۰۹-۰۲-۰، ۱۱:۰۵ ق.ظ
برترینها: «زیرمیزی»، «پول چای»، «سهم بچهها» و «شیرینی» یا به عبارت صریحتر «رشوه» اصطلاحاتی آشنا برای بسیاری از شهروندان ایرانی است که کارشان به ادارات دولتی میافتد. «رشوه» یا هر اسم دیگری که داشته باشد نه فقط این روزها که شاید از همان شکلگیری نخستین نظامهای اداری ابزاری بوده تا «نشدن»ها بشوند و موانع به طور معجزه آسایی از پیش پاها برداشته شوند.
اما اگر مطالبه رشوه در ایران پدیدهای قدیمی و انکار ناپذیر بوده، این دو سوال ساده مطرح است که در کدام سازمانها و به چه شکلی بیشتر رواج دارد و نرخ غیررسمی یا به اصطلاح «مظنه» آن چقدر است؟
شاید کمتر کسى باشد که لفظ «رشوه» را نشنیده و یا تا به حال با «واقعیت» آن در خارج ولو بعنوان «حق حساب و "پورسانت"»! و هدیه، روبرو نشده باشد. به شهادت تاریخ، ارتکاب این خیانت با تمام مراحل و صورتهاى گوناگونى که پیدا کرده، با همه رنگهاى متفاوتى که در بستر زمان به خود گرفته، چه جنایاتى را که به بار نیاورده است؟ چه در آن روزگار که جزو کارهاى ننگین و بى اندازه پست به حساب مىآمد و تنها عده معدودى در پنهان و بطور قاچاق به آن آلوده میشدند و اگر روزى پرده از راز آنها برداشته میشد بسختى مجازات شده و دیگر نمیتوانستند با بدنامى در میان تنفر شدید مردم به زندگى آبرومندانه ادامه دهند و چه در روزگار ما که جزو سرى کارهاى عادى و فوق العاده معمولى درآمد است و از این بالاتر در نظر بعضى، از نشانههاى بارز مردمان لایق و با عرضه به حساب میآید! و در اندک زمانى از این راه صاحب ثروت کلانی شده و خود و فرزندانشان تا آخر عمر با کمال رفاه و با آبرومندى؟! کامل زندگى میکنند و «رشوه» نگیرها متهم به بیعرضگى و عدم لیاقت گشته و چه بسا مورد ملامت و سرزنش دوستان خود قرار میگیرند.
اما اگر مطالبه رشوه در ایران پدیدهای قدیمی و انکار ناپذیر بوده، این دو سوال ساده مطرح است که در کدام سازمانها و به چه شکلی بیشتر رواج دارد و نرخ غیررسمی یا به اصطلاح «مظنه» آن چقدر است؟
شاید کمتر کسى باشد که لفظ «رشوه» را نشنیده و یا تا به حال با «واقعیت» آن در خارج ولو بعنوان «حق حساب و "پورسانت"»! و هدیه، روبرو نشده باشد. به شهادت تاریخ، ارتکاب این خیانت با تمام مراحل و صورتهاى گوناگونى که پیدا کرده، با همه رنگهاى متفاوتى که در بستر زمان به خود گرفته، چه جنایاتى را که به بار نیاورده است؟ چه در آن روزگار که جزو کارهاى ننگین و بى اندازه پست به حساب مىآمد و تنها عده معدودى در پنهان و بطور قاچاق به آن آلوده میشدند و اگر روزى پرده از راز آنها برداشته میشد بسختى مجازات شده و دیگر نمیتوانستند با بدنامى در میان تنفر شدید مردم به زندگى آبرومندانه ادامه دهند و چه در روزگار ما که جزو سرى کارهاى عادى و فوق العاده معمولى درآمد است و از این بالاتر در نظر بعضى، از نشانههاى بارز مردمان لایق و با عرضه به حساب میآید! و در اندک زمانى از این راه صاحب ثروت کلانی شده و خود و فرزندانشان تا آخر عمر با کمال رفاه و با آبرومندى؟! کامل زندگى میکنند و «رشوه» نگیرها متهم به بیعرضگى و عدم لیاقت گشته و چه بسا مورد ملامت و سرزنش دوستان خود قرار میگیرند.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !