۰۹-۱۱-۹۹، ۱۲:۲۷ ب.ظ
انزوا، قرنطینه، طردشدن ازسوی عزیزترین آدمهای زندگی و سرانجام خاموشی و مرگ در تنهایی. این چهرهای بود از مبتلایان به جذام که روزگاری نهچندان دور، در فیلم «خانه سیاه است» فروغ فرخزاد نمایش داده شد تا شاید مردم عادی، قدری معنی رنج این بیماری را بفهمند.
روزنامه شهرآرا - جاوید: انزوا، قرنطینه، طردشدن ازسوی عزیزترین آدمهای زندگی و سرانجام خاموشی و مرگ در تنهایی. این چهرهای بود از مبتلایان به جذام که روزگاری نهچندان دور، در فیلم «خانه سیاه است» فروغ فرخزاد نمایش داده شد تا شاید مردم عادی، قدری معنی رنج این بیماری را بفهمند؛ بیمارانی که «خوره» به جان چشم، صورت، دست و پایشان افتاد و در قرنطینهای دائمی حبسشان کرد.
بیش از ۹۰سال است که آسایشگاهی در مشهد همچون آسایشگاه باباباغی تبریز، پناهگاه زنان و مردان جذامی است. این آسایشگاهها تا همین چنددهه پیش، ۳ هزار بیمار جذامی را نگهداری و مراقبت میکردند، اما این روزها کمتر از ۳۰نفر ساکن آن هستند. بعضی از بیمارانی که به مشهد آمدند، همینجا ماندگار شدند.
عمر خیلیهایشان تمام شده است و بیشتر آدمهای مانده از این بیماری حالا دستکم هفتادساله هستند. علاوهبراین چهره جذام دیگر آنقدر سیاه و زشت نیست، که همه را به وحشت بیندازد، ماندههایشان در میان مردم زندگی میکنند و به قول یکیشان «دختر میدهند و دختر میگیرند.» در روزهایی که بیشترمان قرنطینه را تجربه کردهایم، با همراهی رابط انجمن حمایت از جذامیان مشهد، ساعتی میهمان سالمندانی میشویم که قرنطینه را برای سالهای زیادی تجربه کردهاند.
بیش از ۹۰سال است که آسایشگاهی در مشهد همچون آسایشگاه باباباغی تبریز، پناهگاه زنان و مردان جذامی است. این آسایشگاهها تا همین چنددهه پیش، ۳ هزار بیمار جذامی را نگهداری و مراقبت میکردند، اما این روزها کمتر از ۳۰نفر ساکن آن هستند. بعضی از بیمارانی که به مشهد آمدند، همینجا ماندگار شدند.
عمر خیلیهایشان تمام شده است و بیشتر آدمهای مانده از این بیماری حالا دستکم هفتادساله هستند. علاوهبراین چهره جذام دیگر آنقدر سیاه و زشت نیست، که همه را به وحشت بیندازد، ماندههایشان در میان مردم زندگی میکنند و به قول یکیشان «دختر میدهند و دختر میگیرند.» در روزهایی که بیشترمان قرنطینه را تجربه کردهایم، با همراهی رابط انجمن حمایت از جذامیان مشهد، ساعتی میهمان سالمندانی میشویم که قرنطینه را برای سالهای زیادی تجربه کردهاند.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !