیده ولی موثر فشرده سازی یك CD نقره ایی با داده هایی فراتر از آنچه كه یك CD ، ۷۴ دقیقه ای می تواند Write كند. بنابراین كپی كردن دیسك نیاز به فضاهای خالی خاصی دارد، برای جبران این فضا، داده ها را جا به جا می كند، دیسك را هك می نماید یا دیسك های نقره ایی را با داده های سرقت رفته فشرده سازی می كند. اگر این كار ادامه یابد دیسك روی برخی درایوها غیرقابل خواندن می شود.
یك فضای خالی Overburn شده ۸۰ دقیقه ای قادر به نگهداری هر مقدار اطلاعاتی است كه بتوانید با اطمینان در یك دیسك بگنجانید.
روش خانه های نرم افزاری PC ، از فاصله بین تراك های صوتی استفاده می كند و علائم شاخص را در محل های غیر منتظره باقی می گذارد. این دیسك ها قابل كپی گرفتن از طریق اكثر نرم افزارها نیستند و نسخه برداری از آنها روی درایوهایی كه از ضبط disc-at-once پشتیبانی نمی كنند، ممكن است امكانپذیر نباشد.
روش دیگر ،دیسك های غیر استاندارد با تراك كوتاهتر از ۴ ثانیه است. اكثر نرم افزارهای ضبط كننده و در حقیقت برخی recorder ها، كپی دیسك با چنین تراكی را رد می كنند، یا تلاش می كنند آن را كپی نمایند ولی با شكست مواجه می شوند. یك برنامه كاربردی محافظت شده وجود تراك مورد نظر و اندازه آن را كنترل می كند. به هر حال برخی recorder ها ممكن است موفق شوند، بنابراین این كار ساده ایی نیست. قرار دادن تراك های چندگانه داده ها در بین تراك های صوتی یك CD ، كپی كننده های دیسك را سر در گم خواهد كرد.
گاهی اوقات كپی یك دیسك برچسب های Volume متفاوتی دارد. این مسئله معمولا فقط در كپی های فایل به فایل روی می دهد، نه كپی های تصویر دیسك، بنابراین كنترل نام دیسك به طور حاشیه ای مفید است اما چندان موثر نیست، تغییر فهرست مطالب بگونه ایی كه دیسك بزرگتر از آنچه كه هست به نظر برسد، برخی از برنامه های كپی را متقاعد خواهد كرد كه دیسك منبع بسیار بزرگ است.
سیستم Laserlok از سایت http://www.diskxpress.com ادعا می كند كه قادر است با كمترین هزینه از نسخه برداری غیرقانونی دیسك جلوگیری نماید. Disk Guard ، یك ابتكار جدید است كه متعلق به TTR Technology می باشد آنها ادعا می كنند كه قادرند امضایی را بر روی CD های فشرده و CD-R ها است، اما بدون سخت افزار خاص قابل نسخه برداری نیست. یك برنامه می تواند با كنترل كردن این امضاء در جهت محافظت در برابر كپی گرفتن استفاده نماید و در صورت عدم حضور امضاء از اجرا صرف نظر كند.
۴- دیسك MultiSession چیست؟
یك Session ، یك سگمنت ضبط شده است كه ممكن است شامل یك یا چند تراك از هر نوعی باشد. الزامی وجود ندارد كه CD recorder كل Session را به یكباره Write كند، اما آخرین Session روی دیسك باید بسته شود. قبل از آنكه یك CD صوتی استاندارد یا CD-ROM Player آن را تشخیص دهد. Session های اضافی می توانند تا زمانی كه * دیسك * بسته می شود و یا اینكه فضای خالی وجود نداشته باشد، اضافه گردن د. MultiSession Writing ، اولین بار در دیسك های photo CD استفاده شد، كه اجازه می داد تا تصویرهای اضافی ضمیمه گردن د.
امروزه، اغلب با دیسك های MultiSession پیوندی و گاهی اوقات هم برای دیسك های CD-Extra بكار می رود. وقتی كه CD داده ها را در درایو CD-ROM خود قرار می دهید، سیستم عامل آخرین Session دیسك را می یابد و دایركتوری را از آن می خواند . اگر CD از نوع فرمت ISO-۹۶۶۰ باشد- ورودی های دایركتوری می تواند هر فایلی را روی CD هدف قرار دهد بدون توجه به نوع Session ای كه در قالب آن نوشته شده است.
اكثر برنامه های معروف تكثیر كننده CD به شما اجازه می دهند تا یك یا چند Session اخیر را به Session ای كه تازه نوشته شده پیوند دهید. این امر موجب می شود كه فایل های Session های قبلی بدون اشغال فضای اضافی بر روی CD در آخرین Session ظاهر شوند. همچنین می توانید با قرار دادن نسخه جدید در اخرین Session بدون افزودن پیوند به نسخه قدیمی تر ، نسخه جدید را در آخرین Session قرار دهید.
در عوض، زمانی كه یك CD صوتی را در CD Player معمولی قرار دهید، تنها به اولین Session توجه می شود. به همین دلیل Write های MultiSession در مورد CD های صوتی كار نمی كنند، اما در صورت روی دادن چنین اتفاقی این محدودیت به یك مزیت تبدیل می شود. این محدودیت بدین معنی نیست كه شما باید كل CD صوتی را به یكباره Write كنید. توجه داشته باشید كه تركیب Session های (CD-ROM ) MODE-۱ و ( CD-ROMXA ) MODE-۲ روی یك دیسك منفرد جایز نیست. شما می توانید چنین چیزی را ایجاد كنید. اما تشخیص آن برای درایوهای CD-ROM دشوار خواهد بود.
۵- كانال های زیركد چه هستند؟
۸ كانال زیركد وجود دارد ( P,Q,R,S,T,U,V,W ) روش دقیق رمزگذاری فراتر از گنجایش این مقاله است، اما متذكر می شویم كه داده ها به طور یكسان در سرتاسر CD توزیع می شوند و هر كانال می تواند حدود ۴MB را نگاه دارد.
كانال زیر كد Q را می توان با recorder های JVCPinnacle كنترل كرد، اما ظاهرا زیاد كاربرد ندارند. كانال زیركد Q ، شامل اطلاعات مفیدی است كه در اكثر recorder ها قابل خواندن و نوشتن هستند. منطقه داده های كاربر شامل ۳ نوع داده زیر كد- Q است: اطلاعات موقعیتی، عدد كاتالوگ رسانه ها و كد ISRC . فرم های دیگری برای فعال ساختن MultiSession بكار می روند و TOC را شرح می دهند.
CD Player های صوتی از اطلاعات موقعیتی برای نشان دادن زمان جاری استفاده می كنند و دارای اطلاعاتی در مورد شاخص و یا تراك هستند. زمانی كه ضبط Disc-At-Once انجام می دهید، این اطلاعات قابل كنترل هستند.
ISRC كه توسط صنعت ضبط استفاده می شود، كشور مبدا ، مالك، سال انتشار و عدد سریال تراك ها را بیان می كند و ممكن است در هر تراكی متفاوت باشد. ISRC اختیاری است و بسیاری از CD ها از آن استفاده نمی كنند. عدد كاتالوگ رسانه ها شبیه به ISRC است، اما در هر دیسك ثابت می باشد. توجه داشته باشید كه اینها با كدهای UPC فرق می كنند. كانال های زیر كد R-W ، برای متن و گرافیك در برنامه های كاربردی خاص همچون CD+G ( Wgraphics CD كه توسط Sega CD پشتیبانی می شوند) استفاده می شوند.
Philips كاربرد جدیدی به نام ITTS را تدبیر كرده است، این كاربرد Player های كاملا مجهز را قادر می سازد تا متن و گرافیك را روی دیسك های صوتی Red Book نمایش دهند. اخیر ترین نتیجه این تكنولوژی “ CD-Text ” است كه راهی را برای گنجاندن داده های دیسك و تراك بر روی یك CD صوتی استاندارد، فراهم می سازد.
۶- آیا فیلدهای CD Identifier ( شناسه CD ) كاربرد وسیعی دارند؟
هم اكنون، تعداد سازندگانی كه از این فیلدها استفاده می كنند چندان زیاد نیست و اینكه تمام دستگاه ها قادر به خواندن تمام فیلدها نیستند. برنامه هایی كه CD های صوتی را شناسایی می كنند، به طور خودكار یك ID را بر مبنای كمیت و طول تراك های صوتی محاسبه می كنند.
۷- سوزاندن یك CD-R چقدر طول می كشد؟
این زمان بستگی به آن دارد كه شما چه مقدار داده را می خواهید بسوزانید و اینكه سرعت درایو شما چقدر است. سوزاندن ۶۵۰MB داده حدود ۷۴ دقیقه در ۱X ، ۳۷ دقیقه در ۲X و ۱۹ دقیقه در ۴X ، زمان می برد،اما شما باید برای “Finalize ”كردن دیسك ، یك یا دو دقیقه ای را بیافزایید. بخاطر داشته باشید كه برای تك سرعته ۱۵۰kb ، دو سرعته ثانیه ۳۰۰kb و به همین ترتیب است. اگر شما نصف این داده ها را دارید، سوزاندن در نصف این زمان تمام خواهد شد.
۸- تفاوت بین disc-at-once و Track-at-Once در چیست؟
دو روش اساسی برای Write كردن یك CD-R وجود دارد.(DAO ) Disc-At-Once ، كل CD را در یك مرحله و احتمالا تراك های چندگانه را Write می كند. تمام سوزاندن باید بدون وقفه كامل شود و امكان اضافه كردن اطلاعات بیشتر وجود ندارد. Track-At-Once ( TAO ) موجب می شود تا Write كردن در جند مرحله صورت بگیرد. برای هر دیسك، یك حداقل طول تراك ۳۰۰ بلاك و یك حداكثر ۹۹ تراك و همچنین كمی سربار اضافی در رابطه با توقف و آغاز لیزر وجود دارد.
از آنجایی كه برای هر تراك لیزر خاموش و روشن می شود، reader چند بلاك به نام بلاك های run-out و run-in در بین تراك ها باقی می گذارد اگر كار به درستی صورت بگیرد، بلاك ها خاموش و معمولا غیرقابل توجه خواهند بود. CD ها و تراك هایی كه با یكدیگر اجرا می شوند ” توقف”قابل توجهی را خواهند داشت. برخی از تركیبات نرم افزار و سخت افزار ممكن است در این فاصله چیزهای زائدی را بر جای بگذارند، كه موجب كلیك آزار دهنده در بین تراك ها می گردد.
برخی درایوها و یا بسته های نرم افزاری ممكن است به شما اجازه ندهد تا اندازه فاصله بین تراك های صوتی را هنگام ضبط كردن در مد Track-At-Once كنترل كنید، بنابراین ۲ ثانیه فاصله برای شما برجای می گذارد. برخی از recorder ها همچون philips CDD ۲۰۰۰ ، ضبط ” Session-at-once ” را می پذیرند. این امر كنترل disc-at-once بر روی فاصله های بین تراك ها را برای شما فراهم می سازد و اجازه Write كردن در بیش از یك Session را به شما می دهد.
و این در زمانی كه دیسك های CD Extra را Write می كنید، می تواند مفید واقع شود. مواردی وجود دارد كه ضبط disc-at-once ضروری است. برای مثال، گاهی اوقات ممكن است بدون استفاده از مد disc-at-once ، ساختن كپی های پشتیبان یكسان از برخی از دیسك ها، مشكل یا غیر ممكن باشد. همچنین برخی از دستگاه های master كننده CD ممكن است دیسك هایی كه در مد Track-at-once ضبط شده اند، را نپذیرد، زیرا فاصله بین تراك ها به صورت خطا به نمایش در خواهند آمد.
ضبط disc-at-once كنترل بیشتری را بر روی ایجاد دیسك، بخصوص CD های صوتی دارد، اما همیشه مناسب یا ضروری نیست. ایده خوبی است كه recorder ای بگیرید كه هم از ضبط disc-at-once هم از ضبط Track-at-once پشتیبانی كند.
۹- تفاوت های بین ضبط كردن از یك تصویر و on-the-fly ؟
بسیاری از CD-R هایی كه بسته های نرم افزاری ایجاد می كنند، امكان انتخاب بین ایجاد یك تصویر كامل از CD بر روی دیسك و انجام آنچه كه نوشتن به صورت “on-the-fly ” نام دارد، را به شما می دهد. هر روش مزایای مختص خود را دارد.
فایل های تصویر CD گاهی اوقات CD های مجازی یا VCD خوانده می شوند. اینها كپی های كاملی از داده ها هستند، به طوری كه روی CD ظاهر خواهند شد و بنابراین لازم است كه درایو سخت شما فضای كافی برای نگاه داشتن این CD كامل را داشته باشد. زمانی كه از فضای خالی ۷۴ دقیقه ای استفاده می كنید، این مقدار می تواند به اندازه ۶۵۰MB برای CD-ROM یا MB ۷۴۷ برای دیسك صوتی باشد. اگر شما دارای هر دو تراك صوتی و داده ها بر روی CD خود هستید، یك تصویر فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ برای تراك داده ها و یك یا چند تصویر ۱۶-bit ۴۴.۱KHz با صدای استریو برای تراك های صوتی وجود دارد.
ضبط on-the-fly اغلب از یك ” تصویر مجازی ” استفاده می كند كه در آن كلیه فایلها آزمایش شده و Lead-out می شوند، اما تنها مشخصات فایل ذخیره می گردد نه داده ها . زمانی كه Write,CD می شود، محتوای فایل ها خوانده می شوند.
این روش به فضای كمتر درایو سخت نیاز دارد و ممكن است در زمان صرفه جویی كند، اما خطر buffer underrun را افزایش می دهد. با وجود نرم افزارهای متعدد، انعطاف پذیری این روش نیز بیشتر می شود، بنابراین افزودن، حذف كردن و بهم آمیختن فایل ها در یك تصویر مجازی آسانتر از یك تصویر طبیعی است. CD ای كه از یك فایل تصویر ایجاد می شود با CD ای كه با ضبط on-the-fly ایجاد شده، یكسان است با این فرض كه هر دو فایل های مشابه را در مكان های مشابهی قرار دهند. انتخاب بین این دو به تمایل كاربر و ظرفیت سخت افزار بستگی دارد.
۱۰- یك CD Player چگونه می داند كه از تراك های داده ها جهش كند؟
برای هر تراك فلگ ها زیر كد وجود دارد.
داده ها: اگر Set شود، تراك شامل داده ها می گردد. در غیر این صورت تراك شامل audio است.
مجاز به كپی دیجیتال: كه توسط SCMS بكار می رود.
۴Audio كاناله: استاندارد ۴audio,Red Book كاناله را مجاز می داند، گرچه تعداد دیسك هایی كه از آن استفاده می كنند بسیار اندك هستند.
Pre-Emphasis : در صورتی set می شود كه audio با pre-emphasis ضبط شده باشد.
دو مورد آخر بندرت استفاده می شوند.
۱۱- چگونه CD-RW با CD-R مقایسه می شود؟
CD-RW مخفف CD-ReWritable است. CD-RW به طور معمول CD-Erasable ( CD-E ) خوانده می شود. تفاوت بین CD-RW و CD-R اینست كه دیسك های CD-RW را می توان Erase كرد و دوباره Write نمود، در حالی كه دیسك های CD-R تنها یكبار Write می شوند. غیر از این تفاوت دیسك های CD-RW از تكنولوژی تغییر فاز استفاده می شوند. درایوهای CD-RW درست مانند دیسك های CD-R استفاده می شوند. درایوهای CD-RW از تكنولوژی تغییر فاز استفاده می كنند. بجای ایجاد“ حباب ها” و تغییر شكل در لایه رنگ recording ، حالت مواد در لایه ضبط كننده ار فرم شفاف به فرم غیرشفاف تغییر می كند. حالت های متفاوت دارای شاخص های انكساری متفاوت هستند و بنابراین به طور نوری قابل تشخیص اند.
این دیسك ها نه تنها از طریق درایوهای استاندارد CD-R ، قابل Write شدن نیستند، بلكه قابل خواندن از طریق اكثر CD reader ها قدیمی تر هم نمی باشند. تمام درایوهای CD-RW می توانند در CD-R ها Write شوند و انتظار می رود اكثر درایوهای جدید CD-ROM از CD-RW پشتیبانی كنند. CD Player های كمی قدیمی تر و اكثر CD Player های جدید می توانند دیسك های CD-RW را اداره كنند. اگر بخواهید بر روی رسانه ها CD,CD-RW های صوتی ایجاد كنید، مطمئن باشید كه Player شما از عهده آنها بر خواهد آمد. برای یك درایو DVD ، خواندن دیسك های CD-RW بسیار گرانتر از CD-R هستند. این مسئله در تصمیم گیری های تجاری، خود یك عامل محسوب می شود. در تعداد دفعاتی كه دیسك می تواند Write شود، محدودیت وجود دارد ، اما تعدا این دفعات نسبتا بالاست.
۱۲- Finalizing ( پایان بخش) چه كاری انجام می دهد؟
دیسكی كه شما می توانید داده ها را به آن بیافزایید باز است. تمام داده ها در Session جاری نوشته می شوند. زمانی كه عمل Write كردن به پایان می رسد، شما Session را می بندید. اگر بخواهید یك دیسك MultiSession بسازید، همزمان Session جدیدی را باز می كنید. اگر Sessoin جدید را باز نكنید، بعدا دیگر نمی توانید Session ای را باز نمایید، بدین معنی كه اضافه كردن داده های بیشتر به CD-R غیرممكن است. كل دیسك بسته می شود. فرآیند تغییر یك Session از باز به بسته “Finalizing ” ، “ fixating ” یا فقط بستن Session خوانده می شود. زمانی كه آخرین Session را می بندید، شما دیسك را fixate,finalize و یا بسته اید.
یك دیسك تك Ssession ای دارای ۳ ناحیه اصلی است: Lead-in ، كه شامل فهرست مطالب (Table of contexts ) یا TOC است، ناحیه برنامه، به همراه تراك های صوتی و یا داده ها، و Lead-out ، كه هیچ چیز معناداری در خود ندارد. ناحیه Lead-in و Lead-out یك دیسك باز هنوز نوشته نشده است. اگر داده ها را در یك دیسك Write می كنید و Session را باز می گذارید- TOC كه محل تراك ها را به CD Player یا درایو CD-ROM می گوید- در یك ناحیه مجزا به نام Program Memory Area یا PMA نوشته می شود.
