۲۷-۰۳-۹۳، ۰۲:۱۶ ق.ظ
[font=]مجلس عروسی یکی از بزرگان بود و ملا نصرالدین را نیز دعوت کرده بودند[/font][font=dir=ltr] .[/font]
[font=]وقتی می خواست وارد شود، در مقابل او دو درب وجود داشت با اعلانی بدین مضمون: از این درب عروس و داماد وارد می شوند و ازدرب دیگر دعوت شدگان[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]ملا از درب دعوت شدگان وارد شد[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]در انجا هم دو درب وجود داشت و اعلانی دیگر : از این درب دعوت شدگانی وارد می شوند که هدیه آورده اند و از درب دیگر دعوت شدگانی که هدیه نیاورده اند[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]ملا طبعا از درب دومی وارد شد[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]ناگهان خود را در کوچه دید،همان جایی که وارد شده بود[/font][font=dir=ltr]. !!![/font]
[font=]این داستان حکایت زندگی ماست[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]کسانی را به زندگی مان دعوت می کنیم(رابطه هایی را آغاز می کنیم) اما وقتی متوجه می شویم از آنها چیزی عایدمان نمی شود ، رابطه را قطع و افراد را به حال خودشان رها می کنیم[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]روابط عاطفی ما چیزی بیشتر از الگوی حاکم بر مناسبات تجاری و اقتصادی نیست. عشق بر مبنای ترس و ضعف محاسبه گراست. اگر محبتی می کنیم توقع جبران داریم دوست داشتن های ما قید و شرط و تبصره دارد.حساب و کتاب دارد[/font][font=dir=ltr] .[/font]
[font=]اگر کسی را دوست داریم به خاطر این است که لیوان نیازمان پر شود .اگر رابطه ای سود آور نباشد آن را ادامه نمی دهیم[/font][font=dir=ltr].[/font]
[font=]چه ستمگر است انکه از جیبش به تو می بخشد، تا از قلب تو چیزی بگیرد[/font]