فضائل حضرت علی (ع) در کلام حضرت محمد(ص)

[nza3380]

بسم الله الرحمن الرحیم

در این تاپیک جایگاه حضرت علی (ع) را از دیدگاه پیغمبر اسلام (ص) بیان می شود...

و من الله توفیق

.

[nza3380]

قالَ رسول الله (صلی الله علیه و‌آله وسلم)


ان الله تبارک و تعالی جعل لاخی علی بن ابی طالب فضائل لا یحصی عددها غیره
فمن ذکر فضیلة من فضائله مقرا بها غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تاخر واو وافی القیامة بذنوب الثقلین. و من کتب فضیلة من فضائل علی بن ابی طالب علیه السللم لم تنزل الملائکة تستغفر له ما بقی لتلک الکتابة رسم . و من استمع الی فضیلة من فضائله غفر الله له الذنوب التی اکتسبها بالاستماع و من نظر الی کتابة فی فضائله غفر الله له الذنوب التی اکتسبها بالنظر.


هماناخدای متعال برای برادرم علی بن ابی طالب (علیه السلام) فضائلی قرار داده است که از فراوانی به شمار در نمی آید.
پس هر که فضیلتی از فضائل او را یاد آورد در حالی که بدان اعتراف دارد ، خداوند گناهان گذشته و اینده او را ببخشاید.
و هر که فضیلتی از فضائل او را بنویسد ، مادامی که نشانی از این نگارش باقی است ، فرشتگان برای او طلب غفران کنند.
و هر کس به فضیلتی از فضائل او گوش دهد ، خداوند بر گناهان گوش او پرده عفو کشد.
و هر که به نگاشته ای در فضائل او نظر بیفکند ، خداوند از گناهان چشم او درگذرد.



امالی صدوق، مجلس 28، حدیث 10
کشف الیقین ص 4
المناقب الخوارزمی ص 19

[nza3380]

قالَ رسول الله (صلی الله علیه و‌آله وسلم)

لَو اَنَّ الرّیاضَ اقلامٌ و البحرُ مدادٌ والجنُّ حُسّابٌ والانسُ کُتّابٌ ما اَحصوا فضائل علیِّ بن ابیطالب (علیه السلام)

اگر تمامی باغ ها قلم و دریاها مرکب و همه جنیان حسابگر و همه انسانها نویسنده شوند، قادر به شمارش فضائل علی بن ابیطالب (علیه السلام) نخواهند بود.

کشف الیقین ص 2

دررالاخبار ص 260

نهج الحق ص 231

اخطب الخطباء خوارزمی در کتاب مناقب ص۱۸ چاپ ایران سال ۱۳۱۳

گنجی شافعی در کفایة الطالب ص۱۲۳

[nza3380]

قالَ رسول الله (صلی الله علیه و‌آله وسلم)

إِنَّ جَبْرَئِيلَ ع نَزَلَ عَلَيَّ وَ قَالَ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكَ أَنْ تَقُومَ بِتَفْضِيلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع خَطِيباً عَلَى أَصْحَابِكَ لِيُبَلِّغُوا مَنْ بَعْدَهُمْ ذَلِكَ عَنْكَ وَ يَأْمُرُ جَمِيعَ الْمَلَائِكَةِ أَنْ تَسْمَعَ مَا تَذْكُرُهُ وَ اللَّهُ يُوحِي إِلَيْكَ يَا مُحَمَّدُ أَنَّ مَنْ خَالَفَكَ فِي أَمْرِهِ فَلَهُ النَّارُ وَ مَنْ أَطَاعَكَ فَلَهُ الْجَنَّه.

جبرئیل بر من نازل شد و گفت : خداوند تو را مأمور می نماید که به بیان فضائل علی بن ابی طالب (ع)در بین اصحاب بپردازی تا آنها نیز این فضائل را بعد از تو به آیندگان منتقل نمایند و به همه فرشتگان نیز فرمان داده است تا فضائلی را که شما بیان می کنید ، گوش کنند و خداوند به تو وحی می نماید که ای محمد!! هرکس درباره این امر با تو مخالفت ورزد ، جایگاه او در آتش است و آن کس که از تو اطاعت نماید جایگاه او بهشت خواهد بود.

ا

مالی شیخ مفید ص346

امالی الطوسی ص 118

کشف الیقین ص 460 - 462

[nza3380]

[*hasti*]

به نظرم واقعا فضائل ایشون تمومی ندارند
من واقعا برای خودم متاسفم که هیچوقت برای فهمیدن صفاتشون تلاشی نکردم

[nza3380]

سعد بن ابی وقاص

می گوید:

روز جمعه ای با

رسول خدا صلی الله علیه و آله

نماز صبح را به جماعت خواندیم. آن گاه پیامبر رو به ما کرد و بر خداوند متعال درود فرستاد و فرمود:

« روز قیامت من می آیم در حالی که

علی بن ابیطالب علیه السلام

پیش روی من است و به دستش

لوای حمد

دارد. لوای حمد دو تکه است، تکه ای از سُندس (حریر و دیبا) و تکه‌ای از استبرق (حریر زربفت).»

در این هنگام مردی بادیه نشین با شتاب به طرف رسول خدا رفت و گفت:« در باره علی بن ابی طالب چه می گویی، زیرا درباره او اختلاف فراوانی وجود دارد.»

رسول خدا لبخندی زد و فرمود:« ای اعرابی، چرا درباره علی اختلاف فراوانی وجود دارد؟ علی رابطه اش با من مانند سرم برای بدنم است و مانند دکمه برای لباسم. » (رسول خدا می‌خواهد بگوید همان گونه که بدن بدون سر حیاتی ندارد و لباس بدون دکمه کاربردی ندارد، پیامبر منهای علی برای هیچ کس فایده ندارد؛ باید در کنار رسول خدا، علی را پذیرفت و به او مؤمن بود.)

آن عرب بادیه نشین با خشم به پیامبر گفت:« ای محمد، من نیرو و قدرتم از علی بیشتر است. آیا علی می تواند لوای حمد را حمل کند؟!»

پیامبر فرمود:« آرام بگیر، اعرابی! همانا خداوند روز قیامت به علی ویژگی های گوناگونی عنایت می کند: به او زیبایی

یوسف

می دهد و زهد

یحیی

و صبر

ایوب

و بخشش

آدم

و نیروی

جبرئیل

. لوای حمد به دست اوست، همه مردم در زیر این لواء هستند و گرداگرد او را امامان و تلاوت کنندگان قرآن و اذان گویان گرفته اند. و آنها کسانی هستند که در قبرها به بدنهایشان کرم نمی‌افتد.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 216، حدیث 8 ----------- تفسیر فرات کوفی