CD recorder ها تنها وسایلی هستند كه PMA را مشاهده می كنند، به همین دلیل است كه شما نمی توانید داده های خود را در یك Session باز بر روی دستگاه استاندارد Playback ببینید. CD Player ها چگونه تراك صوتی را نخواهند یافت و درایوهای CD-ROM تراك داده را نخواهند دید. وقتی كه Session پایان یافت، TOC در ناحیه Lead-in نوشته می شود و موجب می گردد دستگاه های دیگر دیسك را تشخیص دهند.
اگر Session جاری را ببندید و Session جدیدی را باز كنید، Lead-in,Session بسته شده شامل پیوندی به Session, Lead-in بعدی خواهد بود. CD Player سیستم استریو یا ماشین شما درباره پیوند یك Lead-in بعدی چیزی نمی داند، بنابراین تنها می تواند تراك ها را در اولین Session ببیند. درایو CD-ROM شما دیسك های Multi Session را بسته به ظرفیتش وآنچه سیستم عامل می گوید می شناسد مگر آنكه شكسته یا خیلی قدیمی باشد و به راحتی اولین Session و آخرین Session های ما بین آنها را باز می گرداند.
برخی درایوها CD-ROM ، بخصوص مدل های خاص NEC ، Session های باز هستند و زمانی كه سعی می كنند تا Lead-in را از Session ای كه هنوز باز است بخوانند، اشكال تراشی می كنند. آنها در هر Session ، زنجیره پیوندها را در Lead-in ها دنبال می كنند، اما زمانی كه به آخرین Session می رسند، نمی توانند یك TOC معتبر بیابد و دچار سردرگمی می شوند.
اگرچه این درایوها از Multi-Session پشتیبانی می كنند، اما قبل از آنكه آنها دیسك را با موفقیت بخوانند، لازم است آخرین Session بسته باشد. خوشبختانه اكثر درایوها به این صورت رفتار نمی كنند. اگر از ضبط disc-at-once استفاده می كنید، Lead-in در آغاز این فرایند نوشته می شود، زیرا محتویات TOC زودتر شناحته می شوند. با وجود اكثر recorder ها، هیچ راهی برای تشخیص اینكه آیا نیاز به افزودن Session اضافی هست یا خیر وجود ندارد، بنابراین ایجاد یك دیسك MultiSession با ضبط DAO معمولا امكان پذیر نیست.
اگر از ویندوز ۹۵ و یا NT استفاده می كنید، ویژگی (AIN ) CD-R.Auto Insert Notification را به محض اینكه TOC نوشته شد، می یابد. این امر معمولا فرآیند Write كردن را با شكست مواجه می كند. اكثر بسته های نرم افزارهای ضبط CD به همین دلیل به طور خودكار AIN را غیرفعال می كنند. در مد Track-at-once ، فرایند Write كردن در هنگام پایان یافتن با شكست مواجه می شود. در مد disk-at-once ، این فرایند در ابتدای فرایند Write كردن دچار مشكل می شود. در هر دو مورد آزمون Write كردن موفقیت امیز است، زیرا TOC در مرحله آزمایشی نوشته نمی شود.
دیسك های Packet-Written از همین قوانین با توجه به باز و بسته بودن Session ها پیروی می كنند، به همین دلیل قبل از آنكه روی یك درایو CD-ROM خوانده شوند باید پایان بپذیرند.
۱۳-MultiRead به چه معناست؟
لوگر MultiRead نشان می دهد كه یك CD یا Player DVD می تواند تمام فرمت های موجود CD را شامل CD-ROM ، CD-DA و CD-RW بخواند. وجود این لوگر در یك درایو CD به این معنی نیست كه درایو می تواند DVD را بخواند.
۱۴- اگر عمل ضبط كردن با شكست مواجه شد،آیا دیسك قابل استفاده است؟
این مسئله به آنچه كه ضبط شده و چگونگی ضبط شدن آن بستگی دارد. اگر این خرابی در هنگام Write كردن Lead-in باشد، یعنی قبل از آنكه هیچ داده ایی نوشته شود، احتمالا دیسك قابل استفاده نیست. درایوهای Sony دارای امكان ترمیم دیسك هستند كه Session جاری را می بندند و این اجازه را به شما می دهند تا داده های اضافی تماس با دیسكی كه بخشی از آن نوشته شده سرباز می زنند.
اگر خرابی ها در هنگام پایان یافتن دیسك روی دهند، ممكن است فایل تصحیح باشند. گاهی اوقات TOC قبل از خراب شدن نوشته می شود و دیسك می تواند همان گونه كه هست استفاده شود. گاهی اوقات می توانید از امكان Finalize disc از منوی برنامه استفاده كنید كه این ترفند را انجام می دهد. مواقع دیگر recorder از مواجه شدن با دیسكی كه بخشی از آن پایان یافته سرباز می زند و شما دچار مشكل می شوید .
خرابی هایی كه در اواسط Write كردن یك CD-ROM رخ می دهند احتمالا ارزش اظمینان كردن ندارند. بخشی از داده ها آنجا خواهند بود و بخشی دیگر خیر. دایركتوری دیسك ممكن فایل های بیشتری از آنچه كه واقعا وجود دارند را نشان دهد و شما تا زمانی كه آنها را نخوانید، نخواهبد فهمید كه كدامیك از انها واقعا وجود دارند.
CD های صوتی كه در مد disk-at-once ضبط شده اند، موارد خاصی هستند. از آنجایی كه TOC از قسمت جلو نوشته می شود، دیسك در یك CD Player استاندارد قابل خواندن است، حتی اگر فرآیند Write كردن تمام نشده باشد. شما می توانید Track ها را تا جایی كه ضبط كردن دچار مشكل می شود، اجرا كنید.
۱۵-چرا recorder ها در ابتدای تراك های صوتی بایت های ۰۰ را قرار می دهند؟
این پدیده برای كاربرانی كه سعی می كنند صورت دیجیتالی را از یك CD-R استخراج كنند،آشناست. با وجود چند صد بایت ۰ كه در جلو قرار گرفته شده، نیتجه كپی گرفتن از یك CD صوتی اغلب یك كپی دقیق از داده های صوتی اصلی است. از انجایی كه این نشان دهنده افزایش شاید ۱/۱۰۰ ام ثانیه سكوت در آغاز دیسك است، اما در واقع قابل توجه نیست.
عدد واقعی بایت ها به آرامی از دیسكی به دیسك دیگر درج می شود، اما یك recorder به طور معمول تقریبا همان عدد را درج می كند. این عدد معمولا كمتر از یك سكتور است.
طبق اظهارات یك مهندس از Yamaha ، علت این مشكل، عدم همگام سازی بین داده های صوتی وكانال های زیركد می باشد. مشكلاتی نظیر جریان داده ها كه یافتن آغاز یك بلاك را در هنگام خواندن دشوار می سازد، نوشتن داده ها و شناسایی اطلاعات را نیز در همگام سازی دشوار می سازد. طبق گفته این مهندس، عدم تغییر میان افزار یا درایو الكترونیكی می تواند در حل مشكل موثر باشد. ایجاد كپی از كپی های CD های صوتی، در یك فاصله بتدریج بزرگتر صورت می گیرد، اما احتمالا حتی پس از چندین نسل غیر قابل توجه می باشد.
- چه تعداد تراك و چه تعداد فایل می توان داشت؟
شما می توانید بالاتر از ۹۹ تراك داشته باشید. زیرا عدد تراك به صورت یك عدد دو رقمی اعشاری كه با “۰۱ ” آغاز می شود ذخیره می گردد و تجاوز از آن هم امكان پذیر نیست.
ماكزیمم تعداد فایل ها بستگی به فایل سیستمی دارد كه شما استفاده می كنید. در ISO-۹۶۶۰ شما محدودیت تعداد فایل نخواهید داشت. در عمل DOS و ویندوز با دیسك به عنوان یك فایل سیستم FAT۱۶ رفتار خواهند كرد، بنابراین تعداد فایل ها به حدود ۶۵۰۰۰ فایل محدود می شود.
۱۷- آیا SCMS مانع از كپی گرفتن می شود؟
SCMS همان Serial Copy Management System است. هدف این است كه به مشتریان اجازه داده شود تا بتوانند یكی كپی از روی اصل بگیرند، اما نه یك كپی از روی كپی دیگر. رسانه های ضبط آنالوگ همچون كاست های صوتی و نوار ویدئویی VHS ، با هر كپی تنزل كیفیتی پیدا می كنند. رسانه های دیجیتالی نیز تا حدودی از این خسارت نسلی رنج می برند، بنابراین صنعت ضبط ویژگی را می افزاید كه دارای تاثیر شبكه ای این چنینی باشد.
در صورتی كه از تجهیزات صوتی در حد مصرف كننده استفاده می كنید،SCMS شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. تجهیزات و recorder های حرفه ای كه به كامپیوتر شما وصل هستند، محدود نمی شوند. سیستم با رمزگذاری كار می كنید، بدون توجه به اینكه آیا موارد محافظت می شوند یا نه اینكه آیا دیسك مورد نظر دیسك اصلی است یا خیر. رمزگذاری تنها با یك بیت خاموش و یا روشن و یا اینكه با متناوب ساختن هر ۵ قاب صورت می گیرد. مقدار به صورت زیر كنترل می شود:
• مواد محافظت نشده: اجازه كپی گرفتن وجود دارد. داده های نوشته شده نیز بدون محافظت شدن علامت گذاری می شوند.
• مواد محافظت شده،دیسك اصلی: اجازه كپی گرفتن وجود دارد. داده های نوشته شده به عنوان یك كپی شناخته می شوند.
• مواد محافظت شده ،دو نسخه ای: اجازه كپی گرفتن وجود ندارد.
سخت افزارهای ” SCMS Stripper ” ابتدا در ارتباط با بسته DAT استفاده می شد كه بیت های SCMS را از یك ارتباط SPDIF بیرون می آورد. می توان با تبدیل صوت به فرمت آنالوگ یا خارج كردن آن از این فرمت،آن را پاك كرد ولی باز هم كیفیت كاهش خواهد یافت. اگر از یك CD recorder صوتی مصرف كننده استفاده می كنید، SCMS مانع از این می شود كه از كپی های مواد محافظت شده كپی تهیه كنید. ولی مانع از آن نمی شود كه از دیسك اصلی كه خریداری نموده اید و یا از دیسك های محافظت نشده،یك كپی بگیرید.
۱۸- آیا عدد سریال روی دیسك توسط recorder ثبت می شود؟
به طور معمول،خیر. اما ظاهرا برخی CD recorder های صوتی جدیدتر یك عدد سریال را می نویسند.
۱۹- چگونه Filename های طولانی را به روی یك دیسك بیاوریم؟
روش های مختلفی برای این كار وجود دارد كه اكثر آنها تنها با برخی سیستم عامل ها كار می كنند برای جزئیات بیشتر به سایت http://www.adaptec.com oolscompatibilitycdercfilename.html مراجعه كنید. آوردن نام فایلهایی با حروف تركیب بزرگ و كوچك بر روی یك دیسك نیز مشكلی مشابه است. سوزاندن یك دیسك ISO-۹۶۶۰ با نام فایلهایی با حروف كوچك پیشنهاد نمی شود،زیرا برخی سیستم ها قادر به دستیابی به این فایل ها نیستند حتی اگر این فایل ها در Listing دایركتوری آمده باشند. ”mkhybrid ” و نسخه های اخیر ”mkisofs ” به ترتیب قادرند CD هایی ایجاد كنید كه هر دو پسوند Joliet و Rock Ridge را شامل می شوند.
۱-۱۹- ISO-۹۶۶۰
Levell ISO-۹۶۶۰ نام هایی را تعریف می كند، كه با قرارداد ۳+۸ رعایت كنند،نام هایی كه كاربران MS-DOS سال هاست ازآن رنج می برند: ۸ كاراكتر برای نام، یك نقطه، به همراه ۳ كاراكتر برای نوع فایل كه همگی با حروف بزرگ می آیند. تنها كاراكترهای مجاز Z تا A ،۹ تا ۰ ، ،.، و ،-، می باشند. یك عدد نسخه فایل نیز وجود دارد كه با ،؛، از نام فایل جدا می گردد و معمولا هم نادیده گرفته می شود. فایل ها باید محدوده پیوسته ای از سكتورها را اشغال كنند. این موجب می شود تا فایل با یك بلاك آغازین و یك شماره مشخص گردد . ماكزیمم عمق دایركتوری ۸ است.
