۳۰-۱۱-۹۹، ۱۱:۲۹ ق.ظ
دیگر حرف تازهای نیست گفتن از اینکه سریالسازی تلویزیون حال و روز خوشی ندارد. اسباب چنین وضعیتی هم هرچه باشد واضح است که آنچه میبینیم حاصل یک گعده تولید سریال در تلویزیون است.
روزنامه فرهیختگان: دیگر حرف تازهای نیست گفتن از اینکه سریالسازی تلویزیون حال و روز خوشی ندارد. اسباب چنین وضعیتی هم هرچه باشد واضح است که آنچه میبینیم حاصل یک گعده تولید سریال در تلویزیون است. دیگر حرف تازهای نیست گفتن از اینکه سریالسازی تلویزیون حال و روز خوشی ندارد.
اسباب چنین وضعیتی هم هرچه باشد واضح است که آنچه میبینیم حاصل یک گعده تولید سریال در تلویزیون است. نامها تکرار میشوند و بخش مهمی از جریان سینم ایی کشور، کمتر فرصتی برای ساخت سریال تلویزیونی خواهند یافت. اینکه شرایط تولید سریال سخت شده فقط هم برای امروز روزهای کرونا نیست؛ از چهار، پنج سال پیش، هر آنکسی که دلسوز رسانه ملی بوده است بارها نسبت به افت کیفیت آثار نمایشی تلویزیون هشدار داده بود.
همه اینها را گفتیم تا به اصل ماجرا برسیم. «روزهای ابدی» و «دادستان» دو سریال مهم و گرانقیمتی هستند که طی یک ماه اخیر روانه آنتن تلویزیون شدهاند. سریالهایی که در مختصاتی که گفته شده طراحی و ساخته شدند.
اما بهراستی سریال پرادعایی مثل «روزهای ابدی» چقدر توانسته مخاطبان تلویزیون را با خود همراه کند. این سریال نمونه کاملی از یک فضاحت هنری برای مدیران وقت تلویزیون است و شاید بهخاطر همین است که حاضر نیستند تمامقد پشت چنین اثری بایستند و از آن دفاع کنند. شاید هم اوضاع اسفبارتر از این حرفهاست و مدیران از ساخت سریالی با همین قد و قواره کیفیت و محتوا راضی باشند و دیگر پرونده تولید سریالی تاریخی با موضوع تسخیر لانه جاسوسی آمریکا برای تلویزیون بسته شد. بستهشدن پرونده هم به دست جواد شمقدری، کارگردان و مدیران سیمافیلم انجام شد. آنهم با هزینههای هنگفت و صرف زمانی دوساله برای تلویزیون.
«دادستان» هم سریال دیگری است که حرفوحدیثهای زیادی درمورد هزینههای سرسامآور تولیدش مطرح است؛ سریالی که علیرغم هزینههای گزاف تولید نتوانسته با اقبال منتقدان و مخاطبان همراه باشد. مسعود دهنمکی، کارگردان «دادستان» با توجه به سابقه ژورنالیستی که دارد و البته خواست اجتماعی که در این چند سال در موضوع عدالتخواهی مطرح شده، میداند از کجا و کدام موضع سراغ سوژه برود، اما همچنان گرفتار همان مشکلی است که در اغلب آثارش شاهد بودیم؛ ذوقزدگی در پرداخت سوژه باعث شده دوباره گرفتار پرحرفی شود.
دهنمکی میداند چه بگوید، اما نمیداند چطور و با چه لحنی، داستانش را در بستر یک روایت سینم ایی جذاب تعریف کند. برای همین است که گرفتار شعار میشود، کاراکترهایش به دام لودگی میافتند و قهرمانی هم اگر باشد، فقط کاریکاتوری است از آدمهایی که در واقعیت میبینیم.
اسباب چنین وضعیتی هم هرچه باشد واضح است که آنچه میبینیم حاصل یک گعده تولید سریال در تلویزیون است. نامها تکرار میشوند و بخش مهمی از جریان سینم ایی کشور، کمتر فرصتی برای ساخت سریال تلویزیونی خواهند یافت. اینکه شرایط تولید سریال سخت شده فقط هم برای امروز روزهای کرونا نیست؛ از چهار، پنج سال پیش، هر آنکسی که دلسوز رسانه ملی بوده است بارها نسبت به افت کیفیت آثار نمایشی تلویزیون هشدار داده بود.
همه اینها را گفتیم تا به اصل ماجرا برسیم. «روزهای ابدی» و «دادستان» دو سریال مهم و گرانقیمتی هستند که طی یک ماه اخیر روانه آنتن تلویزیون شدهاند. سریالهایی که در مختصاتی که گفته شده طراحی و ساخته شدند.
اما بهراستی سریال پرادعایی مثل «روزهای ابدی» چقدر توانسته مخاطبان تلویزیون را با خود همراه کند. این سریال نمونه کاملی از یک فضاحت هنری برای مدیران وقت تلویزیون است و شاید بهخاطر همین است که حاضر نیستند تمامقد پشت چنین اثری بایستند و از آن دفاع کنند. شاید هم اوضاع اسفبارتر از این حرفهاست و مدیران از ساخت سریالی با همین قد و قواره کیفیت و محتوا راضی باشند و دیگر پرونده تولید سریالی تاریخی با موضوع تسخیر لانه جاسوسی آمریکا برای تلویزیون بسته شد. بستهشدن پرونده هم به دست جواد شمقدری، کارگردان و مدیران سیمافیلم انجام شد. آنهم با هزینههای هنگفت و صرف زمانی دوساله برای تلویزیون.
«دادستان» هم سریال دیگری است که حرفوحدیثهای زیادی درمورد هزینههای سرسامآور تولیدش مطرح است؛ سریالی که علیرغم هزینههای گزاف تولید نتوانسته با اقبال منتقدان و مخاطبان همراه باشد. مسعود دهنمکی، کارگردان «دادستان» با توجه به سابقه ژورنالیستی که دارد و البته خواست اجتماعی که در این چند سال در موضوع عدالتخواهی مطرح شده، میداند از کجا و کدام موضع سراغ سوژه برود، اما همچنان گرفتار همان مشکلی است که در اغلب آثارش شاهد بودیم؛ ذوقزدگی در پرداخت سوژه باعث شده دوباره گرفتار پرحرفی شود.
دهنمکی میداند چه بگوید، اما نمیداند چطور و با چه لحنی، داستانش را در بستر یک روایت سینم ایی جذاب تعریف کند. برای همین است که گرفتار شعار میشود، کاراکترهایش به دام لودگی میافتند و قهرمانی هم اگر باشد، فقط کاریکاتوری است از آدمهایی که در واقعیت میبینیم.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !