.gif "مدال کاربر متعهد")
۰۴-۰۶-۹۳، ۰۹:۲۵ ب.ظ
آلینوش طریان
Ալենուշ Տէրեան.jpg
متولد سه‌شنبه ۱۸ آبان ۱۲۹۹
۹ نوامبر ۱۹۲۰)
تهران، ایران
مرگ
۱۵ اسفند ۱۳۸۹
۶ مارس ۲۰۱۱ (۹۰ سال)
تهران، ایران
ملیت ایرانی
تبار ارمنی
رشته فعالیت فیزیک
محل کار دانشگاه تهران
استاد راهنما دکتر کمال الدین جناب
دکتر علی اکبر خمسوی[نیازمند منبع]
دلیل شهرت مادر نجوم ایران
بانوی اختر فیزیک ایران
آلینوش طریان (۱۸ آبان ۱۲۹۹ در تهران - ۱۵ اسفند ۱۳۸۹ در تهران) فیزیک‌دان ایرانی بود که به «مادر نجوم» و «بانوی اختر فیزیک ایران» ملقب گردیده‌است. [۱]
محتویات [نهفتن]
۱ زندگی شخصی
۲ زندگی علمی
۲.۱ خدمات علمی
۲.۲ سمت‌ها
۳ گفتاورد
۴ فیلم مستند
۵ پانویس
۶ منابع
۷ پیوند به بیرون
زندگی شخصی[ویرایش]
آلینوش طریان در تهران و در تاریخ سه شنبه ۹ نوامبر ۱۹۲۰ (۱۸ آبان ۱۲۹۹) از پدر و مادری تحصیل کرده از ارمنی‌های ایران زاده شد.[۲] پدر طریان در جلفای اصفهان و مادرش در تهران چشم به جهان گشودند. پدر طریان پاره‌هایی از شاهنامه را به زبان ارمنی بازگردانی کرده بود. مادر طریان نیز دانش‌آموختهٔ رشتهٔ ادبیات از سوئیس بود.
آلینوش طریان هرگز ازدواج نکرد و منزل خود را وقف به ارامنه جلفا و دانشجویانی که محل اسکان مناسبی ندارند نمود و در اواخر عمر در آسایشگاه سالمندان توحید زندگی می‌کرد.[۲] طریان در تاریخ ۱۵ اسفند ماه ۱۳۸۹ به علت کهولت سن در تهران درگذشت.
زندگی علمی[ویرایش]
آلینوش طریان تحصیلات پایه را در مدرسهٔ ارامنه و دوره دبیرستان را در دبیرستان انوشیروان دادگر زرتشتیان سپری کرد. او مدرک لیسانس خود را در سال ۱۳۲۶ از دانشگاه تهران دریافت کرد و همانجا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. سپس برای بورس تحصیلی درخواست کرد ولی به دلیل زن بودن او، استادش، دکتر محمود حسابی، [۳] با این درخواست موافقت نکرد، بنابراین آلینوش طریان به خرج خانوادهٔ خود به دانشگاه سوربن رفت و سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۶ میلادی) از آن دانشگاه مدرک دکترا گرفت.[۲][۴]
با وجود پیشنهاد استادی در دانشگاه سوربن، دکتر طریان با هدف خدمت به کشورش به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به عنوان دانشیار ترمودینامیک منصوب شد. [۲]
او در سال ۱۳۳۸ برای شرکت در بورسیهٔ دولتی آلمان غربی در مطالعه رصدخانه خورشیدی انتخاب شد و پس از چهار ماه مطالعه به ایران بازگشت و در سال ۱۳۴۵ نقش عمده‌ای را در بنیان‌گذاری نخستین رصدخانه فیزیک خورشیدی در ایران ایفا کرد. [۲]
خانم دکتر طریان در سال ۱۳۴۳ به مقام استادی در دانشگاه تهران رسید و نخستین شخصی بود که درس فیزیک ستاره‌ها (اختر فیزیک) را در ایران تدریس کرد.[۲]
