مقاله پیدایش گیاهان

[~ MoOn ~]

[font=&amp]پیدایش و پیشینه گیاهان[/font]

[font=&amp]طرح تاریخ گیاهان زمین مشابه [/font][font=&amp]مهرهداران[/font][font=&amp]آن است، با امواجی از انقراضها و جانشینیها و پیدایش تصادفی اشکال تازه برای غلبه بر محیط. در دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] دونین، زمانی که جنگلهای اولیه پدید آمدند، ابتدا مجموعه[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] گیاهان [/font][font=&amp]دماسبی[/font][font=&amp]، [/font][font=&amp]پنجهگرگیها[/font][font=&amp]و [/font][font=&amp]سرخسها[/font][font=&amp]گسترش یافتند و [/font][font=&amp]گیای[/font][font=&amp] ([/font][font=&amp]فلورای) غالب زمین را به وجود آوردند. این گیاهان بهوس یله[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]هاگ[/font][font=&amp]تولید مثل میکردند و آب و هوای مرطوب را ترجیح میدادند[/font][font=&amp].[/font]^{[font=&amp][[/font][font=&amp]۱۸[/font][font=&amp]][/font]}

[font=&amp]انرژی لازم برای نگهداری جانوران دریایی اولیه باید نخست توسط زیستمندان [/font][font=&amp]فتوسنتزکننده[/font][font=&amp]تأمین شده باشد، و هنوز هم عمدتاً توسط این زیستمندان تأمین میگردد، ولی زمانی در اواخر دوران [/font][font=&amp]پرکامبرین[/font][font=&amp]جلبکهای دریایی پرسلولی تکامل یافتند. در مورد گوناگونی یا فراوانی این گیاهان اطلاعات چندانی دردست نیست؛ آنها قاعدتاً به اجتماعات [/font][font=&amp]بیمهرگان[/font][font=&amp]تنها زیستمندان کوچکی اضافه کردهاند و ممکن است مستقیماً توسط زیستمندان دیگر خورده شده باشند[/font][font=&amp].[/font]^{[font=&amp][[/font][font=&amp]۱۹[/font][font=&amp]][/font]}

[font=&amp]باکتریهای خاک، قارچها و اشکال گیاهی پست احتمالاً در دروه[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]کامبرین[/font][font=&amp]روی زمین سکنی گزیدهاند، و شاید حاشیه[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] مردابها و خلیجها به انواع گیاهان پرطاقت و نیمهآبزی کمک کرده باشد. ولی، نخستین راستههای گیاهان غیرآبزی که نوادگان آنها عناصر اصلی گیاهی خشکی را تشکیل میدهند، در دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]سیلورین[/font][font=&amp]پدید آمدهاند. گیاهان اولیه از مردابها و باتلاقها به مناطق مسکونی خشک واقع در زمینهای کوهپایهای گسترش یافتند. با گسترش کمربند سبز زمین، جانوران در حاشیه آن را تعقیب کردند[/font][font=&amp]: [/font][font=&amp]بندپایان[/font][font=&amp]و احتمالاً کرمها، که از خردههای گیاهان و سرانجام از خود گیاهان تغذیه میکردند، از این جانوران بودند. بدینترتیب برای نگهداری از جمعیتهای [/font][font=&amp]چهارپایان[/font][font=&amp]بزرگ که در طی دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] پیدایش یافتند، روی خشکی انواع شکار وجود داشت[/font][font=&amp].[/font]^{[font=&amp][[/font][font=&amp]۲۰[/font][font=&amp]][/font]}

[font=&amp]گیاهانی که دارای دانه و گرده هستند، در دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]دونین[/font][font=&amp]تکامل یافتند. آنها در طی دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]کربنیفر[/font][font=&amp]شاخه-شاخه شدند؛ در دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]پرمین[/font][font=&amp]دودمانی بهنام [/font][font=&amp]مخروطیان[/font][font=&amp] ([/font][font=&amp]کاجها) آغاز به گسترش کرد که در دوران میانهزیستی گیای غالب خشکی شد. چیرگی مخروطیان با پیدایش آب و هوای خشک همراه بود[/font][font=&amp].[/font]^{[font=&amp][[/font][font=&amp]۲۱[/font][font=&amp]][/font]}

[font=&amp]تحول دیگری که در اواخر دوره[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp]کرتاس[/font][font=&amp]روی داد، گسترش ناگهانی گیاهان گلدار برای غلبه بر قلمرو خشکی بود. (امروزه حدود [/font][font=&amp]۰۰۰[/font][font=&amp]، [/font][font=&amp]۲۵۰[/font][font=&amp] گونه [/font][font=&amp]گیاه گلدار[/font][font=&amp]وجود دارد.) بهنظر میرسد نخستین گیاهان گلدار گونههای خودرو و فرصتطلبی بودهاند که برای تولید مثل سریع سازگاری یافتند. تخصصیابیهای تولید مثلی، شامل تکوین گلها و پیدایش دستگاههای [/font][font=&amp]گردهافشانی[/font][font=&amp]حشرهای، به گیاهان گلدار امتیازی عمومی در مقابل مخروطیان بخشید[/font][font=&amp].[/font]^{[font=&amp][[/font][font=&amp]۲۲[/font][font=&amp]][/font]}

[font=&amp]جزئیات گوناگونی و وفور گونههای گیاهی طی دورانهای [/font][font=&amp]دیرینهزیستی[/font][font=&amp]و [/font][font=&amp]میانهزیستی[/font][font=&amp]تا اندازه[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] زیادی ناشناخته ماندهاست. دگرگونی عمدهای که در عناصر غالب گیای زمین روی میداد همانند همان چیزی بود که در مورد جانوران هم اتفاق میافتاد، ولی از قرار معلوم این تغییرات مربوط به رخدادهایی نبودند که جانوران را مورد تأثیر قرار میدادند. مثلاً، گیاهان گلدار مدتها پیش از اینکه [/font][font=&amp]دایناسورها[/font][font=&amp]منقرض شوند، بهخوبی تثبیت شده بودند. افزون بر این، چند موج انقراض چهارپایان که در دوران میانهزیستی روی داد، در تاریخ گیاهان تا جایی که امروزه میدانیم منعکس نشدهاست[/font][font=&amp].[/font]^{[font=&amp][[/font][font=&amp]۲۳[/font][font=&amp]][/font]}

^{[font=&amp]منبع:سایت ویکی پدیا[/font]}

[font=&amp]*************************************[/font]

[font=&amp]گیاهان غذای اکثر موجودات زمین را فراهم می کنند. بدون وجود این موجودات حیات به سرعت ازبین خواهد رفت و جایگزین غذایی دیگری برای تامین انرژی بدن های خود نداریم. گیاهان دارای کلروفیل اند و طی فرایند [/font][font=&amp]فتوسنتز[/font][font=&amp]غذای خود و ما را می سازند. هر چند که گیاهان توانایی حرکت ندارند اما سلول های آنها دارای دیواره ی اسكلتی هستندکه به سلول شكل هندسی معین و خاص می دهد[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]بیشتر گیاهان آب و نمك ها را از راه ریشه خود از طریق زمین جذب می کنند و توسط لوله های باریكی به نام آوند به ساقه و برگ ها انتقال می دهند. به این مجموعه لوله ها و ارتباطات دستگاه آوندی می گویند. گیاهان را بر اساس داشتن این دستگاه به دونوع گیاهانآوند دار و گیاهان بدون آوند نامگذاری می کنند. سرخس ها، پنجه گرگ ها، و گیاهان گلدار جز گروه گیاهان آوند دار و گیاهانی شبیه جلبك ها و خزه ها جزء گیاهان بدون آوند محسوب می شوند[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]نوع دیگری از گروه بندی در گیاهان براساس تولید دانه است. از این نقطه نظر گیاهان به دو گروه بی دانه و دانه دار تفكیك می شوند. بر این اساس گیاهانی شبیه خزه ای ها و سرخس ها در گروه گیاهان بی دانه و بازدانگان و نهان دانگان در گروه گیاهان دانه دار طبقه بندی می شوند[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]در جدول زیر می توانید طبقه بندی گیاهان به طور کلی را ملاحظه نمایید[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]بارها در اخبار و مطبوعات شنیده و خوانده ایم که افراد که تغذیه گیاهی دارند از طول عمر بالاتری برخوردارند. اما جالب است که بدانیم برخی از گیاهان مانند نوعی کاج[/font][font=&amp] (sequoia tree) [/font][font=&amp]عمری حدود 5000 سال دارند. بر این اساس(طول عمر[/font][font=&amp]) [/font][font=&amp]گیاهان را به سه دسته تقسیم بندی می کنند[/font][font=&amp]: [/font]

[font=&amp]) [/font][font=&amp]گیاهان یك ساله [/font]

[font=&amp]b) [/font][font=&amp]گیاهان دو ساله[/font]

[font=&amp]c) [/font][font=&amp]گیاهان چند ساله[/font]

[font=&amp]گیاه یك ساله گیاهی است كه دریك فصل رشد، چرخه ی زندگی خود را تكمیل كرده و سپس از بین می رود. در واقع همه ی گیاهان یك ساله، علفی هستند مثل لوبیا، آفتابگردان و . . . اما گیاهان دوساله گیاهانی هستند كه برای تكمیل چرخه ی زندگی خود دو دوره ی رویشی را طی می كنند[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]این گیاهان در اولین دوره ی رویشی، ریشه و ساقه ایجاد می كنند و تا پایان این دوره یك ساقه ی كوتاه و یك طوقه برگ دارند و ریشه عمل ذخیره ی مواد غذایی را بر عهده دارد. در دومین دوره رویشی گیاه ازمواد ذخیره ای برای تولید محور گل استفاده می كند و تولید میوه و دانه كرده و سپس از بین می رود. [/font][font=&amp]نمونه ی گیاهان دوساله هویج، جعفری و پیازها هستند[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]گیاهان چند ساله نیز به گیاهانی اطلاق می شود که چند سال به زندگی خود ادامه می دهد[/font][font=&amp]. [/font][font=&amp]بسیاری از گیاهان علفی شبیه ( داودی، نرگس و زنبق زرد) و همه ی گیاهان چوبی چند ساله اند. اغلب گیاهان چند ساله در طول عمر خود چندین مرتبه به بار می نشیند. اما برخی از گیاهان چند ساله ی علفی قبل از مرگ تنها یك بار تولید مثل می كنند مانند گیاه آگاو این گیاهان مواد غذایی مورد نیاز برای دوره ی بعدی رشد خود را در ریشه ی های گوشتی و ساقه های زیر زمینی ذخیره می كنند[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]جالب است بدانیم که بعضی از گیاهان چند ساله ی چوبی هر سال برگ های خود را می ریزانند و به گیاهان برگ ریز معروفند مثل نارون، افرا، مو و . . اما بعضی از گیاهان چند ساله، در طول سال تنها تعدادی از برگ های خود را از دست می دهند و به گیاهان همیشه سبز معروفند مثل كاج و سرو و مركبات[/font][font=&amp]. [/font]

[font=&amp]منبع:سایت تبیان[/font]

[font=&amp]************************************[/font]

[font=&amp]گیاهان کمیاب ایران[/font]

[font=&amp]کشور ایران دارای تنوع زیستی بسیار متنوعی است و متاسفانه برخی از گیاهان بومی آن مورد بیمهری و بیتوجهی قرار گرفتهاند. گیاهانی که به دلیل سازگاری با محیط زیست طبیعی کشورمان اگر تحت کشت و پرورش قرار گیرند نقش بسیار مهمی را در ایجاد فضای سبز و تولیدات گیاهی خواهند داشت[/font][font=&amp].[/font]

[font=&amp]سوسن چلچراغ[/font] [font=&amp]سوسن چلچراغ با نام علمی[/font][font=&amp] Lilium Ledebourii [/font][font=&amp]گیاهی از خانواده سوسن است که نام آن از نام کارل فردریک ون لدبور[/font][font=&amp] Carl Fredrich von Ledebour [/font][font=&amp]گیاهشناس آلمانی - استونیایی تبار که از [/font][font=&amp]1785 [/font][font=&amp]الی 1851 می زیست انتخاب شده است[/font][font=&amp].[/font] [font=&amp]سلسه =گیاهان، شاخه=گیاهان گلدار، راسته=سوسنسانان، تیره=سوسنیان، زیرخانواده[/font][font=&amp] =Liliodeae [/font][font=&amp]، جنس(سرده) = سوسن، گونه[/font][font=&amp] = Lilium ledebourii[/font] [font=&amp]سوسن چلچراغ بومی منطقه ای است که 2100 متر از سطح دریا ارتفاع دارد .[/font][font=&amp] موطن این گیاه در ناحیه تالش در آذربایجان و ناحیه داماش (از روستاهای ییلاقی دهستان جیرنده بخش عمارلو، شهرستان رودبار- این روستا رد حدفاصل جاده رشت به تهران بین لوشان و منجیل قرار دارد) در بخش[/font][font=&amp] عمارلو استان گیلان (نیمه خاوری شهرستان رودبار جهت شمالی شهر لوشان)[/font][font=&amp] است و در جایی دیگر از کره زمین یافت نشده است و از جمله گیاهان نادر ایران محسوب میشود . سوسن چلچراغ از اواخر اردیبهشت تا اواسط خرداد گل میدهد. به دلیل وجود این گل ناحیه داماش توسط اداره حفاظت محیط زیست کنترل و حفاظت می شود. در زمان گلدهی این گیاه، منظره بسیار شکوهمند در این منطقه بوجود میآید[/font][font=&amp].[/font] [font=&amp]سوسن چلچراغ گیاه علفی پایدار است که [/font][font=&amp]150-50 [/font][font=&amp]سانتیمتر ارتفاع دارد. پیازهای زرد رنگ آن بیضی شکل و به قطر 7-5 سانتیمتر هستند و از چندین قطعه تشکیل شده اند و پوستهها در قسمت وسط عریضتر هستند. ساقه قوی و مستقیم است. برگها مستقیم و راست میایستند و در لبه برگها موهای نرمی وجود دارد. پهنک برگ در تمام طول خود عرض یکسانی دارد و یا در قسمت وسط عرض آن بیشتر میشود.برگها 14-10 سانتیمتر طول و 2-1 سانتیمتر عرض دارند[/font][font=&amp].[/font] [font=&amp]نوع ایرانی این گیاه معمولا از هفته آخر خرداد گل میدهد و گلها تا نیمه تیر ماه باقی می مانند. گلآذین گیاه خوشه مرکب است که از یک تا پانزده گل بر روی آن وجود دارد. گلها تقارن شعاعی دارند و در اطراف آنان گلبرگ نماهایی به طول 13 سانتیمتر وجود دارد[/font][font=&amp]. [/font][font=&amp]برگواره ها در قسمت وسط عرض بیشتری دارند و نوک آنها آبی رنگ است. شش عدد گلبرگنما که انحنای بسیار زیبایی دارند جلب توجه میکند و تاجی به قطر 6-4 سانتیمتر میسازند. رنگ زمینه گل سفید است و در قسمت پایه سبز رنگ و در قسمت نوک گلبرگنماها ارعوانی رنگ است. میله پرچم سبز و دانههای گرده قرمز روشن هستند. کپسول دانه شش ضلعی به طول 4.5 -3 سانتیمتر و و عرض 3.2 -2.5 سانتیمتر است. دانهها تا شهریور میرسند . بعد از روییدن بذرها، لپه گیاهچه در روی خاک قرار میگیرد.این گیاه نیازمند مکانی خشک و آفتابگیر است که از زهکش خوبی نیز برخورد دار باشد. در واقع به خیس ماندن بستر کاشت حساس است[/font][font=&amp].[/font] [font=&amp]در[/font][font=&amp] بهار 1391 (ژوئن سال 2012 )نمونههایی از این گیاه توسط دکتر آصف محقق و قارچشناس در جنگل واز واقع در منطقه نور استان مازنداران (ارتفاع 1670 متری از دریا) کشف شد[/font][font=&amp].[/font]

[font=&amp]جام های زرین[/font]

[font=&amp]جنس جام زرین[/font][font=&amp] با نام علمی[/font][font=&amp]Sternbergia[/font][font=&amp] به طور کل 8 گونه دارد که به طور عمده در نواحی مدیترانه شرقی وجود دارند و 3 گونه از آن در ایران نیز یافت میشوند. گونههای این گیاه ممکن است با گلهای حسرت یا زعفران اشتباه شوند ولی هیچ یک از گونههای گل حسرت در ایران گلهای زرد رنگ ندارد. زعفرانها نیز با داشتن 3 پرچم (گلهای جام زرین شش پرچم دارند )و همچنین کورم (جام زرین پیاز دارد) و برگهای بسیار باریکتر قابل تشخیص هستند. جامهای زرین گیاهانی پیازدار با برگههای قاعدهای خطی هستند که گلهای منفرد آنها بر روی یک ساقه گل کوتاه قرار گرفته است. ساقه گل گاهی زیرزمینی است و بوسیله یک پوشش محافظ لولهای سبز مایل به سفید حفاظت میشود. گلپوش افراشته زرد رنگ زنگولهای شکل است و قطعات تشکیل دهنده آن بصورت یک لوله بلند در قاعده به هم متصل میشوند. لازم به ذکر است که تمامی گونههای جنس جام زرین گلهای زرد رنگ ندارند. گونه [/font][font=&amp]Sternbergia[/font][font=&amp]candida[/font][font=&amp] که در ترکیه یافت میشود گلهایی سفید رنگ دارد.[/font] [font=&amp]سلسله=گیاهان راسته=مارچوبه سانان تیره =نرگسیان زیرخانواده [/font][font=&amp]Amaryllioideae[/font][font=&amp] جنس=جام زرین گونه= هشت گونه که سه گونه موجود در ایران در ادامه معرفی میشوند. [/font] [font=&amp]جام زرین پاییزه[/font][font=&amp] (نام علمی [/font][font=&amp]Sternbergia lutea[/font][font=&amp] )[/font] [font=&amp]این گیاه با نامهای نرگس پاییزه، سوسن دشت، نرگس زمستانه و گل حسرت زرد پاییزه نیز شناخته میشود . این گیاه از نواحی غربی مدیترانه تا تاجیکستان در آسیای مرکزی مشاهده شده است. که معمولا در خاکهای شنی رشد میکند و زهکش خوب بستر کاشت، وجود دورهای گرمای خشک در تابستان و خاکهای آهکی برای گلدهی آن توصیه میشود. قسمت هوایی این گیاه در تابستان از بین میرود و با آمدن فصل پاییز برگها اولین عضوی هستند که شروع به رشد میکنند. عرض برگها 12 میلیمتر است که در طی زمستان نیز سرسبز باقی میمانند. بعد از برگها گلهایی به رنگ زرد تیره ظاهر میشود که گلها شش عدد پرچم دارند و گلبرگنماهایی که 3.5 -3 سانتیمتر طول دارند. بنابراین فصل گلدهی آنان مهر ماه است. ارتفاع جام زرین پاییزه [/font][font=&amp]۱۰[/font][font=&amp] سانتیمتر است. این گونه به دو دلیل از گونه جام زرین کورش قابل شناسایی است:1-[/font][font=&amp] گلهایی تا حدودی کوچکتر از جام زرین کورش و به رنگ زرد خالص دارد 2- گلها واقع بر روی یک ساقه هستند که تا بالای سطح خاک رشد میکنند. میوه کپسول آن نیز در بهار کامل میگردد اما تکثیر آن از طریق کاشت پیازها در دوران خواب آنان در اواخر تابستان و یا اوایل پاییز است. البته میتوان آن را زمانی که برگها از بین میروند یعنی اواخر بهار نیز با استفاده از پیازهایش تکثیر کرد. این گونه خیلی به ندرت در شمال شرقی ایران یافت میشود.[/font] [font=&amp]جام زرین گلستان(نام علمی [/font][font=&amp]Sternbergia fischeriana[/font][font=&amp] )[/font] [font=&amp]این گیاه بومی ترکیه، ایران و عراق است که از لحاظ ظاهری شبیه جام زرین پاییزه است.این گیاه در تپههای خشک سنگی و یا پوشیده از علف میروید. 15 سانتیمتر ارتفاع دارد و آفتاب کامل را میپسندد. در واقع پیاز آن به گرمای خشک تابستان احتیاج دارد تا بتواند در اواسط الی اواخر زمستان[/font][font=&amp] یعنی در بهمن و اوایل اسفند گل دهد. از گیلان تا گرگان پراکنده بوده و در پارک ملی گلستان نیز نمونهای خاص از آن که دارای گلهای زوج است یافت گردیده که به نام «گلستان» پرورش داده شدهاست.[/font] [font=&amp]جام زرین کورش( نام علمی[/font][font=&amp]Sternbergia clusiana[/font][font=&amp] )[/font] [font=&amp]بومی ایران ، ترکیه، اردن و فلسطین است. ارتفاع گیاه [/font][font=&amp]۸[/font][font=&amp] سانتیمتر است. گلهای زرد طلایی رنگ بزرگ واقع بر روی یک ساقه گل زیرزمینی، مانند گل حسرت در فصل پاییز ظاهر میشوند و در این زمان هیچگونه اثری از برگ مشاهده نمیشود. لوله[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] گل در این گونه بطول [/font][font=&amp]۴[/font][font=&amp] تا [/font][font=&amp]۷[/font][font=&amp] سانتیمتر و لبههای آزاد آن بطول [/font][font=&amp]۴[/font][font=&amp] تا [/font][font=&amp]۶[/font][font=&amp] سانتیمتر و بعضی مواقع بلندتر است. شش عدد برگ دارد که عرض آنان[/font][font=&amp]۱۰[/font][font=&amp] تا [/font][font=&amp]۲۰[/font][font=&amp] میلیمتر است و همراه با میوه کپسول در بهار ظاهر میشود. این گونه در دامنههای خشک و سنگلاخی سلسله جبال زاگرس از ارومیه تا ناحیه[/font][font=&amp]ٔ[/font][font=&amp] شیراز میروید. فصل گلدهی مهر و آبان ماه است.[/font] [font=&amp]سلسله=گیاهان، راسته=مارچوبه سانان، تیره[/font][font=&amp]=Asparagaceae [/font][font=&amp]زیرخانواده[/font][font=&amp]=Scilloideae [/font][font=&amp]، جنس=نجمآبی ، گونه= گونههای مختلفی دارد که سه نمونه از آنان در ایران نیز به شکل طبیعی رویش میکنند[/font][font=&amp].[/font]

[font=&amp]نجم آبی گیلانی (نام علمی[/font][font=&amp] :Scilla siberica)[/font]

[font=&amp]این گیاه را میتوان در قسمتهای فوقانی جنگلهای راش در ارتفاع 2000-800 متر و یا بالاتر در استان گیلان و در نواحی مجاور آن در استان آذربایجان یافت. ارتفاع گیاه 20-10 و سانتیمتر است. برگها یک سانتیمتر عرض دارند و تا حدودی بر روی خاک میافتند که از مشخصات این گیاه محسوب میشود. ساقه گل ایستاده به رنگ سبز مایل به ارغوانی است و دارای گل آذین خوشهای متشکل از 5-2 گل است . گلها شش عدد گلبرگ به رنگ آبی روشن و شش عدد کاسبرگ دارند . قطعات گلپوش 15 میلیمتر طول دارند و عرض دهانه گل 1.5 سانتیمتر است. به طور معمول گلها شکل لیوان و زنگوله هستند اما زمانی که شدت نور خورشید کم است گلبرگها به شکل افقی قرار میگیرند. گلها معمولا آبی هستند اما ارقام سفید رنگ نیز وجود دارد. گلها در ابتدای بهار و اواخر زمستان زمانی که برفها در حال آب شدن هستند باز میشوند و بعد از اتمام گلدهی ساقه گل به صورت نیام در میآید که بعد از مدتی و با بلوغ کپسول رنگ آن به ارغوانی تعییر مییابد و زمانی که نیام باز میشود دانهها کوچک و قهوهای تیره باز میشود. زمانی که دانهها به بلوغ میرسند رنگ برگهای گیاه روشنتر میشود و گیاه تا بهار سال بعد وارد خواب زمستانی میشود. این گیاه به سرما مقاوم است امکان تکثیر گیاه سیلا توسط بذر آن وجود دارد و همچنین میتوان اواخر تابستان و یا اوایل پاییز که گیاه در حال خواب است ، پیازهای آنرا در عمق 10-8 سانتیمتری بستر کاشت قرار داد [/font][font=&amp]. [/font][font=&amp]بستر کاشت از حاصلخیزی میانه و زهکش خوب برخوردار باشد و مکان کاشت نیز میتواند از آفتاب کامل یا نیمه سایه-نیمه آفتاب برخوردار باشد. بستر کاشت نباید خشک شود و گیاهب به رطوبت مداوم خاک نیازمند است. گیاه سیلا را میتوان توسط بذر آن تکثیر کرد. قسمتهای مختلف گیاه سمی است و دست زدن به گیاه ممکن است در برخی افراد موجب آزردگی پوست و یا دیگر واکنشهای آلرژی و حساسیت شود[/font][font=&amp].[/font] [font=&amp]نجم آبی لب برگشته (نام علمی[/font][font=&amp]:Scilla hohenackeri)[/font] [font=&amp]این گیاه بومی جلنگلهای دریای خزر است و معمولا در شکافهای دیوارههای صخرهای میروید. این گیاه در حدود 30 سانتیمتر میرسد . عرض برگهای آن 20 میلمتر و عرض قطعات گلپوش 20 میلیمتر طول دارند. برگهای آن تا آمدن فصل بهار ظاهر نمیشوند و[/font][font=&amp] فصل گلدهی ان فروردنی است. گلاذین از نوع سنبله با غنچههایی بزرگ و زنگلولهای شکل است[/font][font=&amp].[/font] [font=&amp]نجم آبی ایرانی ( نام علمی[/font][font=&amp] : Scilla persica)[/font] [font=&amp]در چمنزارهای مرطوب استان کردستان وجود دارد . این گیاه 40-30 سانتیمتر ارتفاع و تعداد زیادی برگهایی دارد که عرض کمی دارند و راست میایستند. گلآذین گیاه خوشهای و تعداد زیادی گل با اندازه کوچک دارد که در ماه اردیبهشت شکوفا میشوند . ساقه هر گل بلند است و گلها آبی رنگ هستند. حتی گلهایی که در انتهای گلآذین قرار دارند شکوفا میشوند[/font][font=&amp] .[/font]

[font=&amp]منبع:سایت پرشین بلاگ[/font]