۲۹-۰۲-۹۷، ۱۱:۳۲ ق.ظ
مغز پرندگان فاقد قشر خاکستری است
برای این که حرف زدن با توانایی ابزارسازی پرندگان را به رفتارهایی غریزی و فاقد معنا تقلیل دهیم، توجيهات علمی زیادی تراشیده شده و یکی این است که مغز پرندگان خیلی ساده تر و کوچکتر از مغز پستانداران است. تا مدت ها رفتارشناسان و عصب شناسان بر سر این که پرندگان واقعا چقدر می فهمند، اختلاف نظر داشتند. رفتارشناسی نشان می داد پرندگان سخنگو از حرف زدن به زبان انسان منظور مشخصی دارند، ولی عصب شناسی می گفت با این مغز نخودی نمی شود چنین رفتار انسان گونه ای داشت.
مغز پرندگان واقعا فاقد قشر خاکستری است؛ اما قشر خاکستری دقیقا چیست؟ مغز ما و بقیه جانوران از تجمع انبوهی یاخته عصبی یا نورون ساخته شده. هر نورون شامل یک جسم یاخته ای و تعداد زیادی بخش رشته ای است که تارهای عصبی را می سازند. جسم یاخته ای نورون های ما بخش مهمی از فرایند پردازش عصبی را انجام می دهند و هر چه تعداد و تراکم شان بیشتر باشد، عملکرد مغز بهتر است.
در پستانداران تعداد نورون ها به قدری زیاد است که جسم یاخته ای نورون ها در قشر مغز انباشته شده و چون سطح قشری مغز محدود است، این سطح، چین خوردگی هم پیدا کرده تا جسم های یاخته ای جای بیشتری داشته باشند و در همان ناحیه قشری جای بگیرند. اما جسم یاخته نورون های پرندگان در مغز آنهاجای متمایزی ندارد و ظاهرا جای زیادی هم اشغال نکرده اند. منتها واقعیتی که تا همین اواخر درباره مغز پرندگان نمی دانستیم، این جاست که حجم جسم یاخته ای نورون های پرندگان خیلی کوچک تر از پستانداران است، چون پرنده ها ژنوم کوچکتری دارند، هسته یاخته های شان کوچک تر است و انرژی کمتری هم برای فرایندهای مولکولی ژنتیک صرف می کنند.
این نکته نادیده ما را از درک طبیعت مغز پرندگان عاجز کرده بود: مغزهای نخودی پرندگان ساختار بسیار فشرده تر و بهینه تری نسبت به قشر چروکیده و خاکستری مغز پستانداران دارد و از این روست که پرندگانی با مغزهایی به اندازه یک فندق، می توانند از سگ و گربه و حتی میمون ها باهوش تر باشند، حرف بزنند و ابزار بسازند.
برای این که حرف زدن با توانایی ابزارسازی پرندگان را به رفتارهایی غریزی و فاقد معنا تقلیل دهیم، توجيهات علمی زیادی تراشیده شده و یکی این است که مغز پرندگان خیلی ساده تر و کوچکتر از مغز پستانداران است. تا مدت ها رفتارشناسان و عصب شناسان بر سر این که پرندگان واقعا چقدر می فهمند، اختلاف نظر داشتند. رفتارشناسی نشان می داد پرندگان سخنگو از حرف زدن به زبان انسان منظور مشخصی دارند، ولی عصب شناسی می گفت با این مغز نخودی نمی شود چنین رفتار انسان گونه ای داشت.
مغز پرندگان واقعا فاقد قشر خاکستری است؛ اما قشر خاکستری دقیقا چیست؟ مغز ما و بقیه جانوران از تجمع انبوهی یاخته عصبی یا نورون ساخته شده. هر نورون شامل یک جسم یاخته ای و تعداد زیادی بخش رشته ای است که تارهای عصبی را می سازند. جسم یاخته ای نورون های ما بخش مهمی از فرایند پردازش عصبی را انجام می دهند و هر چه تعداد و تراکم شان بیشتر باشد، عملکرد مغز بهتر است.
در پستانداران تعداد نورون ها به قدری زیاد است که جسم یاخته ای نورون ها در قشر مغز انباشته شده و چون سطح قشری مغز محدود است، این سطح، چین خوردگی هم پیدا کرده تا جسم های یاخته ای جای بیشتری داشته باشند و در همان ناحیه قشری جای بگیرند. اما جسم یاخته نورون های پرندگان در مغز آنهاجای متمایزی ندارد و ظاهرا جای زیادی هم اشغال نکرده اند. منتها واقعیتی که تا همین اواخر درباره مغز پرندگان نمی دانستیم، این جاست که حجم جسم یاخته ای نورون های پرندگان خیلی کوچک تر از پستانداران است، چون پرنده ها ژنوم کوچکتری دارند، هسته یاخته های شان کوچک تر است و انرژی کمتری هم برای فرایندهای مولکولی ژنتیک صرف می کنند.
این نکته نادیده ما را از درک طبیعت مغز پرندگان عاجز کرده بود: مغزهای نخودی پرندگان ساختار بسیار فشرده تر و بهینه تری نسبت به قشر چروکیده و خاکستری مغز پستانداران دارد و از این روست که پرندگانی با مغزهایی به اندازه یک فندق، می توانند از سگ و گربه و حتی میمون ها باهوش تر باشند، حرف بزنند و ابزار بسازند.
احترام که میزاری فکر میکنن لایق احترامن!
نه عزیزم! مارو مادرمون درست تربیت کرده..
نه عزیزم! مارو مادرمون درست تربیت کرده..