فلوکستین

[.RaHa.]

ساختار ملکولی فلوکستین
فلوکستین یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی اجباری، اختلال هراس و بی‌اشتهایی عصبی پذیرفته شده است.
فلوکستین در سال ۱۹۸۶ در شرکت الی لیلی ساخته شد و اداره مواد غذائی و داروئی ایالات متحده آمريکا‏ در ۱۹۸۷ سودمندی آن را برای درمان افسردگی تأیید کردبرخلاف باور رایج فلوکستین اولین داروی اس‌اس‌آر‌آی نیست و پیش از آن زیملدین و ایندالپین و فلووکسامین ساخته شده بودند که دو تای اولی به دلیل عوارض نامطلوب‌شان به سرعت از بازار خارج شدند.
علی‌رغم ورود داروهای جدیدتر این گروه فلوکستین همچنان یک داروی پرطرفدار است و در سال ۲۰۰۷ در بیش از ۲۲ میلیون نسخه برای آن در ایالات متحده تجویز شده است[۲]. مدت حق انحصاری تولید فلوکستین در سال ۲۰۰۱ پایان یافته و هم اکنون شرکت‌های مختلف داروسازی به تولید آن می‌پردازند.
مشخصات
نیمه عمر طولانی فلوکستین (چهار تا شش روز طول می‌کشد تا نیمی از دارو از بدن خارج شود) احتمال بروز تداخل دارویی را حتی پس از قطع مصرف فلوکستین ایجاد می‌کند. به همین جهت توصیه می‌شود قبل از مصرف یک داروی مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAOI) پس از آخرین دوز فلوکستین حداقل ۵ هفته صبر کرد. البته همین نیمه عمر طولانی احتمال بروز سندرم ترک پس از قطع مصرف را به حداقل می‌رساند.
عوارض جانبی
فلوکستین در بین داروهای گروه خود درصد بالاتری از بی‌قراری، کاهش وزن و مشکلات پوستی را موجب شده است
ویکیپدیا