۰۷-۱۲-۹۶، ۰۱:۲۱ ب.ظ
روزنامه شهروند - پژمان دادخواه: امین زندگانی بازیگر پرکار سینم ا، تلویزیون و تئاتر است که سالها بهطور پیوسته در زمینههای مختلف به ایفای نقش پرداخته و همواره خوش درخشیده است. آخرین حضور این هنرمند در عرصه تئاتر، نمایش مرثیهای برای یک دراکولا است. به بهانه بازی در این نمایش و اطلاعات بیشتر با امین زندگانی به گفتوگو نشستیم.
چه مولفهها و خصوصیاتی در این نمایشنامه وجود داشت که توجه شما را در مقام یک بازیگر به خود جلب کرد و منجر به ایفای نقش در این نمایش شد؟
من وقتی این متن را خواندم یک فضای فانتزی داشت که برای من در اجرای این نمایش موضوع خیلی مهمی بود و کلا بحث اینکه دراکولایی تصمیم گرفته است خون نخورد برای من یکسری جذابیتهایی داشت. همچنین بازیگران کار؛ خدا را شکر همان آدمهایی که روز نخست به من گفتند در کار تشریف داشتند و من سعادت داشتم در خدمتشان باشم. همه اینها باعث شد احساس کنم از آن کارهایی است که دوست دارم در آن بازی کنم.
اصولا معیارهای شما برای بازی در یک اثر چیست؟
وقتی یک کار به من پیشنهاد میشود، خودم را جای مخاطب میگذارم. یعنی وقتی فیلمنامه یا نمایشنامه را میخوانم اگر احساس کنم برای من هنگام خوانش جذاب هست، احساس میکنم در ساختش هم موفق واقع میشود. در اکثر مواقع هم حدسم اشتباه نبوده است؛ یعنی کارهایی را که براساس کیفیت متن انتخاب کردم، نزدیک به ٨٠درصد حدس من درست از آب درآمده و جزو کارهای پر مخاطب بوده است.
علاقه شما به بازیگری از چه زمانی شکل گرفت و چه چیزی باعث شد در این مسیر قدم بگذارید؟
راستش من از بچگی اهل تخیل بودم و کتابهای ژول ورن را دوست داشتم. اصولا وقتی کتاب میخواندم، وارد فضای داستان میشدم و خودم را در داستان میدیدم. یک بار من سر دکور سریال هزار دستان اثر همیشه ماندگار جناب آقای علی حاتمی رفتم و یک لحظه احساس کردم چه دنیای جالبی است و این گذر در زمان مثل یک معجزه است. شما میآیید و لباسی میپوشید و صدسال در تاریخ به عقب بر میگردید و هر چقدر فانتزیِ بازیِ زمان بیشتر باشد برای من جذابتر است.
شاید اینکه علاقهمندی من به تجربه زندگیها و شغلهای مختلف در آن دوره سنی باعث شد که این حرفه برای من جذاب باشد. اگر بحث اقتصاد زندگی نبود، مطمئنا بیشتر عمرم را در تئاتر صرف میکردم، اما بههرحال زندگی هزینههای خاص خودش را دارد و باید بپذیریم که در سینم ا و تلویزیون برداشت مالی قویتر و بهتر هست و این باعث میشود هرازگاهی این طرف باشیم و هرازگاهی آن طرف.
ولی اولویت من کلا خود بازیگری و کارگردانی در تئاتر و سینم ا و تلویزیون است. هنوز دارم از بازیگری لذت میبرم، به جز بخش شهرتش. از انجام این کار لذت میبرم. ولی اگر انتخاب من انتخابی بود که مسائل اقتصادی را میتوانستیم کنار بگذاریم، تئاتر اولویتم بود.
برای هر دردی دو درمان است:
سکوت و زمان
سکوت و زمان