نخستین رهبر شناختهشده زن در ایالاتمتحده، روث کاپلو بود که در سال ١٩٧٣ رئیس آتشنشانی شد. ساندرا فورسیر، نخستین آتشنشان شناختهشده زن در ایالات متحده، در سال ١٩٧٣ در کارولینای شمالی کار خود را برای ایستگاه آتشنشانی وینستون سالم شروع کرد. او افسر امنیت عمومی بود، ترکیبی از افسر پلیس و آتشنشان. نخستین زن که تنها با عنوان آتشنشان کار میکرد، جودی لیکر بود. او در سال ١٩٧٤ توسط بخش آتشنشانی ویرجینیا استخدام شده بود. نخستین سرپرست خانم آتشنشان، رزماری بلیس اهل کالیفرنیا بود که در سال ١٩٩٣ به سمت ریاست آتشنشانی منصوب شد. در سال ٢٠٠٢، حدود ٢درصد از همه آتشنشانها در ایالات متحده زن بودند.
سارینیا سریساکول نخستین زن آسیایی-آمریکایی بود که در سال٢٠٠٥ توسط اداره آتشنشانی شهر نیویورک استخدام شد. در سال ٢٠١٥، زنان در اداره آتشنشانی نیویورک کمتر از ٥/٠درصد از ١٠هزار نفر بهعنوان آتشنشان فعالیت میکردند. ريگانا ويلسون نخستين زنی بود که به سمت ریاست جامعه ولکان (انجمن آتشنشاني آفریقایی-آمريكايي) منصوب شد. اکنون آتشنشانان و افسران آتشنشان زن تنها ٠,٥درصد از سازمان آتشنشانی شهر نیویورک را تشکیل میدهند.
با اینکه این تعداد از سالهای گذشته افزایش یافته است، ولی پایینترین درصد از آمار آتشنشانان خانم را در کلانشهرهای ایالات متحده آمریکا به خود اختصاص داده است. سارینیا سریساکول، رئیس آتشنشانان زن متحد (شرکتی شامل ٥٧ آتشنشان و افسر آتشنشان زن که برای سازمان آتشنشانی شهر نیویورک کار میکنند) میگوید: «ما فرصتی واقعی در دست داریم تا گامهای بزرگی در جهت تغییر چشمانداز برای زنان آتشنشان در سازمان آتشنشانی شهر نیویورک برداریم. این شغل زندگی شما را دگرگون خواهد کرد.» این مصاحبه توسط کتی ادموندز انجام شده است.
حدس میزنم برای آتشنشان بودن چیزی بسیار بیشتر از خاموشکردن آتش و خارجکردن افراد از ساختمانهای درحال سوختن وجود دارد، اما نمیدانم چه چیزی است. آیا میتوانید برای من یک هفته معمولی کاری خود را در زندگی شرح بدهید؟
مطمئنا... درواقع سعی میکنم وقتم را تنظیم کنم. سعیام این است که این وقت را بین اجرای برنامههای ایستگاه آتشنشانی و اداره سازمان آتشنشانان زن متحد به بهترین نحو تقسیم کنم. یک هفته سبک کاری در ایستگاه آتشنشانی، دو شیفت ٢٤ساعته جداگانه دارد. ما برنامه خود، تعمیر و نگهداری ابزار و چککردن آنها، آموزش و بیرون رفتن برای بازرسی ساختمان را در دستور کار داریم، همچنین بهطورکلی ناهار و شام را با هم درست میکنیم. در میان این دورههای برنامهریزیشده میتوانیم هر زمانی تماس اضطراری هم دریافت کنیم.
من در منطقهای بسیار شلوغ در منهتن کار میکنم. تعداد زیادی از مردم روز و شب در رفتوآمد هستند، بنابراین برای بیرون رفتن هیچ مشکلی وجود ندارد. بدیهی است همه تماسهای ما برای آتشسوزی نیست، حتی تماسهایی که برای آتشسوزی است، در اغلب موارد آلارم اشتباه از کار درمیآیند، مانند تماس افرادی که بوی مواد غذایی سوخته همسایه به مشامشان میرسد یا بوی سیـ ـگاری که پیچیده و آژیر خطر را به صدا درمیآورد. البته شما هرگز نمیدانید چه زمانی آتشسوزی بزرگی رخ خواهد داد. ما باید همیشه برای آن آماده باشیم. یکی از بدترین آتشسوزیها در کار من، حریقی با هفت زنگ هشدار بود که بیش از ٢٤ساعت به طول انجامید. علاوهبر آتشسوزیها، به اورژانسهای پزشکی، فوریتهای اضطراری مانند نشت گاز و آب، حوادث آسانسور، تصادفات خودرو، غرقشدن مردم، آلارم مونوکسیدکربن و هر چیزی که کاملا در دستههای دیگر قرار نگیرد، مانند بستههای مشکوک، مواد خطرناک و حوادث فاجعهبار مربوط به آبوهوا مانند طوفان و سیل که روزبهروز بیشتر میشوند نیز پاسخ میدهیم.
بسیاری از کارهای مربوط به آتشنشانان زن متحد بر برنامه آموزشی و رویدادهای خاصی که ما برنامهریزی کردهایم، متمرکز شدهاند. این برنامه آموزشی مخصوص زنانی است که میخواهند عضو آتشنشانان سازمان آتشنشانی شهر نیویورک شوند و ما در تمام مراحل برای ورود به این سازمان، علاقهمندان زن بسیاری داریم. شخصا دو بار در ماه در این برنامه شرکت میکنم، همانطور که دیگر آتشنشانهای زن این کار را انجام میدهند، کسانی که خود بخشی از برنامه هستند. همچنین مسئولیتهای مدیریتی را که بسیاری از مردم نمیبینند، انجام میدهم و به امور رسیدگی میکنم.
ما در طول سال نیز مجموعهای از رویدادهای ویژه داریم. تنها با شرکت لونابار و سازمان ولکان همکاری کردیم تا دوره مانور ٥k و فستیوال آتشنشانی به نام «آیا به اندازه کافی شجاع هستید؟» را راهاندازی کنیم. ثبتنام برای امتحان آتشنشانهای سازمان آتشنشانی نیویورک در نخستین تعطیلات آخر هفته برگزار شد تا اطلاعرسانی شود که تنها یک بار در هر ٥-٤سال ثبتنام صورت میگیرد. مردم را درست در این مراسم برای امتحانات ثبتنام کردیم. آخرین امتحانِ آتشنشانیِ سازمان آتشنشانی نیویورک در سال ٢٠١٢ برگزار شد.
همچنین مرکزی برای زنانی داریم که در مورد برنامه ما که در روز یکشنبه، ٢٣ آوریل در باشگاه ورزشی نیویورک در ٢١٧ برادوی برگزار میشود، سوالاتی دارند یا اینکه در مورد آتشنشانشدن پرسشهایی در ذهن دارند.
چهچیزی باعث میشود شما آتشنشانی خوب شوید؟
همدلی. اصل اساسی انجام این کار کمککردن به دیگران و جداییناپذیربودن آن از جامعهای است که به آن خدمت میکنید.
اگر سازمان آتشنشانی شهر نیویورک موفق به اجرای عدالت در تساوی حقوق زن و مرد شود، این تغییر چگونه میتواند روزی بر کار شما اثر بگذارد؟
خود من درواقع در ایستگاه آتشنشانیام با زنان کار میکنم. ١٢سال است که کار کردهام و هنوز هم غیر از من شخص دیگری در ایستگاه آتشنشانی حضور دارد. یک بار حدود پنجسال طول کشید تا با زن دیگری همکار شوم. آنقدر با هم بودیم که حدود صد تا سلفی از خودمان گرفتیم و نمیتوانستیم جلوی خندهمان را بگیریم. امروزه، با تلاشهای ما، شاهد تغییر عمدهای در تعداد آتشنشانهای زن هستیم. تعداد ما از وقتی شروع به کار کردم بیش از دو برابر شده است. دانشجویان زن دوره بعدی که در ١٨سالگی فارغالتحصیل میشوند، تعداد ما را تا ٦٣نفر افزایش میدهند و برخی از آنها در ایستگاههای آتشنشانی با دیگر زنان قرار خواهند گرفت. اگرچه این مقدار زیاد نیست، قطعا شروع کار است و شاید روزی اگر یکدرصد موفق شویم، بتوانیم این کار را شایعتر کنیم که زنان با هم کار و از یکدیگر حمایت کنند. درحالحاضر ما ٠,٥درصد از سازمان آتشنشانی شهر نیویورک را تشکیل میدهیم.
اگر سازمان آتشنشانی نیویورک موفق به اجرای عدالت در تساوی حقوق زن و مرد شود، اهالی نیویورک وقتی به شما نیاز دارند، چه تفاوتهایی در خدماترسانی خواهند دید؟
شهروندان خانم شهر نیویورک نیاز به کمک دارند. ما به تماسهای پزشکی پاسخ میدهیم و اگر خانمی که لباس مناسب نپوشیده در اتاق خوابش دچار مشکل شده باشد، من یکی از افرادی هستم که به آنجا فرستاده میشود. مسلما برای کسی که به کمک نیاز دارد، وقتی مرا میبینند که به او کمک میکنم، در چنین شرایط خطیری برایش احساس آسایش خاطر و راحتی به همراه دارد. ما تماسهای تلفنی با حمامها و اتاقهای رختشویی، آپارتمانهای زنان و حتی موقعیتهای حساس مانند خشونت خانگی علیه زنان و کودکان دریافت کرده و به آنها رسیدگی میکنیم. گاهیاوقات دیدن چهرهای که مانند شما خانم است، به حال شخص، احساسات و عواطف او کمک زیادی میکند. همچنین تنوع فرهنگی و زبانی نیز گسترش مییابد، همانطور که ما از این لحاظ در نیویورک یکی از متنوعترین مکانها در جهان هستیم. از آنجایی که من آسیایی و چند زبانه هستم، این مسأله برای من در برقراری ارتباط یا درک شرایط مختلفی که ممکن است در کار با آن روبهرو شویم، سودمند است.