۰۹-۱۱-۹۶، ۰۶:۱۱ ب.ظ
آی اسپورت: به جدول لیگ برتر نگاه کنید؛ پرسپولیس با 12 امتیاز اختلاف صدرنشین است. آیا این اتفاق برای فوتبال باشگاهی ایران خوب است؟ چه اتفاقی افتاده که یک تیم 12 امتیاز از تیم دوم و 16 امتیاز از رقیب سنتی‌اش فاصله می‌گیرد؟ اگر پرسپولیس قبل از عید قهرمانی‌اش را قطعی کند، اتفاق بی‌سابقه‌ای در لیگ ایران رخ داده که باید مورد تحلیل و بررسی قرار بگیرد. گسل ایجاد شده در لیگ برتر نشانه بی‌ثباتی سایر تیم‌های باشگاهی ایران است. وقتی پارس جنوبی جم، تیمی که از لیگ لیک صعود کرده در نیم فصل نخست مدتی صدرنشین می‌شود، نشانه واضحی از ضعف سایر تیم‌های باسابقه لیگ برتر است. استقلال، تراکتورسازی، سپاها ن و ذوب‌آهن نیم فصل نخست را بد شروع کردند و با مشکلات فراوانی مواجه بودند. از تیم‌هایی مثل سایپا، پیکان و فولاد هم انتظار حضور در جمع مدعیان وجود ندارد که با تیمی مثل پرسپولیس رقابت کنند. نتیجه اینکه لیگ امسال تک قطبی شده و به جز پرسپولیس، انگیزه قهرمانی در هیچ تیمی دیده نمی‌شود.
از بین رفتن جذابیت قهرمانی برای لیگ ایران خوب نیست و حتی از جنبه اقتصادی هم به باشگاه‌ها ضربه می‌زند. وقتی رقابتی برای قهرمانی وجود ندارد، تماشاگران استقبال کمتری از بازی‌ها دارند و درآمد تیم‌ها از بلیت فروشی کاهش می‌یابد. تصور کنید در لیگ امسال استقلال، سپاها ن و تراکتورسازی رقبای پرسپولیس بودند و هر هفته صدر جدول دست به دست می‌شد؛ در چنین فضایی تماشاگران هم رغبت بیشتری برای رفتن به ورزشگاه و حمایت از تیم خود داشتند و هرچه بازی‌ها به پایان نزدیک‌تر می‌شد، ورزشگاه‌ها مملو از تماشاگر می‌شد.
قهرمانی زودهنگام پرسپولیس باعث می‌شود تا در هفته‌های پایانی که اوج حساسیت و استقبال تماشاگران است، بازی‌ها به حالت خنثی درآمده و چه بسا از بازی‌های خود پرسپولیس هم استقبال همیشگی صورت نگیرد که درآمد قهرمان از بلیت‌فروشی کاهش چشمگیری خواهد داشت و خود قهرمان هم از این اتفاق آسیب می‌بیند.
پس از نتایجی که پرسپولیس در سه سال اخیر کسب کرد، استقلال هم به این نتیجه رسید که باید تغییراتی در کادرفنی‌اش ایجاد کند. نتیجه این بود که وینفرید شفر هدایت استقلال را برعهده گرفت و تغییر محسوسی در این تیم به‌وجود آورد. لیگ امسال با افول تیم‌های مدعی به اتمام می‌رسد اما امیدواریم که سال آینده استقلال با همین روال از ابتدا در قامت یک مدعی لیگ را شروع کند و تراکتورسازی، سپاها ن و حتی ذوب‌آهن هم به روزهای اوج گذشته بازگردن د. چنین لیگی از ابتدا جذاب و دیدنی خواهد بود و رقابت تا هفته آخر بر سر قهرمانی ادامه خواهد داشت و همه مدعیان سایه سنگین رقبا را احساس می‌کنند. اگر سایر تیم‌ها هم خود را به کیفیت فنی پرسپولیس نزدیک کنند، آن‌وقت لیگ ایران بازده بیشتری خواهد داشت و اثرش را نه فقط در داخل کشور که در لیگ قهرمانان آسیا و حتی تیم ملی خواهیم دید. لیگ ایران با توجه به تعداد تیم‌های خوب و باسابقه‌اش که از ظرفیت هوادار هم برخوردارند، می‌تواند شبیه لیگ انگلیس جذاب و داغ جلو برود و هر هفته شاهد چند بازی بزرگ باشیم. در میان کشورهای آسیایی- بخصوص کشورهای منطقه ما- هیچ کشوری را سراغ نداریم که تیم‌هایش تا این میزان از حمایت تماشاگر برخوردار باشند و لیگ را چند قطبی کنند.
در عربستان همواره الهلال و الاتحاد دو رقیب سنتی هستند. در امارات هم الجزیره و العین اغلب شرایط خوبی دارند اما تماشاگران این دو تیم روی هم به اندازه هواداران یک تیم ما- مثلا سپاها ن- هم نیست. قطر که درگیر سازماندهی تیم‌های باشگاهی است و به دلیل نداشتن تماشاگر، چند تیم را با هم ادغام کرده و تیم‌های نوظهوری را در لیگ قطر می‌بینیم که سابقه و قدمت طولانی ندارند. السد تنها تیم ریشه‌دار قطری است که آنها هم با پول شیخ‌های قطری اداره می‌شود؛ به جرات می‌توان ادعا کرد تعداد تماشاگران بازی‌های یک هفته لیگ ستارگان قطر به اندازه یک بازی تراکتورسازی در لیگ ایران نیست و تراکتور به تنهایی بیش از کل لیگ قطر و امارات تماشاگر دارد. حالا با همه ظرفیت‌هایی که در لیگ ایران وجود دارد، اگر تیم‌های پرهوادار خود را احیا کنند و از نظر فنی بالا بیایند، بی شک لیگ ایران می‌تواند تیم‌هایی را به آسیا بفرستد که در گروه خود یکه‌تاز باشند.
انتظار بازگشت به روزهای خوب از تیم‌هایی مثل استقلال، تراکتورسازی، سپاها ن، ذوب‌آهن و حتی فولاد، حداقل انتظار ما از لیگ ایران است که جذابیت و هیجان بیشتری را به هواداران هدیه کند.
از بین رفتن جذابیت قهرمانی برای لیگ ایران خوب نیست و حتی از جنبه اقتصادی هم به باشگاه‌ها ضربه می‌زند. وقتی رقابتی برای قهرمانی وجود ندارد، تماشاگران استقبال کمتری از بازی‌ها دارند و درآمد تیم‌ها از بلیت فروشی کاهش می‌یابد. تصور کنید در لیگ امسال استقلال، سپاها ن و تراکتورسازی رقبای پرسپولیس بودند و هر هفته صدر جدول دست به دست می‌شد؛ در چنین فضایی تماشاگران هم رغبت بیشتری برای رفتن به ورزشگاه و حمایت از تیم خود داشتند و هرچه بازی‌ها به پایان نزدیک‌تر می‌شد، ورزشگاه‌ها مملو از تماشاگر می‌شد.
قهرمانی زودهنگام پرسپولیس باعث می‌شود تا در هفته‌های پایانی که اوج حساسیت و استقبال تماشاگران است، بازی‌ها به حالت خنثی درآمده و چه بسا از بازی‌های خود پرسپولیس هم استقبال همیشگی صورت نگیرد که درآمد قهرمان از بلیت‌فروشی کاهش چشمگیری خواهد داشت و خود قهرمان هم از این اتفاق آسیب می‌بیند.
پس از نتایجی که پرسپولیس در سه سال اخیر کسب کرد، استقلال هم به این نتیجه رسید که باید تغییراتی در کادرفنی‌اش ایجاد کند. نتیجه این بود که وینفرید شفر هدایت استقلال را برعهده گرفت و تغییر محسوسی در این تیم به‌وجود آورد. لیگ امسال با افول تیم‌های مدعی به اتمام می‌رسد اما امیدواریم که سال آینده استقلال با همین روال از ابتدا در قامت یک مدعی لیگ را شروع کند و تراکتورسازی، سپاها ن و حتی ذوب‌آهن هم به روزهای اوج گذشته بازگردن د. چنین لیگی از ابتدا جذاب و دیدنی خواهد بود و رقابت تا هفته آخر بر سر قهرمانی ادامه خواهد داشت و همه مدعیان سایه سنگین رقبا را احساس می‌کنند. اگر سایر تیم‌ها هم خود را به کیفیت فنی پرسپولیس نزدیک کنند، آن‌وقت لیگ ایران بازده بیشتری خواهد داشت و اثرش را نه فقط در داخل کشور که در لیگ قهرمانان آسیا و حتی تیم ملی خواهیم دید. لیگ ایران با توجه به تعداد تیم‌های خوب و باسابقه‌اش که از ظرفیت هوادار هم برخوردارند، می‌تواند شبیه لیگ انگلیس جذاب و داغ جلو برود و هر هفته شاهد چند بازی بزرگ باشیم. در میان کشورهای آسیایی- بخصوص کشورهای منطقه ما- هیچ کشوری را سراغ نداریم که تیم‌هایش تا این میزان از حمایت تماشاگر برخوردار باشند و لیگ را چند قطبی کنند.
در عربستان همواره الهلال و الاتحاد دو رقیب سنتی هستند. در امارات هم الجزیره و العین اغلب شرایط خوبی دارند اما تماشاگران این دو تیم روی هم به اندازه هواداران یک تیم ما- مثلا سپاها ن- هم نیست. قطر که درگیر سازماندهی تیم‌های باشگاهی است و به دلیل نداشتن تماشاگر، چند تیم را با هم ادغام کرده و تیم‌های نوظهوری را در لیگ قطر می‌بینیم که سابقه و قدمت طولانی ندارند. السد تنها تیم ریشه‌دار قطری است که آنها هم با پول شیخ‌های قطری اداره می‌شود؛ به جرات می‌توان ادعا کرد تعداد تماشاگران بازی‌های یک هفته لیگ ستارگان قطر به اندازه یک بازی تراکتورسازی در لیگ ایران نیست و تراکتور به تنهایی بیش از کل لیگ قطر و امارات تماشاگر دارد. حالا با همه ظرفیت‌هایی که در لیگ ایران وجود دارد، اگر تیم‌های پرهوادار خود را احیا کنند و از نظر فنی بالا بیایند، بی شک لیگ ایران می‌تواند تیم‌هایی را به آسیا بفرستد که در گروه خود یکه‌تاز باشند.
انتظار بازگشت به روزهای خوب از تیم‌هایی مثل استقلال، تراکتورسازی، سپاها ن، ذوب‌آهن و حتی فولاد، حداقل انتظار ما از لیگ ایران است که جذابیت و هیجان بیشتری را به هواداران هدیه کند.