[ مشاعره با اشعار شاعران ]

[.RaHa.]

ديده ام خون شد به رسم روزگار
حرمت شب شد خريدارم، روزگار
چون كه تسبیح بوته ياس وحلقه زناربود
كي ببيند اين دله سوخته را اين روزگار

[ونوشه]

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدن بحر چه بود
به کجا میروم آخر ننمایی وطنم

[.RaHa.]

من از این طالع شوریده به رنجم ورنی
بهره مند از سر کویت دگری نیست که نیست

[Elnaz]

تا تو مراد من دهي كشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسي من به خدا رسيده ام

[.RaHa.]

من هنوز لبریز عشقم
ازتو ای پاک سرشتم
ولی این قصه نپاید
میروی ازسرنوشتم...

[Elnaz]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم
ای بی خبر ز لذت شرب مدام ما

[.RaHa.]

انکه روزی عاشق دستان من بود
روزگاردیگری رایارمن بود
رفت وازاندوه اوتنهانشستم
اوگذرکردومن بایادش شکستم...

[shazdekuchulu]

من از ستاره سوختم سراسر از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل ستاره چین برکه های شب شدم

[.RaHa.]

مرا تا باتو اين دل آشنا شد!
زكف صبر وشكيباي رهاشد
به قربان دو ابروي كمانت
كه پشتم همچو ابرويت دوتا شد!

[saghi]

دست عشق از دامن دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟!