۱۷-۱۲-۹۶، ۰۵:۵۳ ب.ظ
هفته نامه سلامت - مرجان یشایایی: بزرگداشت مقام زن هرچند اتفاق مبارکی است، اما هر سال در غوغای خرید هدیه و دادن و انواع و اقسام یادگاری ها و پس از آن، در سیل شوخی ها و لطیفه ها در فضای مجازی که مضمون اغلب آنها چگونه فرار کردن مرد خانواده از این بلای سالانه و این ادای دین تحقیرآمیز است، آنچه به واقع به فراموشی سپرده می شود، نقش اجتماعی و سیاسی زنان در مدیریت جامعه و تبعیضی است که بر این نقش روا می دارند.
حداکثر احترام در این روز بر مادران گذاشته می شود که انگار محکوم بوده اند از جوانی، سلامت، خوشی ها و آرزوهایشان بگذرند تا فرزندانشان به بار بنشینند. آنچه درباره اش حرفی زده نمی شود این است که این نیمی از جامعه که طبیعت مسوولیت انتقال حیات را بر دوشش گذاشته چه حقوقی دارد؟ این حقوق چگونه پایمال می شود و چگونه باید جلوی این تضییع گرفته شود و اصولا برخورداری از حقوق برابر بین زن و مرد بر زندگی بشریت چه اثری می تواند داشته باشد؟ نخستین بار رد پای فعالیت های زنان در عصر ورود ایران به دنیای مدرن را در انقلاب مشروطه (فاصله سال های 1285 تا 1290) می توان یافت.
در این دوران زنان به طور جدی وارد مبارزات سیاسی و اجتماعی شدند. طبق تحقیقات تاریخی اولین جرقه های مشارکت زنان در امور سیاسی و اجتماعی، شرکت در انقلاب مشروطه از راه های مختلف بود. مرگان شوستر آمریکایی، جوانی که آن موقع سمت مشاور مالی دولت را داشته درباره نقش انجمن های زنان در انقلاب مشروطه با تحسین چنین می نویسد: «زنان محجبه ایرانی که با تجربه ای ناچیز یک شبه آموزگار، روزنامه نویس، موسس باشگاه های زنانه و سخنگو در مباحث سیاسی شدند، کاری کردند که نهضت زنان در غرب ده ها و شاید صدها سال برای انجام آن وقت صرف کرده بود.»
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !