۲۳-۱۲-۹۶، ۱۱:۰۶ ق.ظ
محمدرضا ستوده در ستون طنز روزنامه جهان صنعت نوشت: مردم شریف دنیا اگر جانتان را دوست دارید، سرنوشت این دختران معصوم و خوشبخت آینه عبرت‌تان شود.
یک عمر در ناز و نعمت و خوشحالی و لای پر قو زندگی کردند. رفتند دوبی. رفتند جزایر قناری. رفتند لس‌آنجلس. هر چه ساحل و دریا و کوهستان و جنگل و جای تفریحی بود رفتند. ولی فقط یک لحظه، فقط یک لحظه آمدند از روی خاک ما رد شوند که خاکستر شدند.
راه‌تان را دور کنید ولی از روی ما عبور نکنید. دو باک بیشتر بنزین بزنید و راه‌تان را عوض کنید. دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است.ملت دنیا! این مرض واگیردار است. ویروسش در زمین و آسمان پخش است. دیدید که... یک هواپیمای شاد و خوشبخت یک لحظه از آسمان‌مان رد شد و خورد به کوه!
ما صلاح خودتان را می‌خواهیم. ما برای خودتان می‌گوییم.
اگر می‌خواهید از هند به کویت با کشتی بروید از اقیانوس آرام بروید، از دریای مدیترانه بروید، از خلیج مکزیک بروید، اصلا پیاده بروید اما اگر با هواپیما هستید بروید از پایین قاره آفریقا دور بزنید و از پشت به کویت بروید اما از روی ما رد نشوید. ما آنچه شرح بلاغ بود با شما گفتیم. یک لحظه سفر و یک عمر پشیمانی!
البته از اتاق فرمان اشاره می‌کنند وضعیت ما آنقدرها هم تیره و تار نیست. ما شادی هم می‌کنیم. دخترهای کوچک در برج میلاد ترکی می‌رقص ند. صبح تا شب به خودمان می‌خندیم. شب‌ها دورهمی پخش می‌شود. سلول‌های بنیادین هم داریم. مسعود ده‌نمکی فیلم‌های کمدی می‌سازد. تازه به جام‌جهانی هم صعود می‌کنیم.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !