طبق تحقیقات علمی دوستان نزدیک ژنتیک مشابهی دارند

[taranomi]

ما احتمالا بیشتر از آنچه تصور می کنیم به دوستان مان شباهت داریم.
در حقیقت، ممکن است ژن های مشابه نیز داشته باشیم. این موضوع پژوهشی است که در نشریه ی PNAS منتشر شده است.
تحقیقات گذشته بیان می کرد افراد تا حدودی به همسران و دوستان دوران بزرگسالی خود شباهت ژنتیکی دارند که احتمالا دلیل آن گرایش طبیعی افراد به کسانی است که با آن ها اشتراکاتی دارند. اما این انتخاب های غیرآگاهانه چطور رخ می دهد؟
محققان استنفورد، دوک و دانشگاه ویسکانسین-مدیسون، ۵۰۰۰ گروه دو نفره از دوستان نوجوان را مورد بررسی قرار دادند.
این کار با استفاده از اطلاعات پژوهشی انجام شد که در طی سال های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵ و بر روی افرادی در مقاطع هفتم تا دوازدهم مدرسه صورت گرفته بود.
محققان مقایسه های ژنتیکی زیادی انجام دادند تا اطلاعات بیشتری درباره ی گروه های دو نفره ی دوستان و همکلاسی ها به دست آورند.پژوهشگران در مجموع به این نتیجه رسیدند که دوستان در مقایسه با گروه های دو نفره ای از افراد که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، از شباهت ژنتیکی بیشتری به یکدیگر برخوردار هستند.
علاوه بر این، همان میزان شباهتی که به طور متوسط در زوج های متأهل وجود دارد، در حدود دو سوم از دوستان نیز دیده می شود. بنجامین دامینگ، از محققان این پژوهش، می گوید این شباهت ژنتیکی آن قدر پررنگ هست که قابل مشاهده باشد، اما نه به اندازه ی شباهتی که به عنوان مثال، در خواهران و برادران وجود دارد.
این مسأله احتمالا به این موضوع بر می گردد که افراد روابط خود را بر اساس ویژگی های مشترکی بنا می کنند که بسیاری از آن ها به ژنتیک بر می گردد.
اما طبق این پژوهش، مسأله ی دیگری هم احتمالا وجود دارد که آن ساخت اجتماعی یا به بیانی دیگر، جذب افراد به کسانی در محیط اجتماعی خود است و این موضوع خود ممکن است تا حدودی بر اثر ژنتیک باشد.
بر اساس پژوهش انجام شده، به عنوان مثال، در مورد ویژگی هایی همچون پیشرفت تحصیلی و شاخص توده ی بدنی، در میان دوستان شباهت وجود دارد، اما در مورد ویژگی هایی مانند قد، که ابعاد میان فردی پررنگی ندارند، شباهت کمتری دیده می شود. 
این موضوع زمانی جالب تر شد که محققان ژنوم های همکلاسی ها را با یکدیگر مقایسه کردند. دامینگ می گوید شباهت ژنتیکی همکلاسی ها حدوداً به میزان نصف شباهت ژنتیکی میان دوستان بود و همکلاسی ها به طور قابل توجهی شبیه تر از افراد نامربوط به یکدیگر بود.
این مسأله نشان دهنده ی آن بود که محیط اجتماعی و پیشینه ی مشترک می تواند شباهت های ژنتیکی مشاهده شده در میان دوستان را توضیح دهد و نیز تأکیدی بر پیوند نزدیک ژنتیک و شرایط اجتماعی است.

دامینگ می گوید: «آیا افراد به طور آگاهانه انتخاب می کنند با کسانی شبیه به خود ارتباط داشته باشند یا این مسأله در نتیجه ی عوامل غیر شخصی است؟ شواهد به دست آمده در مورد دوستان نشان می دهد این مسأله تا حد زیادی بر اثر ساخت های اجتماعی است.»

پروفسور کتلین مولان هریس، دیگر محقق این پژوهش، بیان می کند ژن ها و محیط های اجتماعی از وجوه مختلفی به یکدیگر پیوند خورده اند. شباهت ژنتیکی همکلاسی ها می تواند مربوط به هر مسأله ای، از محل مدرسه گرفته تا والدینی که تصمیم گرفتند فرزندشان را به این مدرسه بفرستند، باشد.مولان خاطر نشان می کند این موضوع بسیار پیچیده است و محققانی که تصمیم دارند به این موضوع بپردازند، می بایست همیشه این مسأله را در نظر داشته باشند.
او می گوید: «متخصصان ژنتیک زمانی که تأثیرات ژنتیک بر ویژگی هایی مانند پیشرفت تحصیلی را ارزیابی می کنند، باید به مسأله ی زمینه ی اجتماعی افراد توجه داشته باشند. توجه به این اثرات ژنتیکی مشترک که تصور می شود مربوط به ساخت اجتماعی هستند اهمیت زیادی دارد.»

[صنم بانو]

عه، مثل من و تو زهره