۰۲-۰۹-۹۳، ۰۳:۳۵ ب.ظ
فرزاد کرمپور روز یکشنبه در گفت وگو با ایرنا افزود: سموم آفت کش پس از پاشیده شدن، روی اندام های گیاهی باقی می مانند و با مصرف محصولات گیاهی سموم نیز یا مستقیم به دستگاه گوارش انسان وارد می شوند و یا در منابع غذایی دام ها، به مصرف دام می رسند و در ادامه این مسیر خطرناک، باقی مانده سموم در فرآورده های دامی مانند گوشت، شیر و سایر لبنیات به مصرف افراد جامعه می رسند.
وی اضافه کرد: اگرچه آفات مختلف، از جمله حشرات، کنه ها، قارچ ها، باکتری ها، جوندگان و علف های هرز در اثر کاربرد سموم یا می میرند و یا از روی گیاهان و محصولات گیاهی دور می شوند، ولی این سموم حذف نمی شوند، بلکه پس از مصرف در روده های مصرف کنندگان تجمع می یابند، در آنجا باقی می مانند، روده را مسموم و سپس تمامی بدن را فرا می گیرند.
کرمپور ادامه داد: سازمان بهداشت جهانیبرای حفاظت از مصرف کنندگان، هفت ترکیب شیمیایی سمی و مسمومیت زا که عمده آنها شامل آلاینده های آلی پایدار هستند را مشخص کرده که به عنوان آفت کش روی گیاهان به کار می روند و برای انسان مسمومیت زا و خطرناک هستند.
عضو هیات علمی گیاهپزشکی مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی استان بوشهر ادامه داد: این سموم چه به طور مستقیم به مصرف انسان برسد و چه از طریق مصرف فرآورده های دامی وارد بدن ما شوند، در هر دو صورت درون بدن باقی می مانند و ذره ذره، دوز یا غلظت آنها در سلول های بدن افزایش می یابد و بتدریج باعث مسمومیت های مزمن می شوند.
وی گفت: سموم کلره آلی، یکی از انواع آلاینده های آلی پایدار هستند که به طور عمومی مورد استفاده قرار می گیرند و از طریق نشست در خاک و حرکت بوسیله آب های خروجی از مزارع کشاورزی، به منابع آبی روی زمین می رسند و منابع غذایی دریایی انسان مانند ماهی ها و گیاهان دریایی را نیز آلوده می کنند.
کرمپور افزود: سموم کلره درون بافت های چربی انسان، دام ها و ماهی ها به عنوان منابع غذایی اسید چرب ضروری باقی می مانند و آنها را به غذای ناسالم و غیر بهداشتی تبدیل می کنند و حتی با پوست کندن و شستشوی ماهی و مرغ و گوشت دام ها، آلاینده های کلره آلی را به طور کامل تمیز نمی کند.
این پژوهشگر بوشهری اظهارداشت: برای پاک کردن سطح میوه ها و سبزیجاتی که به صورت تازه خوری مصرف می شوند، تا جای ممکن بایستی به طور کامل شسته شوند و از طرفی با توجه به این واقعیت که اغلب عناصر غذایی ضروری انسان که از میوه ها بدست می آید در زیر پوست آنها ذخیره می شوند، پوست کندن میوه ها به روش های متداول در خانه ها، سودمندی میوه ها برای بدن را کاهش می دهد.
وی در مورد چگونگی کاهش مسمومیت ناشی از آفت کش ها گفت: دوری کردن از مصرف سموم روی گیاهانی مانند میوه های هسته دار و توت فرنگی ، کرفس، کلم و سایر سبزیجات و میوه هایی که سطوح بالایی از نهشت یا رسوب سموم در آنها انجام می شود از جمله راههای کاهش مسمومیت است که بهتر است از این گیاهان در کاشت های ارگانیک و سالم استفاده شود.
کرمپور یادآورشد: مواد غذایی اگر از کشت های ارگانیک تهیه شود مصرف کنندگان از خطرات آفت کش های تجاری حفظ می شوند.
عضو هیات علمی گیاهپزشکی مرکز تحقیقات کشاورزی استان بوشهر افزود: دوری کردن از مصرف آفت کش هایی که ماده موثره اصلی آنها شیمیایی است نیز ضروری است.
وی گفت: افراد برای جلوگیری از تراوش سموم از درون روده به جریان خون، مجرای گوارشی خود را 2 تا 3 بار در هفته پاک کنندکه در این راستا پیشنهاد می شود از شستشوی دستگاه گوارش با مواد بی ضرر مانند لیمولاکس که علاوه بر زدودن سموم، کرم کش و پارازیت کش هم هست استفاده شود.
'سرطان زایی آفت کش ها'
کرمپور یادآورشد: بررسی های اپیدمیولوژیک در جانوران در مورد رابطه بین مصرف آفت کش های شیمیایی با سرطان نشان داده است که تعداد زیادی از این سموم، از جمله سموم کلره آلی، روغن های قیر و نفت و ترکیبات گوگردی و فلزات سنگین آرسنیک، جیوه و نقره، سرطان زا هستند.
وی با اشاره به اینکه سموم کلره آلی مانند د. د. ت، کلردان و لیندین افزایش دهنده تومور های سرطانی هستند گفت: از سوی دیگر، برخی از ترکیبات همراه یا اینرت موجود در فرمولاسیون آفت کش های تجاری، ممکن است ریسک سرطان زایی داشته باشند.
این پژوهشگر ادامه داد: در انسان ترکیبات آرسنیک و حشره کش هایی که به صورت حرفه ای مصرف می شوند، توسط آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، در رده مواد سرطان زا قرار گرفته اند طوری که تومورهای خطرناک و سرکش غدد لنفاوی و تومور های بدخیم بافت پیوندی به فنوکسی اسید علف کش های آلوده کننده مربوط می شود.
وی گفت: سموم حشره کش آلی باعث تومور بدخیم در بافت های پیوندی، و سرطان خون می شوند و ارتباط آنها با سرطان ریه و سرطان پستانبا احتمال کمتری اعلام شده است.
کرمپور یادآورشد: ترکیبات فسفره آلی با سرطان خون ارتباط نزدیکی دارند و علف کش های تریازین از عوامل ایجاد سرطان تخمدان تشخیص داده شده اند.
منبع:شهر خبر
وی اضافه کرد: اگرچه آفات مختلف، از جمله حشرات، کنه ها، قارچ ها، باکتری ها، جوندگان و علف های هرز در اثر کاربرد سموم یا می میرند و یا از روی گیاهان و محصولات گیاهی دور می شوند، ولی این سموم حذف نمی شوند، بلکه پس از مصرف در روده های مصرف کنندگان تجمع می یابند، در آنجا باقی می مانند، روده را مسموم و سپس تمامی بدن را فرا می گیرند.
کرمپور ادامه داد: سازمان بهداشت جهانیبرای حفاظت از مصرف کنندگان، هفت ترکیب شیمیایی سمی و مسمومیت زا که عمده آنها شامل آلاینده های آلی پایدار هستند را مشخص کرده که به عنوان آفت کش روی گیاهان به کار می روند و برای انسان مسمومیت زا و خطرناک هستند.
عضو هیات علمی گیاهپزشکی مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی استان بوشهر ادامه داد: این سموم چه به طور مستقیم به مصرف انسان برسد و چه از طریق مصرف فرآورده های دامی وارد بدن ما شوند، در هر دو صورت درون بدن باقی می مانند و ذره ذره، دوز یا غلظت آنها در سلول های بدن افزایش می یابد و بتدریج باعث مسمومیت های مزمن می شوند.
وی گفت: سموم کلره آلی، یکی از انواع آلاینده های آلی پایدار هستند که به طور عمومی مورد استفاده قرار می گیرند و از طریق نشست در خاک و حرکت بوسیله آب های خروجی از مزارع کشاورزی، به منابع آبی روی زمین می رسند و منابع غذایی دریایی انسان مانند ماهی ها و گیاهان دریایی را نیز آلوده می کنند.
