۱۰-۰۳-۹۳، ۱۲:۳۳ ق.ظ
یک پژوهشگر حوزه*ی گردشگری گفت: در ایران، مناطق عجیبی برای گردشگری وجود دارد که علاقه*مندان می*توانند به آن*ها سفر و صحت مطالبی را که درباره*شان مطرح می*شود، بررسی کنند.
به گزارش توریست ها به نقل از ایسنا، هدف همه*ی گردشگران از سفر، فقط تماشای مناظر دیدنی و خوش*گذرانی نیست، بلکه برخی هم هستند که برای برطرف کردن احساس کنجکاوی، کسب دانش و … سفر و مقصد خود را انتخاب می*کنند. مونا زیدی مناطقی را در ایران معرفی کرد که افراد کنجکاو می*توانند برای کشف آن*ها سفر کنند.
باغی که از درختانش سنگ آویزان است!
این پژوهشگر حوزه*ی گردشگری باغی را معرفی کرد که با بقیه*ی باغ*ها متفاوت است. او درباره*ی این باغ توضیح داد: در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان، باغی قرار دارد که به آن «باغ سنگی درویش*خان» می*گویند. این باغ از ۴۰ سال پیش که زمین زراعی شخصی به نام* «درویش*خان» دستخوش اصلاحات ارضی شد، حالت طبیعی خود را از دست داد، چون درویش*خان به نشانه*ی اعتراض و در واقع به*خاطر رنجی که از این اتفاق کشیده بود، درخت*های باغش را که دیگر خشک شده بودند، در جای دیگری کاشت و سنگ*هایی را از کوه*های اطراف جمع کرد و به*عنوان میوه*ی درختانش از آن*ها آویزان کرد. این کار باعث شد که مردم، پیرمرد را مجنون بدانند و کر و لال بودن پیرمرد نیز بر این شایعه*ها افزود و باعث شد که کنجکاوی و اشتیاق گردشگران برای کشف این ماجرا برانگیخته شود.
او با بیان این*که مشابه این باغ در کشور مکزیک نیز وجود دارد، افزود: باغی به نام «جزیره*ی عروسک*ها» در مکزیک وجود دارد که توسط مردی به نام «دون ژولیان سانتانا» ساخته شده* است. سانتانا مرد گوشه*نشینی است که دنیا و خانوده*اش را ترک کرد و ۵۰ سال از عمرش را صرف ساختن یک باغ وحشتناک کرد. او بعضی از عروسک*های کهنه را از زباله*دانی*های شهر جمع می*کرد و بعضی دیگر را از راه مبادله*ی میوه*های باغ با عروسک به*دست می*آورد و بعد آن*ها را از درخت*ها آویزان می*کرد. بازدیدکنندگان هم از دیدن عروسک*های آویزان از درخت*ها وحشت می*کردند.
جنگلی که از آن صدای جیغ به گوش می*رسد
زیدی درباره*ی جنگلی که از آن صدای جیغ به گوش می*رسد نیز گفت: در جنوب شهر مشهد، یک جنگل کنار روستایی قرار دارد. مدتی است که هنگام شب در این منطقه، صدایی عجیب و وحشت*آور از میان درختان آن به گوش می*رسد که سابقه نداشته است. مردم محلی می*گویند که به*محض تاریک شدن هوا، صدایی شبیه صوت یا جیغ از میان درختان این منطقه به گوش می*رسد. این منطقه* در جاده*ای که از جنوب مشهد به سمت کوه*های بینالود و مشخصا روستای دیدنی مغان و غار آن منتهی می*شود، واقع شده است و به نام کوه*های خلج شهرت دارد.
او ادامه داد: برخی ساکنان منطقه، این صداهای وحشت*آور را از ملخ*هایی می*دانند که به این منطقه هجوم آورده*اند و شب*ها به درختان پناه می*برند، برخی دیگر نیز عواملی ناشناخته را از جمله آب*وهوا، دلیل به*وجود آمدن این صداها می*داننند. این منطقه در دره*ای واقع* شده که رودخانه*ای از آن می*گذرد. این رودخانه هر سال در یک فصل خشک می*شد، ولی از سال ۱۳۹۰، یعنی درست از سالی که این صداها از جنگل شنیده می*شود، همچنان آب در آن جریان دارد و همین امر باعث جلب توجه مردم و به تبع آن، ترس آن*ها از این پدیده*ی شگفت*انگیز شده است. وحشتی که می*تواند گردشگران کنجکاو را به* سوی خود جلب کند.
آیا ایران «مثلث برمودا» دارد؟
زیدی با اعتقاد به این*که «ریگ جن» شگفت*انگیزترین، اسرارآمیزترین و ترسناک*ترین منطقه در ایران است، توضیح داد: این منطقه*ی کویری که پر از تپه*های ماسه*یی است، در جنوب سمنان قرار دارد. این منطقه در شرق دریاچه*ی نمک، شمال چوپانان و انارک و غرب جندق، یعنی در کویر مرکزی ایران واقع است و به*دلیل وسعت زیاد و نداشتن چشمه یا چاه آب، در گذشته*های دور، کاروان*ها از آنجا عبو نمی*کردند و فقط در سال*های اخیر، گروه*هایی از محققان و سیاحان به این منطقه رفته*اند.
او اظهار کرد: «ریگ جن» با وسعتی حدود ۳۸۰۰ کیلومترمربع در حاشیه*ی شمالی*اش به کوه گوگردی و در حاشیه*ی شرقی*اش به جاده*ی دامغان می*رسد. بهترین مسیر دستیابی به آن، بخش شمال شرقی «پارک ملی کویر» است، جاده*ی سنگ*فرش ملک*آباد که البته داخل مرز پارک است و زیر نظر سازمان حفاظت محیط* زیست اداره می*شود. مسیر دیگر برای ورود به «ریگ جن» جندق است که در بخش شرقی پارک قرار دارد. چند سال پیش، علی پارسا – کویرشناس مقیم آمریکا – همراه میران*زاده – رییس وقت پارک ملی کویر – با هواپیما بر فراز «ریگ جن» پرواز کردند تا ثابت کنند این منطقه شباهتی با «مثلث برمودا» ندارد.
وی درباره*ی نگاه محلی*ها به این منطقه، توضیح داد: محلی*ها، چوپان*ها و ساربان*ها معتقدند که اگر کسی پایش به «ریگ جن» برسد، ناپدید و توسط ارواح و موجودات ماورایی به قلب «ریگ جن» فرستاده می*شود! یکی از کاوشگران می*گوید که حتی شترهای اهالی کویر هم وقتی به این منطقه می*رسند، می*ایستند و حرکت نمی کنند. «آلفونز گابریل» اتریشی و یک کاوشگر سوئدی قصد داشتند این منطقه را کشف کنند، اما هیچ*کدام نتوانستند از این بخش کویر عبور کنند و «گابریل» فقط با عبور کردن از عرض منطقه، به*ناچار به سمت یزد برگشت و این وظیفه به کاوشگران کنجکاو ایرانی محول شد. در نهایت، علی پارسا همراه با گروهش توانست از طول این کویر عبور کند.
او گفت: این منطقه، پوشش گیاهی و جانوری ندارد و تا کنون گزارشی درباره*ی حیواناتی که احتمال دارد در اینجا زندگی کنند، ارائه نشده است. شن*زارهای گسترده*ی این منطقه و باتلاق*های آن، هر انسانی را به وحشت می*اندازد. اگر کسی بدون تجهیزات لازم به این منطقه سفر کند، گرفتار گل و لجن*های بیابان می*شود و به قولی، به کسانی می*پیوندد که در این بیابان ناپدید شده*اند!
وی افزود: تماشا و کاوش در این منطقه می*تواند مورد علاقه*ی گردشگرانی باشد که هدف*شان از سفر، چیزی به*جز تفریح است.
دیوارهایی که اجساد کودکان در آن*ها دفن بود
زیدی اظهار کرد: هر *سال، گردشگران زیادی به تماشای بقایای ارگ بم می*روند، ولی می*توان فقط به*خاطر ابهت و شکوه ارگ بم، از این قدیمی*ترین سازه*ی خشتی دنیا دیدن نکرد؛ چندی پیش، خبر کشف جسد چند کودک در دیوارهای بلند ارگ بم، توجه کارشناسان خارجی را جلب کرد و گروهی از باستان*شناسان ژاپنی تصمیم گرفتند همراه با تیم گزارشگران، راهی ویرانه*های ارگ بم شوند و به تحقیق درباره*ی موضوع مطرح*شده* بپردازند.
این پژوهشگر ادامه داد: ماجرا از این قرار بود که به*طور رسمی، نخستین*بار یک باستان*شناس (نرگس احمدی) در گزارشی اجمالی، به کشف اسکلت نوزادهایی در ارگ بم اشاره کرد (گزارش*ها و مقالات سالانه ی پروژه*ی نجات*بخشی میراث فرهنگی بم، س ۱، ش ۱، ۱۳۸۴). او از ماه*های آغاز پس از زلزله، برای بررسی میزان تخریب به ارگ رفته بود. در آن روزها، رسانه*ها با عناوینی مانند «گره معما در دست مومیایی*ها»، «ابهام درخصوص کشف جسد در ارگ بم»، «کشف مومیایی کودکان در لابه*لای حصارهای ارگ بم» و … از این ماجرا صحبت کردند و خبرهایی، از سکوت مسوولان تا تکذیب خبر کشف اجساد تازه*ی نوزادان، منتشر شد. برای پرس*وجو درباره*ی این ماجرا، علاقه*مندان می*توانند به دیدن ارگ بم بروند.
این پژوهشگر حوزه*ی مردم*شناسی در پایان، به خبرنگار ایسنا گفت: این مناطق، ترس را در بازدیدکنندگان برمی*انگیزند. وجود چنین جاذبه*هایی در کشورهای دیگر، ممکن است برای گردشگران علاقه*مند به «گردشگری سیاه» جذاب باشد و برای دیدن آن*ها هزینه صرف کنند. در ایران نیز علاقه*مندان به حوزه*ی «گردشگری سیاه» می*توانند به این مناطق بروند.
چقَـבر پــَـر می ڪِشَـב دلـَـ♥ــمـ
بـﮧ هــَـ♥ــوآی تـُـو
