مشاعره با اشعار استاد شهریار

[varesh]

به نـــام خــدا

+ســلام

متاسفانه تاپیک های مشاعره در انجمن فرهنگی ما کمه
تاپیک ها ایجاد میشه و متاسفانه استقبالی نیست
این تاپیک ها ورای دنیای مجازی لطافت داره و کلی کمک میشه برای پروردگی ذهن

+محمد حسین بهجت شهریار شاعر قرن معاصر تولد در تبریز
+آثار استاد: مجموعه حیدر بابای سلام و مجموعه غزلیات شور انگیز
+شیفتگی بالای استاد به مقام مولا علی و همچنین شور حافظ شاعر پرورده گوی شیرازی این استاد رو موفق در عرصه شعر به قالب های مختلف کرده.

+ اشعار استاد شهریار دلنشینی خاصی داره استفاده کنید


+ باز هم مثل همیشه تاکید دارم هر گونه اسپم در تاپیک مشاعره خلاف قوانین محسوب میشه

+همت کنید

[varesh]

شروع مشاعره با غزل شور انگیز استاد شروع میشه

عــلـی ای هـمـای رحـمـت تـو چـه آیـتـی خـدا را

کــه بــه مــاســوا فـکـنـدی هـمـه سـایـه هـمـا راعــمــر مــا را

[SilentCity]

آمدی جانم بـــه قــربــانــت ولــی حــالــا چــرا

بی وفا حالا کــه مــن افــتــاده ام از پــا چــرا

[heliia]

از زندگانیم گله دارد جوانیم ......شرمنده ی جوانی از این زندگانیم
دارم هوای صحبت یاران رفته را........یاری کن ای اجل که یاران رسانیم

[fatemeh . R]

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

هر چه آفاق بجویند کران تا به کران

[فائزه 2]

نه خدا توامنش خواند نه بشر توانمش گفت/ متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

[armiti]

اشاره غزل خواجه با غزاله تست


صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

[فائزه 2]

امدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

[armiti]

آسمان چون جمع مشتاقان،پریشان می کند ----- درشـگفتم من نمـــی پاشــد ز هم دنیا چــــرا ؟

شـــهریارا بی حبیب خود نمی کردی ســفر ----- راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا ؟

[فائزه 2]

راهــــی به خـــــــدا دارد خلوتــــــگه تنـــهایی ----- آنجا که روی از خود آنجا که به خود آیــــــــی

هر جا که ســـــــری بردم در پــرده تو را دیــــدم ----- تو پرده نشـــــــینی و من هـرزه ی هر جایی

بیدار تو تا بـــــودم رویـــــــای تو مـــــــی دیــــدم ----- بیدار کن از خـــــوابم ای شــــــــــاهد رویایی

از چشم تو می خیزد هنگامه ی ســــر مستی ----- وز زلف تو می زایــــد انگیزه ی شــــــــیدایی

هر نقش نگارینــت چــون منظره ی خورشـــــید ----- مجموعه ی لطف است و منظومه ی زیبایی

چشمی که تماشاگر دز حسن تو باشد نیست ----- در عشق نمی گنجد این حسن تماشـــایی شهریار