۱۸-۱۲-۹۶، ۰۱:۰۳ ب.ظ
روزنامه آسمان ابی: فیلم «بچههای آسمان» بخش مهمی از سینم ای ایران است. اما مهمتر بازیگرهایی بودند که در این فیلم بازی کردند. بچههایی که در کودکی به شهرت رسیدند و بعد از آن خبری از آنها نشد.
روز دانشآموز است. یکی از برنامههای تلویزیونی دنبال چهرههای محبوبی است که آنها را به برنامه دعوت کند؛ چهرههای محبوبی که خود دانشآموز هستند و میتوانند برای این برنامه جذاب باشند. درنهایت قرعه دعوت از میهمانان به گزینههای امیرعباس کچلیک و شهریار فدایی میرسد؛ بچههایی که با یک ویدئوی کوتاه در دنیای مجازی مشهور شدهاند و حالا حتی مدیر برنامه هم دارند. شما برای دعوت از این میهمانها باید هدیه میلیونی در نظر بگیرید و اول آن را به حساب مدیر برنامه (که معمولا پدر این بچهها هستند) بریزید. جالب اینکه این بچهها که از سر اتفاق مشهور شدهاند، حالا به کلاسهای مختلف اسبسواری و پیانو و بازیگری میروند و برای حضور در برنامههای ارگانی مبلغ بالایی میگیرند.
در اینستاگرام که چرخ میزنید میبینید تقریبا اکثر پدر و مادرهایی که اهل فضای مجازی هستند یک پیج هم برای بچههایشان درست کردهاند. ویدئوی این بچهها دست به دست میچرخد. دختر بچهای شیرینزبانی میکند و حتی درباره مسائل روز نظر میدهد. این بچهها تعداد فالوئرهای بالایی دارند و آنهایی که بزرگاند از شهرتی که به دست آوردهاند لذت میبرند. آنها در دنیای شهرت غرق میشوند و این برایشان لذتبخش است. خانوادهها هم برای اینکه نشان دهند بچههایشان از نظر هوش و زیبایی سرآمد هستند با یکدیگر رقابت نامحسوسی دارند.
اما همه ماجرا این نیست. همه آنهایی که در کودکی به شهرت رسیدهاند این محبوبیت را در بزرگسالی ندارند. خیلی از آنها در دوران بلوغ فراموش میشوند. تغییرات جسمی باعث میشود آنها دیگر بامزگی دوران بچگی را نداشته باشند و در نتیجه از چرخه محبوبیت فاصله بگیرند. نتیجه هم در مواقعی ناخوشایند است. مثل وقتی که «علی» «بچههای آسمان» به برنامه «حالا خورشید» آمد و از اعتیادی گفت که در روزهای فراموشی دچارش شده بود.
او چند سال بعد از بازی در این فیلم هیچ پیشنهاد کاری نداشته و برای همین شهرت ازدسترفته باعث افسردگیاش شده بود؛ افسردگیای که نتیجهاش روی آوردن به مواد مخدر بوده است. نمونه خارجی علی «بچههای آسمان» بازیگر فیلم «تنها در خانه» است: «کوین». پسربچهای که هنگام سال نوی میلادی از خانواده پرجمعیتش جا میماند و تنهایی در خانه با دزدها دست و پنجه نرم میکند. سالها بعد از بازی او، در فیلمهای «تنها در خانه»، عکسی منتشر شد که نشان میداد پسربچه موبور این فیلمها معتاد شده است. اعتیاد او دقیقا به دلیل کنار گذاشتنش از دنیای شهرت بود.
با قدرتگرفتن بچهها در دنیای سینم ا و فضای مجازی هشدارهایی داده میشود، مبنی بر اینکه از مشهور کردن بچهها باید جلوگیری کرد. دیدن چند نمونه از سرنوشت کسانی که در دنیای کودکی به شهرت رسیدهاند کافی است تا این هشدارها جدیتر گرفته شوند. بچهها در کودکی به شهرت نیاز ندارند. شهرت باعث میشود زیادی مورد توجه قرار گیرند و جدایی آنها از این میزان محبوبیت مخرب خواهد بود. مهمتر اینکه خیلی از این افراد وقتی بزرگ میشوند دوست ندارند همه آنها را به چشم یک خاطره در گذشته نگاه کنند. اتفاقی که برای خیلی از بازیگرانی افتاده است که در دوران کودکی فیلم و سریال بازی میکردند و آنها از این موضوع ناراضیاند.
خانوادهها حالا، بدون توجه به اینکه آینده بچهها چه خواهد بود، هر روز آنها را مشهورتر میکنند. بچهها در معرض نمایش گذاشته میشوند و برای محبوب بودن رقابتی شکل گرفته است. روانشناسی میگفت جدا شدن از شهرت به آدمهای بالغ هم آسیب میزند و آنها را در انزوا فرو میبرد. حالا تصور کنید این اتفاق برای کودکی بیفتد که به جای بچگی کردن مدام در فکر بهتر دیده شدن است. قرار نیست خانوادهها را نگران کنیم، اما آسیبدیدگی بچههایی که در دوران کودکی به شهرت میرسند کاملا جدی است.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان