مناظری محصور در قابی از تنهایی

[v.a.y]

zoomit.ir - مریم اصلانی: پیش از این بارها با شما داستان سازه‌های متروکه را باز گفتیم. بناهایی که مدت‌هاست در سکوتی ناخواسته فرو رفته‌اند. این بار با عکاسی همراه می‌شویم که به بخش ویژه‌ای از این بناهای مطرود توجه کرده است. جایی که مناظر اطراف را با چارچوبی خاک خورده و فراموش شده قاب گرفته است.

این عکاس در مورد مجموعه تصاویر خود چنین می‌گوید:

" من عاشق عکاسی از مکان‌های متروک و فراموش شده هستم. دوست دارم گشتی درون این ساختمان‌ها زده و گوشه و کنار آنها را به دقت بررسی کنم. از این میان پنجره‌ها و آن چه که به نمایش می‌گذارند، بیش از دیگر بخش‌ها توجهم را به خود جلب می‌کنند. بینندگان آثار من نیز به این بخش، توجهی خاص دارند. هر کدام از پنجره‌هایی که در قالب این آلبوم در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند، داستان خاص خود را بازگو می‌کنند، داستانی برگرفته از روزهای شاد و غمگین، و مملو از خاطراتی که در بستری از خیال و فراموشی غوطه‌ور‌ند. بعضی از آنها عمری بسی طولانی دارند. قدمت بعضی به بیش از 200 سال می‌رسد.

همیشه برای من این سؤال مطرح بوده که آیا آنها امروز همان منظره و چشم اندازی را نشان می‌دهند که در دوران درخشش خود به نمایش می‌گذاشتند یا خیر؟ چه چیزی تغییر کرده است؟ مناظر یا آدم‌ها؟ در نهایت به تازگی یک بار دیگر این آلبوم را به روز کرده و با اندکی تغییر و بهبود کیفیت مجدداً آن را در معرض دید عموم قرار دادم."

ما نیز در ادامه همراه شما به ماحصل کار این عکاس خوش ذوق نگاهی خواهیم کرد.

شما داستان این پنجره‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا این چارچوب‌های فرسوده و در حال ریختن، علی رغم شیشه‌های شکسته و ترک برداشته‌ی خود، هنوز هم قاب‌هایی درخور برای مناظر زشت و زیبای اطراف خود هستند؟