متن های زیبا از زبان دیگران

[d.ali]

یه جایی باید بهت بَر بخوره ؛ 
باید جلویِ شوخی هایِ بیجا و پر از تمسخرِ دیگران،
دخالت هایِ بی موردو اظهارِ نظرهایِ ناحق ،
رفتارایٍ توهین آمیز نامهربونِ آدمایِ اَطرافِت وایستی.
همون وقتی که راننده تاکسی بقیه یِ پولِتو نمیده چون فکر میکنه اونجا غریبی ،
 همون وقتی که از علایق و احساساتِت حرف میزنی و یه سِریا به حرفایِ جِدیت میخندن ،
همون وقتی که میدونی فلانی داره دروغ میگه درحالی که حقیقت چیز دیگه اییه! 
یِجایی باید دَست بَرداری از باجنبگیِ بیش از حدِت ،
از اینکه هرکی هرچی خواست بگه ، 
دلِش از هرجا پٌر بود سرِ تو خالی کنه و این وسط تو مثلِ همیشه دلِ شکستَتٌ پشتِ نقابِ خنده پنهون کنی
و روحِت بشه
کیسه بوکسِ خَشم و انتقادها و رفتارهایِ اذیت کننده ی دیگران ،
که هرچی تو سکوت میکنی
اونا با قدرتِ بیشتری مٌشت و لَگد حوالَت میکنن..
نمیگم مهربون نباش و نَبَخش و نَگذر ،
نه...مهربون باش ،
اما نَذار مهربونیت بعضیا رو اونقدر بد عادت کنه که فکر کنن با همه میتونن هرجور دوست دارن رفتار کنن ،
به خودت حق بِده گاهی ناراحت بشی و ناراحتیت رو نشون بده...
یجایی دست از کیسه بوکس بودن بردار ،
هم بخاطر خودت ،
هم بخاطر دیگران ...!

نازنین_عابدین پور

[d.ali]

دیدی وقتی کابوس میبینی بعدش چه حالی داری؟ 
قلبت تند میزنه، نفست به سختی بالا میاد،
تموم بدنت میلرزه و دست و پاها ت یخ کرده…
یه کم باید بگذره تا آروم بشی،
نفس عمیق بکشی،
 یه لیوان آب سرد بنوشی و دوباره بتونی بخوابی…
راستش بعضی از دوست داشتنا هم اینطوریه …
شبیه کابوسه!
همونقدر ترسناکه، همونقدرم سخت و نفس گیر و مجبوری تحملش کنی…
دیدی وقتی از کابوس میپری چطوریه؟
گذشتن از اون رابطه ها
 رد شدن از اون دوست داشتنا هم دقیقا همونطوریه…
اولش هنوز گیجی،
همه چیز برات مبهمه،
ترسیدی و فکر می کنی دیگه مثل قبلت نمیشی اما یکم که میگذره،
حالت که جا میاد، به خودت که میای می‌بینی چقدر خوشحالی که اون رابطه رو به موقع تموم کردی که اگه مونده بودی و ادامش میدادی شاید خیلی چیزا رو از دست داده بودیببین،  
بیا اینجوری فکر کن!
از هر کابوسی که می‌پری از هر رابطه اشتباهی که میای بیرون یعنی خدا هنوز هواتو داره 
یعنی یه فرصت دوباره بهت داده
یعنی…یعنی…پاشو!
یه نفس عمیق بکش  و زندگیتو قشنگ‌تر ادامه بده…

فرشته_رضایی

[d.ali]

آنهایی که شب هادیرتر
به خواب می روند
چیزهای بیشتری
اززندگی میخواهند!

ایلهان_برک

[d.ali]

هر لذتی که میپوشم،
یا آستینش دراز است
یا کوتاه، یا گشاد ..
به قد من،

هر غمی که می‌پوشم
دقیق انگار برای من بافته شده
هرکجا که باشم ...

شیرکو_بیکس

[d.ali]

مَردها
نمیدانم از کدام سیّاره آمده اند
امّا از هَر کجا که آمده اندخوب است که هَستند ..
که ته مایه بازوان شان ،
امنیّت است ،که
 ته صدایشان بَم است و آرامش میدهد ،
که ابهت دارند تا تکیه گاه شَوند ،
که حافظه شان کوتاه مُدت است
وزود یادشان میرود
که جنس قَلبشان مَخملی است
که آغوشِشان
تمام تَرس ها را بلد است حل کند ،
که جِنسشان بیشتر از پیچیدگی ،
صاف و سادگیست ..
که دلشان گرم به لبخند جنس زن است
که بَلدند تمام خستگی شان را
تَه فنجان چای زَن جا بگذارند ..
خوب است که هَستند و دُنیا ،
به این مُحکم های مُقتدر
واخموهای خوش قَلب نیازمند است ..
اگر نبودند ،
چه کسی میخواست
این همه حس خواستنی بودن را
به جنس زَن بدهد ؟!
چه کسی میخواست
خَریدار این همه ناز و دلبری بشَود ؟!
این محکم های مقتدر ،
این مَغرورهای خوش قلب ،
خوب است که هستند
از هَرکجا که آمدند ،خوش آمدند ...

.سیما_امیرخانی

[d.ali]

محبـوبِ من!
بعد از تو....
گیـ ج م
بی قـ رارم
خـال ی ام
من گم
بر دارب ست ی از
"چه خواهـد شد؟"
"چه خواهـم کرد؟"
آوَنـ گـ م...
صلح است# عشق،
امّا
اگـر پای تو روزی در میـان باشد،
با چن گ و با دن دان
برای حفظِ تو
با هر کـه می جنـ گـم!

حسین_منزوی

[d.ali]

 هی! آدم در تنهایی است كه می پوسد و پوك می شود و خودش هم حالیش نیست.
می دانی؟
تنهایی مثل ته كفش می ماند؛ یكباره نگاه می كنی می بینی سوراخ شده.
یكباره می فهمی كه یك چیزی دیگر نیست.
بیشتر آدمهای دنیا در هر شغلی كه باشند از خودشان هرگز نمی پرسند چرا چنین شغلی دارند. چیزهای دیگر هم هست كه آدم دنبال دلیلش نمی گردد.
یكیش مثلاً تنهایی است ...

عباس_معروفی

[d.ali]

سرنوشت نسلی را که همه اطلاعاتش را از اینترنت می گیرد و همیشه در اینترنت چرخ می زند، چگونه می بینید؟
امبرتو اکو: در مورد این نسل هم شما را ارجاع می دهم به کتاب ایزاک آسیموف که جامعه ای حادثه همه دستگاه ها از کار می افتند و تمام سرویس های امنیتی دنیا به دنبال آخرین ادمی هستند که جدول ضرب را از بر است. این نسل هر چه می گذرد، کمتر و کمتر از بر می کند و یاد می گیرد، این باعث نحیف شدن و آتروفی حافظه جمعی و فردی و قدرت یادگیری جوان ها می شود. همه همکارهای من در دانشگاه برای من نقل می کنند که دانشجویان نسل های اخیر بعد از 30 دقیقه حتی یادشان نمی آید موضوع بحث چند دقیقه چه بود. این در حالی است که همه شان با کامپیوترهاشان دارند نت بر می دارند و با موبایل ها از تخته کلاس عکس می گیرند. من اسم این ها را گذاشته ام «نسل حافظه کوتاه مدت».
در مقابل حافظه های کوتاه مدت هیچ راه روشنی وجود ندارد: یک ورزشکار اگر یک گام به عقب نرود، نمی تواند به جلو بپرد.

گفت و گوهای
مانوئلا ونراروتزا با اومبرتو اکو