مسلمان گناهكار يا كافر ؟

[nza3380]

❁﷽❁

مسلمان گناهكار يا كافر ؟

پرسش

:

می دانیم عذاب روز قیامت رذیله ی چون مثلا استراق سمع پنهانی ریخته شدن سرب داغ در گوش است

اگر کسی به ظاهر مسلمان که نماز هم نمی خواند این را بداند ولی ایمان راسخ ندارد به خاطر همین همچنان به این رذیله ادامه دهد

آیا این کار او ایمان نداشتند به قیامت نیست؟

اگر در این حالت بدونه توبه بمیرد مسلمان میمیرد؟ یا کافر

پاسخ :

کسی که به توحید یعنی وحدانیت خداوند اعتقاد دارد . همچنین بر اینکه پیامبر اکرم (ص) از سوی خداوند به عنوان پیامبر مبعوث شده اند ، معتقد است ، چنین شخصی مسلمان شمرده می شود . البته نباید اموری که انکار آنها موجب انکار یکی از اصول فوق می شود را نیز منکر بشود به عبارت دیگر اگر پیامبر سخنی را از سوی خداوند نقل می کند ولی این شخص خدایی بودن این سخن را قبول نکند (که نتیجه اش این می شود که رسالت پیامبر از سوی خدا را نپذیرفته است ) در این صورت باز هم به ایمان او لطمه می زند . (1) (2)
اما اگر فردی به دو اصل فوق معتقد است و همچنین احکام و معارف دینی را هم از سوی خدا می داند ، اما در مقام عمل کردن سستی می کند ، این فرد مسلمان گنه کار است نه اینکه کافر باشد . البته باید توبه کند و گذشته خود را جبران کند ولی صرف اینکه برخی از گناهان را مرتکب شده است موجب کافر شدن نمی شود البته اگر این رویه (گناهکاری) ادامه یابد ، زمینه ساز از دست رفتن ایمان می شود و فرد در برابر حقایق سخت می شود و آنها را نمی پذیرد فلذا ایمانش را از دست می دهد .
همچنین چنین فردی که شما گفتید نیز اگر به اصل قیامت اعتقاد نداشته باشد،ایمان ندارد ، اما اگر به قیامت اعتقاد دارد و می داند که این کار گناه است و باز ادامه میدهد ، این شخص مسلمان گناهکار است و باید توبه کند .

هرکسی که مرتکب گناه و معصیتی شده است ، باید سعی در توبه نماید . برای توبه شرایط و آداب مختلفی شمرده شده است که با توجه به اینکه موضوع بحث ما نیست به آنها اشاره نمی کنیم و تنها به این مقدار کفایت می کنیم که توبه کننده باید ابتدا به زشتی عمل خویش پی ببرد و واقعا از آن پیشمان شود و سپس در پی جبران گذشته خود برآید . این جبران کردن گاهی مربوط به حق الله مانند نماز و روزه است وگاهی مربوط به حق الناس مانند غیبت و تهمت و خسارت مالی و ... است .

1. 1- توضیح المسائل مراجع ج 1 مسئله 110 و اجوبه الاستفتاءات (فارسی) ص64 س 320
2. 2- برخی از احادیث که مدعای فوق را ثابت می کنند : سنن ترمذى، 12610، سنن نسائى، ح 4990، سنن ابوداود، ح 4695.

[highlight=#ffffff]
[/highlight]