وی به زبانهای فارسی، ارمنی، فرانسوی تسلط داشته و با ترکی و انگلیسی آشنایی داشت.[۲]
آلینوش طریان بعد از ۳۰ سال تدریس، در سال ۱۳۵۸ به درخواست خویش بازنشسته شد.[۲]
خدمات علمی[ویرایش]
پایه‌گذاری نخستین رصدخانهٔ فیزیک خورشیدی
برای نخستین بار درس‌های فیزیک خورشیدی و اختر فیزیک را ارایه داد
طریان برای گسترش دانش و بهره‌گیری دانشجویان و ارمنیان خانه خویش را وقف کرد
پایه‌گذاری نخستین تلسکوپ خورشیدی
سمت‌ها[ویرایش]
طریان در سال ۱۳۴۳ به جایگاه استادی در دانشگاه تهران رسید
ریاست گروه تحقیقات فیزیک خورشیدی
گفتاورد[ویرایش]
من دانشجوها را خیلی دوست داشتم و بالطبع دانشجوها هم من را خیلی دوست داشتند و این مسئله باعث شده بود تا کوچکترین ناراحتی‌ای در دوران تدریسم احساس نکنم و با دانشجویانم مثل دوست رفتار می‌کردم و اصلاً خودم را نمی‌گرفتم. معلم باید مهربان باشد [و] مهربانی را باید به دانشجوها و دانش‌آموزانش یاد دهد چرا که این جوانان آینده کشور هستند. اگر اساتید بداخلاق باشند، نمی‌توانند درس اخلاق بدهند.[۲]
اساتید باید به طور مرتب مطالعه داشته باشند و باید اطلاعات خود را مطابق با مطالب روز کنند و دانشجویان هم باید خوب درس بخوانند.[۲]
فیلم مستند[ویرایش]
در سال ۱۳۸۲ فیلمی مستند از زندگی دکتر طریان ساخته شد که «سوی خورشید» نام داشت. این فیلم مستند یکی از قسمت‌های برنامه فرزانگان ایران بود که به سفارش شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی تهیه شد.[۵]
Ալենուշ Տէրեան.jpg
متولد سه‌شنبه ۱۸ آبان ۱۲۹۹
۹ نوامبر ۱۹۲۰)
تهران، ایران
مرگ
۱۵ اسفند ۱۳۸۹
۶ مارس ۲۰۱۱ (۹۰ سال)
تهران، ایران
ملیت ایرانی
تبار ارمنی
رشته فعالیت فیزیک
محل کار دانشگاه تهران
استاد راهنما دکتر کمال الدین جناب
دکتر علی اکبر خمسوی[نیازمند منبع]
دلیل شهرت مادر نجوم ایران
بانوی اختر فیزیک ایران
آلینوش طریان (۱۸ آبان ۱۲۹۹ در تهران - ۱۵ اسفند ۱۳۸۹ در تهران) فیزیک‌دان ایرانی بود که به «مادر نجوم» و «بانوی اختر فیزیک ایران» ملقب گردیده‌است. [۱]
محتویات [نهفتن]
۱ زندگی شخصی
۲ زندگی علمی
۲.۱ خدمات علمی
۲.۲ سمت‌ها
۳ گفتاورد
۴ فیلم مستند
۵ پانویس
۶ منابع
۷ پیوند به بیرون
زندگی شخصی[ویرایش]
آلینوش طریان در تهران و در تاریخ سه شنبه ۹ نوامبر ۱۹۲۰ (۱۸ آبان ۱۲۹۹) از پدر و مادری تحصیل کرده از ارمنی‌های ایران زاده شد.[۲] پدر طریان در جلفای اصفهان و مادرش در تهران چشم به جهان گشودند. پدر طریان پاره‌هایی از شاهنامه را به زبان ارمنی بازگردانی کرده بود. مادر طریان نیز دانش‌آموختهٔ رشتهٔ ادبیات از سوئیس بود.
آلینوش طریان هرگز ازدواج نکرد و منزل خود را وقف به ارامنه جلفا و دانشجویانی که محل اسکان مناسبی ندارند نمود و در اواخر عمر در آسایشگاه سالمندان توحید زندگی می‌کرد.[۲] طریان در تاریخ ۱۵ اسفند ماه ۱۳۸۹ به علت کهولت سن در تهران درگذشت.
زندگی علمی[ویرایش]
آلینوش طریان تحصیلات پایه را در مدرسهٔ ارامنه و دوره دبیرستان را در دبیرستان انوشیروان دادگر زرتشتیان سپری کرد. او مدرک لیسانس خود را در سال ۱۳۲۶ از دانشگاه تهران دریافت کرد و همانجا به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی دانشکده علوم استخدام شد. سپس برای بورس تحصیلی درخواست کرد ولی به دلیل زن بودن او، استادش، دکتر محمود حسابی، [۳] با این درخواست موافقت نکرد، بنابراین آلینوش طریان به خرج خانوادهٔ خود به دانشگاه سوربن رفت و سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۶ میلادی) از آن دانشگاه مدرک دکترا گرفت.[۲][۴]
با وجود پیشنهاد استادی در دانشگاه سوربن، دکتر طریان با هدف خدمت به کشورش به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به عنوان دانشیار ترمودینامیک منصوب شد. [۲]
او در سال ۱۳۳۸ برای شرکت در بورسیهٔ دولتی آلمان غربی در مطالعه رصدخانه خورشیدی انتخاب شد و پس از چهار ماه مطالعه به ایران بازگشت و در سال ۱۳۴۵ نقش عمده‌ای را در بنیان‌گذاری نخستین رصدخانه فیزیک خورشیدی در ایران ایفا کرد. [۲]
خانم دکتر طریان در سال ۱۳۴۳ به مقام استادی در دانشگاه تهران رسید و نخستین شخصی بود که درس فیزیک ستاره‌ها (اختر فیزیک) را در ایران تدریس کرد.[۲]
وی به زبانهای فارسی، ارمنی، فرانسوی تسلط داشته و با ترکی و انگلیسی آشنایی داشت.[۲]
آلینوش طریان بعد از ۳۰ سال تدریس، در سال ۱۳۵۸ به درخواست خویش بازنشسته شد.[۲]
خدمات علمی[ویرایش]
پایه‌گذاری نخستین رصدخانهٔ فیزیک خورشیدی
برای نخستین بار درس‌های فیزیک خورشیدی و اختر فیزیک را ارایه داد
طریان برای گسترش دانش و بهره‌گیری دانشجویان و ارمنیان خانه خویش را وقف کرد
پایه‌گذاری نخستین تلسکوپ خورشیدی
سمت‌ها[ویرایش]
طریان در سال ۱۳۴۳ به جایگاه استادی در دانشگاه تهران رسید
ریاست گروه تحقیقات فیزیک خورشیدی
گفتاورد[ویرایش]
من دانشجوها را خیلی دوست داشتم و بالطبع دانشجوها هم من را خیلی دوست داشتند و این مسئله باعث شده بود تا کوچکترین ناراحتی‌ای در دوران تدریسم احساس نکنم و با دانشجویانم مثل دوست رفتار می‌کردم و اصلاً خودم را نمی‌گرفتم. معلم باید مهربان باشد [و] مهربانی را باید به دانشجوها و دانش‌آموزانش یاد دهد چرا که این جوانان آینده کشور هستند. اگر اساتید بداخلاق باشند، نمی‌توانند درس اخلاق بدهند.[۲]
اساتید باید به طور مرتب مطالعه داشته باشند و باید اطلاعات خود را مطابق با مطالب روز کنند و دانشجویان هم باید خوب درس بخوانند.[۲]
فیلم مستند[ویرایش]
در سال ۱۳۸۲ فیلمی مستند از زندگی دکتر طریان ساخته شد که «سوی خورشید» نام داشت. این فیلم مستند یکی از قسمت‌های برنامه فرزانگان ایران بود که به سفارش شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی تهیه شد.[۵]
