سوغاتی از فرنگ برای تفریحات ایرانی ها

[~mahdis~]

یادش بخیر روزهایی را که به اتفاق خانواده به میهمانی می رفتیم و همه دور هم سر یک سفره جمع می شدیم؛ ولی این روزها حسرت یک میهمانی دور همی بر دل ما مانده است. میهمانی که در آن اقوام و خانواده ها باشند و بتوانیم با یکدیگر مراوده داشته باشیم و کمی با هم درد و دل کنیم.
دیگر از آن جمع های خانوادگی خبری نیست؛ از آن جمع هایی که در آن پدر بزرگ، کودکان را نصیحت می کرد و مادر بزرگ برای کودکان قصه می گفت و زنان در کنار یکدیگر دستور پخت غذاهای مختلف و هنرهای خانگی را به یکدیگر آموزش می دادند و مردان از معیشتشان صحبت می کردند.
پایان هفته و فرا رسیدن تعطیلات فرصت مناسبی است تا اعضای خانواده مسائل روز،‌موضوعات فردی و اجتماعی را به مشورت گذارند و از تجربیات یکدیگر بهره مند شوند کودکان در این فرصت های طلایی که با اعضای خانواده خود می گذرانند بسیاری از نکات ظریف زندگی ، تربیتی و... را آموزش می بینند و پایان هفته بهترین زمان برای حل بسیاری از مشکلات است .
صمیمت و ایجاد محبت در میان خانواده پایه ریزی می شود و کودکان در فضایی صمیمی راهکارهای برخورد صحیح با مشکلات را می آموزند از این رو کارشناسان علوم رفتاری پایان هفته را ثانیه های طلایی برای با هم بودن معرفی کرده اند.
برای سرگرم شدن حتما نباید پول خرج کرد یا امکانات فوق العاده ای داشت؛ بلکه فقط اندکی ذوق می خواهد و شور برای شادی کردن

دکتر رضا احمدی روان شناس و مدرس دانشگاه می گوید: تاثیرات روابط اجتماعی انسان ها با یکدیگر خصوصا افراد خانواده کاملا محرز و مشخص است اما این اجتماعات کوچک در پایان هفته پس از مدتی خستگی شغلی، مدرسه و وظایف خانه داری جایگاه خاصی در فرهنگ ایرانیان دارد.
از دیدگاه روان شناسی این مسئله را می توان این گونه بررسی کرد که جسم انسان پس از مدتی کار و تلاش به استراحت نیاز دارد که دیدگاه های پزشکی نیز کاملا این موضوع را تایید می کند.همچنین در این زمینه سفارشات و تاکیدات بسیاری شده است از بعد روان شناسی سلامت روان هم پایه سلامت جسم ارزشمند است و خستگی روانی هم برای هر فردی کاملا آشکار است از این رو پس از یک هفته کار و فعالیت فکری استراحت ، شادی ، نشاط و سرگرمی های آخر هفته تاثیرات خاصی دارد.
این روانشناس در ادامه می گوید: از جمله این تاثیرات می توان به تبدیل احساس کرختی و خمودگی به شادی و آسایش اشاره کرد همچنین غم و اندوه افراد که ناشی از بار هیجانی است احساس داشتن روابط اجتماعی را در آنها زنده می کند و اعتماد به نفس را افزایش می دهد.
خودکارآمدی و شایستگی شخصی در اثر فقدان انرژی به افراد احساس بی کفایتی را تلقین می کند و عزت نفس کاهش پیدا کرده و سلامت روان اعضای خانواده دچار اختلال می شود. اما در دورهمی های خانوادگی منافع زیادی به اعضای خانواده می رسد .
بسیاری از نزاع های خانوادگی ناشی از افزایش فشار ها است که بیشتر منبع خارجی دارند و فشار های روانی و اجتماعی به دلیل پائین بودن تحمل ناکافی و احساس اضافه بار روانی همگی در ارتباط با ساعت کاری به افراد و اعضای خانواده باعث کاهش ساعات استراحت روانی و فیزیکی شود.
همه روان شناسان در دیدگاه های مختلف به تولید آرامش بر مبنای آسایش در زندگی خانوادگی توصیه می کنند آنها بر این باورند که باید فرصت ها را به شیرین ترین لحظات استراحت تبدیل کرد تا سلامت روان تضمین شود اما این روزها تفریحات هم شکل دیگری به خود گرفته است....
دور قلیـ ـان را خط بکشید

معلوم نیست چرا به محض این که حرف از تفریح به میان می آید، ذهن عده ای سمت دخانیات می رود. چه کسی می تواند آمار دقیقی از این که روزانه چند نخ سیـ ـگار در پارک ها دود می شود یا چند کیلو تنباکو بر سرقلیـ ـان ها گذاشته می شود، ارائه دهد؟ حتما هیچ کس یا هیچ نهادی، اما شواهد از رواج مصرف دخانیات در این مکان ها حکایت دارد؛
مواد دودزایی که بشارت مرگ می دهند، ولی هنوز طرفداران زیادی دارند. در دورهمی های پارکی یکی از بدترین انتخاب ها مصرف دخانیات است، بویژه قلیـ ـان که هم برای مصرف کننده مستقیمش مضر است و هم برای کسانی که دود دست دومش را استنشاق می کنند. این را هم بیفزایید به این که در دورهمی های خانوادگی قرار است الگوهای مناسب رفتاری را به کودکان و نوجوانان نشان دهیم، اما استعمال قلیـ ـان این رشته را پنبه می کند. بارها گفته شده که هر وعده قلیـ ـان برابر است با مصرف یک پاکت سیـ ـگار با حجم دودی که چند برابر بیشتر به ریه ها تحمیل می شود.
خوشگذرانی با بازی های دسته جمعی


خودکارآمدی و شایستگی شخصی در اثر فقدان انرژی به افراد احساس بی کفایتی را تلقین می کند و عزت نفس کاهش پیدا کرده و سلامت روان اعضای خانواده دچار اختلال می شود. اما در دورهمی های خانوادگی منافع زیادی به اعضای خانواده می رسد
برای سرگرم شدن حتما نباید پول خرج کرد یا امکانات فوق العاده ای داشت؛ بلکه فقط اندکی ذوق می خواهد و شور برای شادی کردن. با چند دانه نخود و لوبیا می شود دوزبازی کرد، با چند ورق کاغذ و چند مداد و خودکار می توان بازی اسم و فامیل راه انداخت، یا 4 نفری در مار و پله رقابت کرد یا اصلا منچ بازی کرد و سرگرم شد.
طناب زنی، طناب کشی، تاب بازی، شمع و گل و پروانه، لی لی، وسطی، والیبال، گل کوچک، هفت سنگ؛ زمان زیادی نگذشته از این که این بازی ها از بزرگ تا کوچک را سرگرم می کرد و حس رقابت را با شور و هیجان شدید در ما زنده می کرد. نسل جدید گرچه حالا خیلی از این بازی ها بلد نیست و تفریحاتش در فضای مجازی و پاساژ گردی و ... میگذرد اما اگر بزرگ ترها دوباره آنها را تعلیم دهند، در دورهمی های فامیلی و در فضای باز پارک ها می شود بازی های سنتی را زنده کرد.
سبک زندگی غربی برای ایرانی ها

یکی از کارشناسان و آسیب شناسان مسائل اجتماعی بیان می کند: بیگانگان برای ما سبک زندگی غربی را طراحی کرده اند؛ آنگونه که دور از هم باشیم و دیگر آن مهر و عاطفه ای که بین خانواده های ایرانی وجود داشت از بین برود.
غربی ها برای ما پیتزا آوردند تا آبگوشت را کنار بگذاریم. آبگوشت، غذایی سنتی که زمان بیشتری برای میل کردن مصرف می کرد و خانواده ها در کنار یکدیگر با صفا و صمیمیت غذا را میل می کردند؛ ولی اکنون فست فودها پایشان به سفره های ما باز شده است و اکثر خانواده ها سبک غذایی خود را با این مدل غذاها تعیین می کنند.
با وجود این نوع غذاها دیگر از آن جمع های خانوادگی که بر سر یک سفره می نشستند خبری نیست. والدین خانواده ها شاغل اند و گاهی برخی فرزندان هم شاغل هستند و تنها آخر شب یکدیگر را می بینند و فرصتی برای بررسی مشکلات یکدیگر ندارند؛ همه این عوامل دست به دست هم می دهد و خانواده هایی ایرانی را از هم دور می کند.
منابع : تبیان / جام جم / فرهنگ نیوز / میگنا