۰۸-۱۲-۹۲، ۰۱:۳۰ ق.ظ
خصوصیات عشق واقعی
عشق است بر آسمان پریدن
صد پرده به هر نفس دری
اول نفس از نفس گسستن
اول قدم از قدم بریدن
نادیده گرفتن این جهان را
مر دیده خویش را بدیدن
گفتم که «دلا مبارکت باد
در حلقه عاشقان رسیدن
زان سوی نظر نظاره کردن
در کوچه سینه ها دویدن»
«دیوان شمس»
1- نثار کردن (بخشیدن)- نثار کردن برترین مظهرقدرت آدمی است ، با بخشیدن است که من قدرت خود، ثروت خود و توانیی خود راتجربه می کنم.من خود را لبریز ، فیاض ، زنده و در نتیجه شاد احساس می کنم.بخشیدن از دریافت کردن شیرین تر است ، نه به سبب این که ما به محرومیتی تن می دهیم ، بلکه به این دلیل که دربخشیدن شخص زنده بودن خود را احساس می کند.
بخشیدن در دنیای مادی به معنی غنی بودن است. «آن که می دهد غنی است نه آن که بسیاردارد.»
اما بخشیدن چیزهای مادی چندان اهمیتی ندارد بخشیدن وقتی ارزنده است که از وجود انسان باشد ، از شادیش ، از علائقش ، از ادراکش ، از دانایی اش ،از خلق خوشش ، واز غمهایش .
او با چنین بخششی از زندگی خویش ، فرد دیگری را احیا می کند.در بخشیدن چیزی به وجود می آید و طرفین سپاسگزار آن حیاتی خواهند بود که برای هر دوی آنان متولد شده است،و این خود به نوعی دریافت کردن است.در عشق واقعی بخشیدن ودریافت کردن یکی است. توانایی بخشیدن بستگی به رشد وتکامل صفات ومنش های شخص دارد به این ترتیب فرد زمانی قادر به عشق ورزی می شود که بر عدم استقلال خود ، قدرت مطلق خود ستایانه اش ، علاقه اش به استثمار دیگران ، وبر علاقه اش به جمع کردن واحتکار چیره شده باشد ، به نیروهای بشری خویش ایمان پیدا کرده وشجاعت آن را کسب کرده باشد که برای رسیدن به هدفهای خود بر نیروی خویشتن تکیه کند.
2- توجه – عشق یعنی رغبت جدی به زندگی و پرورش آن چه به آن مهر می ورزیم.جوهر عشق «رنج بردن»برای چیزی و«پروردن آن» است، همچنان که اگر مادری به فرزندش توجه نداشته باشدودر مراقبت وتغذیه او اهمال کند نمی توان صمیمیت عشق او را پذیرفت .اگر کسی بگوید عاشق گل است ولی ببینیم اغلب فراموش می کند به گلهایش آب بدهد طبیعتأ «عشق» اورا به گل باور نخواهیم کرد.عشق و رنج جدایی ناپذیرند.آدمی رنج چیزی را بر خود هموار می کند که عاشقش باشد چه از آن اگاه باشد وچه نباشد.
3- احساس مسئولیت – احساس مسئولیت با اجرای وظیفه، یعنی چیزی که از خارج به ما تحمیل شده است متفاوت است.اولی یک امر کاملأ ارادی است، پاسخ آدمی است به احتیاجات یک انسان دیگر چه این احتیاجات بیان شده باشند یا نشده باشند.انسان مسئول برای همنوعان خود احساس مسئولیت می کند، همانطور که برای خود احساس مسئولیت می کند.
4- احترام – اگر این جزء چهارم در عشق وجودنداشته باشد احساس مسئولیت به سادگی به سلطه جوئی ومیل به تملک دیگری سقوط می کند.منظور از احترام نه ترس و وحشت بلکه توانایی درک و پذیرش طرف مقابل است همانطور که هست. من می خواهم معشوقم برای خودش و در راه خودش پرورش بیابدو شکوفا شود نه برای من و نه برای مراقبت از من و خواسته های من. احترام تنها بر پایه آزادی بنا می شود،زمانی که من مجبور نباشم دیگران را تحت تسلط در بیاورم. « عشق فرزند آزادی است »
5- شناخت – عشق بدون شناخت کور است.شناخت یعنی دیگری را همانطور که هست ببینیم نه آنطور که دلم می خواهد.مثلآ ممکن است بدانم فلانی تندخو است اما اگر او راعمیقتر بشناسم می فهمم که اومضطرب و نگران است ،احساس تنهایی می کند ،یا احساس گناه می کند.انسانی که رنج می کشد نه آدمی که تندخواست.
شناختن انسان کار بسیار مشکلی است، ما حتی خودمان را هم خوب نمی شناسیم.شناخت واقعی خودمان ودیگران تنها بوسیله عشق میسر است زیرا ذهن قادر به این کار نیست، اگر ما بخواهیم فردی را از راه ذهنی بشناسیم یعنی او راتجزیه وتحلیل کنیم نه تنها به اوبلکه به خود آسیب می رسانیم زیرا لازمه شناخت از طریق ذهن تملک وتسلط بر دیگری ونگریستن به او همچون یک شیء است.«عشق تنها راه دانستن است.»
پسر به مادر گفت تو هم نماز میخونی هم روزه میگیری ولی خدا هیچی بهت نمیده,
ولی منی که نه نماز میخونم نه روزه میگیرم هر چی ازش خواستم رو بهم داده
طفلک پسر نمیدانست مادر از خدا فقط یک چیز میخواهد انهم اینکه هرچه پسرش میخواهد به او بدهد
اللهم عجل لولیک الفرج
ولی منی که نه نماز میخونم نه روزه میگیرم هر چی ازش خواستم رو بهم داده
طفلک پسر نمیدانست مادر از خدا فقط یک چیز میخواهد انهم اینکه هرچه پسرش میخواهد به او بدهد
اللهم عجل لولیک الفرج
