نحوه انتخاب دزیمتری

[نويد]

دزیمتری به مقدار جذب پرتوها به واسطه سلولها می گویند و در حقیقت شیوه ای است که به کمک آن مقدار جذب شده پرتوها را اندازه گیری می کنند.


در زیر یک دستگاه دوزیمتری جیبی را مشاهده می کنید:

انتخاب سیستم دوزیمتری

برخی معیارهای انتخاب یک سیستم دوزیمتری به شرح زیر می باشد :
آیا اندازه گیری به روش مطلق و یا به طور نسبی مورد نیاز است ؟
آیا دوز جذب کلی و یا تندی دوز جذب مورد نظر می باشد ؟
آیا بلافاصله نیاز به قرائت است ؟
دقت و صحت مورد نیاز ،
نوع و انرژی اشعه ،
محدوده دوز جذب برای اندازه گیری ،
نیاز به انطباق دوزیمتر با محیط ،
اندازه آشکارساز مورد نیاز ،
قدرت تفکیک فضایی مورد نیاز ،
راحتی ،‌ ارزانی ، استحکام و … .
اغلب انتخاب سیستم توسط یک یا دو تا از معیارها به طور جدی محدود می شود . مثلاً چنانچه برای دوزیمتری به یک سیستم مطلق نیاز باشد ،‌ صرفاً کالریمتری یا روش یونیزاسیون قابل استفاده می باشد . اگر علاوه بر آن ، دوز جذب قابل اندازه گیری کمتر از حدود Gy 1 ( معادل rad 100 ) باشد ، تنها روش یونیزاسیون باقی می ماند. هر گونه اندازه گیری کمتر از Gy6- 10 انتخاب را به روشهای یونیزاسیون یا سنتیلاسیون محدود می کند . برای اندازه گیری دقیق نوترونها ، انطباق نزدیک ماده دوزیمتر با ماده ای که دوز جذب خواسته شده بسیار ضروری است .
درمونیتورینگ افراد نیاز به کوچکی ،‌ استحکام ، قیمت ارزان ، و توانایی اندازه گیری دوزهای جذب کم به طور تجمعی ولی بدون نیاز به دقت زیاد ، سریعاً انتخاب را به روشهای دوزیمتری با فیلم یا TLD محدود می کند .
معمولاً برای اندازه گیری تندی دوز جذب محدودیتهای کمتری در انتخاب سیستم های دوزیمتری وجود دارد . در کالریمتری برای آنکه گرمای پرتو اساساً بیشتر از تبادل حرارتی بین عنصر حرارتی و محیط اطراف باشد ، عموماً به تندی بیشتر از حدود Gy/s 2-10 ( معادل rad/s1 ) نیاز می باشد . سیستم هایی که نیاز به دوزهای جذب زیاد دارند ، برای اندازه گیری تندی دوز جذب کم ،‌ حتی اگر در اصول بتوانند مورد استفاده قرار گیرند ، به خاطر زمان لازم برای هر اندازه گیری به ندرت انتخاب می شوند .