کرمپور افزود: سموم کلره درون بافت های چربی انسان، دام ها و ماهی ها به عنوان منابع غذایی اسید چرب ضروری باقی می مانند و آنها را به غذای ناسالم و غیر بهداشتی تبدیل می کنند و حتی با پوست کندن و شستشوی ماهی و مرغ و گوشت دام ها، آلاینده های کلره آلی را به طور کامل تمیز نمی کند.
این پژوهشگر بوشهری اظهارداشت: برای پاک کردن سطح میوه ها و سبزیجاتی که به صورت تازه خوری مصرف می شوند، تا جای ممکن بایستی به طور کامل شسته شوند و از طرفی با توجه به این واقعیت که اغلب عناصر غذایی ضروری انسان که از میوه ها بدست می آید در زیر پوست آنها ذخیره می شوند، پوست کندن میوه ها به روش های متداول در خانه ها، سودمندی میوه ها برای بدن را کاهش می دهد.
وی در مورد چگونگی کاهش مسمومیت ناشی از آفت کش ها گفت: دوری کردن از مصرف سموم روی گیاهانی مانند میوه های هسته دار و توت فرنگی ، کرفس، کلم و سایر سبزیجات و میوه هایی که سطوح بالایی از نهشت یا رسوب سموم در آنها انجام می شود از جمله راههای کاهش مسمومیت است که بهتر است از این گیاهان در کاشت های ارگانیک و سالم استفاده شود.
کرمپور یادآورشد: مواد غذایی اگر از کشت های ارگانیک تهیه شود مصرف کنندگان از خطرات آفت کش های تجاری حفظ می شوند.
عضو هیات علمی گیاهپزشکی مرکز تحقیقات کشاورزی استان بوشهر افزود: دوری کردن از مصرف آفت کش هایی که ماده موثره اصلی آنها شیمیایی است نیز ضروری است.
وی گفت: افراد برای جلوگیری از تراوش سموم از درون روده به جریان خون، مجرای گوارشی خود را 2 تا 3 بار در هفته پاک کنندکه در این راستا پیشنهاد می شود از شستشوی دستگاه گوارش با مواد بی ضرر مانند لیمولاکس که علاوه بر زدودن سموم، کرم کش و پارازیت کش هم هست استفاده شود.
'سرطان زایی آفت کش ها'
کرمپور یادآورشد: بررسی های اپیدمیولوژیک در جانوران در مورد رابطه بین مصرف آفت کش های شیمیایی با سرطان نشان داده است که تعداد زیادی از این سموم، از جمله سموم کلره آلی، روغن های قیر و نفت و ترکیبات گوگردی و فلزات سنگین آرسنیک، جیوه و نقره، سرطان زا هستند.
وی با اشاره به اینکه سموم کلره آلی مانند د. د. ت، کلردان و لیندین افزایش دهنده تومور های سرطانی هستند گفت: از سوی دیگر، برخی از ترکیبات همراه یا اینرت موجود در فرمولاسیون آفت کش های تجاری، ممکن است ریسک سرطان زایی داشته باشند.
این پژوهشگر ادامه داد: در انسان ترکیبات آرسنیک و حشره کش هایی که به صورت حرفه ای مصرف می شوند، توسط آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، در رده مواد سرطان زا قرار گرفته اند طوری که تومورهای خطرناک و سرکش غدد لنفاوی و تومور های بدخیم بافت پیوندی به فنوکسی اسید علف کش های آلوده کننده مربوط می شود.
وی گفت: سموم حشره کش آلی باعث تومور بدخیم در بافت های پیوندی، و سرطان خون می شوند و ارتباط آنها با سرطان ریه و سرطان پستانبا احتمال کمتری اعلام شده است.
کرمپور یادآورشد: ترکیبات فسفره آلی با سرطان خون ارتباط نزدیکی دارند و علف کش های تریازین از عوامل ایجاد سرطان تخمدان تشخیص داده شده اند.
منبع:شهر خبر
