فساد و رسوایی در این شرکت‌ها موج می‌زند!

[صنم بانو]

برترین ها - ترجمه از حمید گنجی: شرکت‌ها اغلب اخلاق را به‌عنوان یک مشکل شخصی در نظر می‌گیرند و سیستم‌هایی را طراحی می‌کنند تا قبل از اینکه مشکلات اخلاقی اعتبار شرکت را خدشه‌دار کند، جلوی آن گرفته شود. اما در مکان‌هایی مانند ولز فارگو، فیفا و یا فولکس‌واگن ما با خواندن پروفایل‌های افرادی چون جان استامپف، سپ بلاتر و مارتین وینترکورن نمی‌توانیم دقیقا بگوییم که چه اتفاقی افتاده است.

حتی در شرکتی مانند اوبر نیز شاهد بروز مشکلاتی اخلاقی بوده‌ایم. همه می‌دانیم که در صورت قرار گرفتن در یک گروه، ما قطعا رفتارها و حرکات متفاوت‌تری را از خود نشان می‌دهیم و توضیحات ما برای زوال اخلاق در سازمان بدون تمرکز روی دینامیک گروه‌ها ناقص است.

هرچند که فساد، تقلب و دیگر رسوایی‌ها در یک سازمان از نظر دلیل و مسیر رخداد ممکن است با یکدیگر تفاوت‌های عظیمی داشته باشند، اما همه آن‌ها با شرایط خاص گروه و با یک انسجام قابل‌توجه به یکدیگر مرتبط هستند. من در آخرین تحقیق خود از 23 کارشناس خواستم که رفتارهای و هنجارهای مورد انتظار در شرکت‌هایی که اخلاق در آن‌ها رعایت نمی‌شود را مشخص کنند. پاسخ‌های این کارشناسان به پنج الگوی واضح تبدیل شد. در ادامه می‌توانید 5 ویژگی سازمان‌هایی که اخلاق در آن‌ها روبه‌زوال است را مطالعه کنید.

‌

[صنم بانو]

اضطرار و ترس: بعد از وقوع فساد در یک سازمان، رهبران تمایل دارند که وقایع را ازلحاظ فشار ، ضرورت و آن چیزی که شرکت برای زنده ماندن نیاز دارد توصیف کنند. این درک از تهدیدات رقابتی موجود می‌تواند برای توجیه ایجاد و حفظ انگیزه‌های سمی استفاده شود و هرگونه تلاش برای افزایش نگرانی‌ها را تضعیف خواهد کرد.

جداسازی: گروه‌ها و تیم‌هایی که ازنظر جغرافیایی، دسترسی به اطلاعات و یا هردو، جدا از هم هستند آسیب‌پذیر می‌شوند. وقتی‌که تیمی چه به‌صورت تصادفی و چه در پی طراحی‌های سازمانی، از سایرین جدا شده و تحت هدایت یک رهبر اقتدارگرا و رقابتی قرار می‌گیرد، درواقع این شرکت با دست خودش پایه‌های لازم برای فساد را ایجاد کرده است. افراد به مراتب بیشتر از محیط اطرافشان تحت تأثیر قرار می‌گیرند تا به‌وسیله دستورالعمل تعیین‌شده در بالا.

تقسیم‌بندی و انکار قابل‌قبول: هنگام که یک فساد در یک سازمان رخ می‌دهد، رهبران معمولا هرگونه اطلاع از این قضیه را انکار می‌کنند. اما گاهی این توضیحات توخالی نیز به معنای واقعی کلمه درست هستند. یک رهبر نیازی ندارد که شخصا مسئولیت چگونگی تعامل یک کارمند با سازمان و یا نحوه برخورد و یا پاداش به آن را بر عهده بگیرد. اما پیچیدگی‌های سازمانی، مسئولیت‌های ماتریسی و فقدان شفافیت برای نقش‌ها می‌تواند قضاوت جداگانه در مورد هر تصمیم را تغذیه و توجیه کند و هیچ‌کس در سازمان به‌صورت گستره در مورد آن پاسخگو نخواهد بود.

موفقیت و مصونیت: همه ما تمایل داریم که در مورد موفقیت تحقیق و پرس‌وجو نکنیم. وقتی‌که یک تیم به‌طور قابل‌توجهی از همتایان خود بهتر عمل می‌کند، باعث ایجاد سدی می‌شود که مانع از بررسی موشکافانه پایه‌های موفقیت می‌شود. در چنین شرایطی، عملکرد سایر تیم‌ها تحت تاثیر این موضوع قرار می‌گیرد، زیرا این‌طور به نظر می‌رسد که سایر تیم‌ها به‌اندازه کافی از خود تلاش و کوشش نشان نمی‌دهند. اگر موفقیت تیم‌های با عملکرد بالا با ابزارهای غیراخلاقی به دست آید، سازمان یک شیب لغزشی را ایجاد می‌کند که در آن خرده‌ فرهنگ‌ها به سایرین نیز تسری داده می‌شود.

زبان گروهی: همه انسان‌ها نیاز دارند که رفتارهای غیراخلاقی را مخفی و تصحیح کنند که منجر به استفاده گسترده از جوک‌های گروهی و یا استفاده از کلمات مناسب برای موضوعات نامطلوب می‌شود. برای مثال، در یک سازمان ممکن است از واژه‌هایی مانند «هدیه» و «کمیسیون» برای توصیف رشوه استفاده شود.

اگر یکی از نشانه‌های ذکر شده در بالا (یا بیشتر) را در تیم مشاهده کردید باید بدانید که این تیم مستعد نقض اخلاق است. انجام نظرسنجی از کارمندان، گفتگو و گروه‌های تمرکز می‌تواند به مدیران کمک کند تا بدانند چه چیزی دقیقا در سازمان در حال رخ دادن است، ارزش‌های بیان شده و فرآیندهای رسمی تا چه حد پیگیری شده‌اند و کدام واحد یا بخش ممکن است بیشتر در معرض خطرات اخلاقی قرار داشته باشد.

همان‌طور که لئون تولستوی می‌نویسند: «همه خانواده‌های شاد یکسان هستند؛ هر خانواده غم‌داری به دلیلی خودخواسته غمناک است.». وقتی در مورد اخلاق سازمانی صحبت می‌کنیم، خلاف این حرف درست است. فرهنگ‌های غیراخلاقی به یکدیگر شباهت دارند، اما آن چیزی که ما نیاز به توصیف آن داریم حالت غیاب است. در فرهنگ‌های غیراخلاقی خبری از چشم‌انداز نیست و برای مقابله با زمان و فشار از یک روش غیرمنطقی و واکنشی استفاده می‌شود. اما در مقابل، فرهنگ‌های اخلاقی همه به هم شبیه نیستند و حفظ و نگهداری از آن‌ها بسیار سخت است. اما اگر می‌خواهید سیب‌های خود را تازه نگه دارید، باید هم درخت و هم باغ را مدنظر داشته باشید. پوسیدگی به‌خودی‌خود ظاهر نمی‌شود.