ISO-۹۶۶۰ ۲ Level موجب انعطاف پذیری بیشتری در نام فایل ها می شود، اما در برخی سیستم ها قابل استفاده نیست،بخصوص MS-DOS .
Level ۳ ISO-۹۶۶۰ فایل های ناپیوسته را مجاز می داند و در صورتی كه فایل در بسته های چندگانه با نرم افزار Packet writing نوشته شده باشد، مفید واقع می شود. برخی برنامه های ایجاد CD به شما اجازه می دهند تا انتخاب كنید كه CD شما چقدر مطابق با استاندارد ISO-۹۶۶۰ باشد. برای مثال Easy-CD-Pro۹۵ می تواند نام فایل هایی كه مطابق با ISO-۹۶۶۰ هستند محدود كند یا مجموعه كامل نام فایل های معتبر MS-DOS را بپذیرد. مجموع مشخصات ISO-۹۶۶۰ لازم می داند كه تمام فایل ها در ابتدا با دایركتوری به ترتیب حروف الفبا نمایش داده شوند، بدون توجه به اینكه چگونه در CD-ROM ضبط شده اند. شما نمی توانید فایل ها را بر روی دیسك مرتب كنید، زیرا ISO-۹۶۶۰ reader آنها را قبل از نمایش مرتب می كند.
۲-۱۹ – Rock Ridge
پسوندهای Rock Ridge در ISO-۹۶۶۰ ، روشی را برای نام فایل های تركیبی طولانی همچون UNIX و پیوندهای سمبلیك تعریف می كنند تا پشتیبانی شوند.
از آنجایی كه این هنوز یك فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ است، فایل ها می توانند توسط ماشین هایی كه از Rock Ridge پشتیبانی نمی كنند نیز خوانده شوند، آنها فقط فرم طولانی نام ها را نمی بینند. سیستم های UNIX و Rock Ridge پشتیبانی می كنند. Windows,DOS و Mac تاكنون از ان پشتیبانی نمی كردند. كپی های استاندارد Rock Ridge و System Use Sharing Protocol را می توان در سایت ftp:ftp.ymi.compub ockridge یافت.
۳-۱۹- HFS
HFS همان Hierarchical File System است كه توسط مكینتاش بكار می رود. HFS بجای فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ بكار می رود و دیسك را در سیستم هایی كه از HFS پشتیبانی نمی كنند، قابل استفاده می سازد.
هم اكنون، سیستم هایی كه می توانند CD-ROM های HFS را بخوانند از این قرارند: مكینتاش،Amiga كامپیوترهای شخصی كه Linux یا OS۲ را اجرا می كنند، Apple llgs و ماشین های SGL كه Irix را اجرا می كنند . مولفان بسته های نرم افزاری مكینتاش و ویندوز اجازه می دهند تا ایجاد CD های هیبرید به همراه هر دو فایل سیستم ISO-۹۶۶۰ و HFS باشند. Apple برخی از پسوندهای ISO-۹۶۶۰ را تعریف كرده است كه به فایل های مكینتاش اجازه می دهند تا با انواع فایلها و Creator ها در CD-ROM های ISO-۹۶۶۰ وجود داشته باشند.
۴-۱۹- Joliet
مایكروسافت استاندارد خود را با نام joliet ایجاد كرده است. Joliet هم اكنون از جانب ویندوز ۹۵ و ویندوز NT پشتیبانی می شود. زمانی كه از ویندوز ۹۵ بر روی یك CD-R پشتیبان تهیه می كنید، این استاندارد مفید واقع می شود. چرا كه دیسك هنوز به صورت ISO-۹۶۰ قابل خواندن است اما نام فایلهای طولانی را تحت ویندوز ۹۵ نشان می دهد. حدود نام فایلهای ۶۴,JOLIET كاراكتر است.
مجموعه مشخصات را می توانید در سایت: http://www.ms۴music.comdevldvjoliet.html بیابید. نسخه های اخیر Linux از پشتیبانی Joliet برخوردارند. نسخه های قدیمی تر به patch نیاز دارند، برای اطلاع از جزییات بیشتر به سایت زیر مراجعه كنید:
http://www-plateau.cs.berkeley.edupeople...oliet.html برای Patch كردن پشتیبانی Joliet در OS۲ به سایت زیر بروید:
http://service.software.ibm.comos۲ddpakh...index.html برخی درایوهای Creative CD-ROM با CD-ROM هایی كه دارای نام فایلهای Jolit هستند مشكل دارند. بنابراین ممكن است شما به یك كپی روز شده Sbided۹۵.exe نیاز داشته باشید كه در سایت http://www.ctlsg.creaf.comwwwnew echftpftp-cd.html موجود است.
۵-۱۹- Romeo
نرم افزار Easy-CD Pro متعلق به Adaptec ، اجازه می دهد دیسك ها در فرمت Romeo ایجاد شوند. این مسئله به واقع هرگز درك نشد.
۶-۱۹- ISOIEC ۱۳۳۴۶, ISOIEC ۱۳۴۹۰
اینها استانداردهای جدید هستند كه می خواهند جایگزین ISO-۹۶۶۰ شوند. مجموعه مشخصات فایل سیستم UDF براساس ISOIEC است.
۲۰- چگونه می توان دیسك CD-I را در یك كامپیوتر شخصی به كار برد؟
پاسخ كوتاه اینكه: شما قادر به انجام این كار نیستید مگر انكه یك برد افزودنی CD-I داشته باشید، حتی اگر یك CD-reader سازگار با استانداردCD-I داشته باشید، هنوز در راه شما چند مانع وجود دارد. فایل سیستم بكار رفته ISO-۹۶۶۰ نیست، و Cdi-Player ها بر مبنای یك ۶۸۰*۰ CPU هستند و دارای سخت افزار خاصی برای ویدئو و audio می باشند.
پاسخ بلند اینكه: این بستگی به نوع دیسك و منظور شما از استفاده دارد. دیسك های Photo CD و Video CD ، دیسك های “ Bridge Formal ” CD-ROMXA هستند كه در CD-I player ها همانند كامپیوترها و player های اختصاصی اجرا می شوند. اینها از سیستم فایل ISO-۹۶۶۰ استفاده می كنند و قابل خواندن با نرم افزار photo CD موجود و player های MPEG-۱ می باشند.
دیسك های Digital Video از philips كه قبل از ژوئن ۱۹۹۴ ساخته شده اند در فرمت CD-I هستند، نه فرمت Video CD . اگر درایو CD-ROM شما از خواندن های سكتور خام ۲۳۵۲ بیتی پشتیبانی می كند، این امكان وجود دارد تا تراك ها را از یك دیسك با فرمت Green Book بیرون بكشید و داده های صوتی یا MPEG ویدئو را استخراج نمایید. VCD Power Player از CyberLink ( http://www.cyberlink.com.tw ) می تواند فیلم های CD-I را مستقیما خارج از یك دیسك Green Book اجرا نماید.
۲۱- چگونه می توان عناوین دیسك و تراك را از یك CD صوتی استخراج كرد؟
CD های معمولی Red Book شامل این اطلاعات نیستند. CD Player های صوتی نرم افزاری نظیر آنهایی كه توسط Adaptec یا مایكروسافت عرضه شده، شما را ملزم می سازد تا این اطلاعات را تایپ كنید كه بعد این اطلاعات در یك بانك اطلاعاتی روی درایو سخت شما ذخیره می شود. این دیسك ها از طریق محاسبه امضایی كه بر مبنای افست های تراك و دیگر فیلدهاست شناخته می شوند. http://www.cddb.com به عنوان بانك اطلاعاتی اینترنتی اطلاعات CD عمل می كند.
فرمت های جدیدتر همچون CD Extra ، لازم می دانند كه این اطلاعات به CD اضافه گردد. برخی CD Player های جدید با عنوان ”CD-Text Ready ”تبلیغ می شوند. این CD Player ها از داده های CD-Text Ready ” تبلیغ می شوند. این CD Player ها از داده های CD-Text كه در كانال های زیركد P-W نهفته شده اند برای نشان دادن داده های عنوان دیسك و تراك استفاده می كنند.
۲۲- چگونه می توان بیش از ۷۴ دقیقه Audio یا MB ۶۵۰ از داده ها را Writ كرد؟
CD-R ها یك تراك مارپیچ از پیش فرم یافته دارند و آدرس های سكتور در رسانه های CD-R ، hard-coded شده اند، بنابراین هیچگونه انعطاف پذیری وجود ندارد. هر دیسك یك مقدار از پیش تعیین شده از داده ها را نگاه می دارد.
اكثر دیسك ها كمی بیشتر از ۷۴ دقیقه را نگاه می دارند. این مقدار بستگی به مارك دیسك ، نوع دیسك و شاید حتی recorder مورد استفاده دارد. در برخی موقعیت ها می توانید از ظرفیت ذكر شده دیسك تجاوز كنید. از آنجایی كه CD ها در یك مارپیچ Write می شوند،مقدرا داده هایی كه می توانید به دیسك بدهید به این بستگی دارد كه این شیارها چقدر نزدیك بهم در فضا جای گرفته اند. یك CD دارد كه این شیارها چقدر نزدیك بهم در فضا جای گرفته اند. یك CD صوتی استاندارد Red Book یا CD-ROM Yellow Book طوری طراحی شده كه حداكثر ۷۴ دقیقه از داده ها را Write می كند. با استفاده از patch تنگ تر تراك روی شیار مارپیچ در glassmaster ،سازندگان می توانند داده های بیشتری را روی دیسك قرار دهند.
از نظر تئوری این كار می تواند استفاده از این دیسك ها را برای برخی CD reader ها دشوارتر سازد. CD-R ۸۰ دقیقه ای نیز وجود دارد، اما دارای قیمت بالایی هستند و ممكن است در تمام سیستم ها كار نكنند. برخی منابع می گویند كه طولانی ترین CD-R ممكن به دلیل روش رمزگذاری آخرین زمان آغاز Lead-out ، ۷۹ دقیقه و ۵۹ ثانیه با طول بلاك ۷۴ می باشد، اما برخی recorder ها ممكن است حتی مقادیر بزرگتری را بپذیرند.
امتحان كردن، ساده ترین روش برای جای دادن اطلاعات بیشتر بر روی CD نیست. در مورد CD های صوتی شما می توانید یك یا دو تراك را كه خیلی مورد توجه شما نیستند،حذف كنید. در مورد CD داده ها ممكن است بتوانید برخی تصاویر و یا داده های تكراری را حذف نمایید.
با استفاده از عملكرد”Speed ” از Sound Forge یا Cool Edit می توان سرعت استخراج فایل های WAV را تا ۳ % بالا برد. احتمالا نتیجه این كار بهتر است و عمل Write كردن در ۷۷ دقیقه صورت می گیرد. اگر دارای یك ضبط mono هستید، می توانید با ضبط كردن نصب صدا روی تراك چپ و نصف دیگر روی تراك راست، طول CD را دو برابر كنید. صدا به صورت دو فایل mono ضبط خواهد شد و سپس در یك فایل استریو مجزا با یك ویراستار صدا شبیه Cool Edit ادغام می شود (با ۹۶ Cool Edite : اولین تك فایل را Load كنید.
از ”Convert Semple Type ” برای تبدیل به Stereo استفاده نمایید. تراك راست و Delete Seletion را انتخاب نمایید و از Mix paste برای Load كردن تراك راست از دومین فایل استفاده كنید یا فقط دومین كپی از Cool Edit را با تراك دیگر اجرا نمایید و از فرمان های Copy و Paste استفاده كنید.) شخصی كه CD را اجرا می كند نیاز دارد تا برای انتخاب تراك چپ یا راست از یك “ توازن” استفاده نماید. مسئله ای كه در رابطه با این روش وجود دارد اینست كه ماركرهای تراك برای هر دو تراك بكار می روند، بنابراین ایجاد دستیابی تصادفی به بخش های خاص نیاز به مهارت دارد.
۲۳- آیا CD-R ۸۰ دقیقه ای كارایی خوبی دارند؟
در كل اینكه آنها خوب كار می كنند. گزارشات حاصله از افرادی كه از CD-ROM های ۸۰ دقیقه ای استفاده كرده اند، نشان می دهد كه سازگاری آن با درایوهای مختلف CD-ROM بسیار خوب است. به هر حال گفته های زیر را كه از جانب نمایندگی TDK است بخاطر بسپارید:
“ CD-R۸۰ یك محصول خاص است كه توسط TDK تولید شده تا نیازهای برنامه كاربردی تولیدكنندگان نرم افزار و استودیوهای موسیقی را بر آورده سازد.
برای رسیدن به ۸۰ دقیقه زمان ضبط آن، Pitch تراك و میزان تغییر سرعت اسكن كردن باید به حداقل برسد، تا حاشیه خطا بین درایو و رسانه كاهش یابد. این به معنی سازگاری محدود بین برخی CD-Recorder ها و CD-ROM Recorder هاست. اگر قصد استفاده از این مدت زمان ضبط را دارید، لطفا با سازنده سخت افزار خود این موضوع را كنترل نمایید. استفاده از CD-R۸۰ ، خطری است كه از جانب خود فرو پذیرفته می شود و هیچ ضمانتی از جانب TDK وجود ندارد.”
اینكه استفاده از دیسك های ۸۰ دقیقه ای بهتر است یا ” Overburn ” كردن، این موضوعی است كه بحث های بسیاری را برانگیخته است. هر دوی اینها در درایوهای مختلف CD-ROM مشكلاتی را به همراه دارند و تمام recorder ها قادر به اجرای یكی و یا دیگری نیستند. اگر از درایو سخت خود پشتیبان تهیه می كنید یا داده های با ارزش را Write می نمایید. از هیچیك از انها اتفاده نكنید. به سراغ همان CD-R ۷۴ دقیقه ای بروید و تا آنجایی كه مجاز هستید ضبط كنید.
۲۴- چگونه می توان ظرفیت دیسك را افزایش داد (Overburn كردن) ؟
ظرفیت یك دیسك طوری برآورده می شود كه فضای كافی برای نگاه داشتن حداقل ۷۴ دقیقه از داده های صوتی Red Book و ۹۰ ثانیه خاموشی دیجیتالی را داشته باشد. این منطقه خاموشی “Lead-out ” نام دارد و به گونه ای افزوده می شود كه یك CD Player می فهمد كه به انتهای دیسك رسیده است بخصوص زمانی كه به سرعت جلو می رود. وقتی كه یك برنامه ضبط،ظرفیت دقیق دیسك را به شما می گوید، این شامل منطقه ای كه برای Lead-out رزرو شده نمی شود.
با نصب درست و البته پذیرفتن خرابی های Write كردن می توانید داده هایی را در این منطقه رزرو شده و احتمالا در چند بلوك پس از انتهای ان قرار دهید. این اغلب به “ Overburn ” كردن یك دیسك باز می گردد. برخی مارك ها به اندازه ۷۸ دقیقه از داده ها را نگاه می دارند، اما این اندازه از نوعی دیگر متفاوت است.
البته شما به یك recorder درست و یك نرم افزار مناسب نیز نیازمندید. Teac CD-R۵۵S ،Plextor PX-R۴۱۲C ، Yamaha ۴xx۴xxx و MemorexDysan CRW-۱۶۲۲ برای Write كردن موفق دیسك های صوتی بسیار طولانی بكار برده می شوند.
به نظر نمی رسد دستگاه های اخیر HP,Philips و Ricoh تمایلی به انجام این كار داشته باشند. در مورد Panasonic هم مطمئن نیستم. بازبینی میان افزار ممكن است حائز اهمیت باشد. Recorder ای كه قادر به انجام این نوع Write كردن نیست، صفحه راهنما را رد می كند. برای Write كردن چنین دیسكی،لازم است از برنامه ای استفاده نمایید كه ظرفیت مجاز دیسك را كنترل نمی نماید. Easy CD Creator ، برای جلوگیری از اشتباه شما اجازه نمی دهد تا بیش از آنچه كه مجاز هستید، Write كنید.
CDRWIN به شما هشدار می دهد كه Write كردن ممكن است با شكست مواجه شود، اما به هر حال به شما اجازه می دهد تا به كار ادامه دهید. Nero ( Expert Features ) مزیتی دارد به نام ” enable oversize ” كه اجازه Write كردن طولانی تر را می دهد. مجموعه بزرگی از تراك های صویت را جمع آوری می كند و Write كردن را آغاز می نماید. بتدریج recorder سعی می كند پس از انتهای دیسك را Write كند و فرآیند Write كردن با شكست مواجه خواهد شد. حال دیسك را نشان می دهد، اجرا نمایید. زمانی كه موسیقی پایان می یابد، زمان را یادداشت كنید. این ظرفیت مطلق دیسك است.
اكثر و یا تمام CD Player زمان كامل دیسك را زمانی كه ابتدا دیسك را در آنها قرار می دهید، نشان می دهند، این مقدار مشخص می كند كه شما چقدر مجاز به Write كردن هستید، نه اینكه در واقع چقدر Write شده است. یك راه مطمئن برای تعیین ” ظرفیت فراتر” بدون Write كردن دیسك وجود دارد، اما منطقی است كه بپذیریم كه ظرفیت یك دیسك در یك جعبه ۱۰ تایی، نماینده بقیه است. باید امكان Write كردن یك CD-ROM به همان روش Write كردن یك CD صوتی وجود داشته باشد، اما فضا باید به گونه ایی محاسبه شود كه خرابی در Write كردن زمانی رخ دهد كه Write-Lead-out شده باشند، در غیر این صورت، فایل هایی كه باید بر روی دیسك باشند، به واقع وجود نخواهند داشت.
ضبط كردن در مد DAO ممكن است برای اطمینان از اینكه Write-Lead-out شده است، مفید باشد. بدون فهرست مطالب، دیسك بلا استفاده است. به هر حال احتمال دارد كه شما بتوانید دیسك را حتی بعد از خرابی در Write كردن، پایان دهید. بسته به دیسك و Player شما ممكن است دریافتن تراك هایی كه نزدیك به پایان دیسك هستند، دچار مشكل شوید. همچنین CD Player شما وقتی كه به انتهای دیسك می رسد، ممكن است رفتار عجیب و غریبی داشته باشد. آن بخش از سطح دیسك كه پس از انتهای منطقه رزرو شده برای Lead out است احتمالا قابل اطمینان نیست. تلاش برای استفاده بیش از ۹۰ ثانیه فراتر از ظرفیت دیسك می تواند مشكل ساز باشد.
ستایش یعنی این حسی که دارم
:)