پیشنهادهای فرهنگی آخر هفته

[صنم بانو]

برترین ها - ایمان عبدلی:

[b]نمایش خانگی: «زیر سقف دودی» اثر پوران درخشنده که سال گذشته در جشنواره مورد توجه داوران قرار گرفت و توامان مورد توجه مردم قرار نگرفت. پوران درخشنده عموما علاقه خاصی به طرح معضلات اجتماعی دارد و دائما در آثارش به فکر آسیب شناسی این قسم از معضلات است اثر قابل توجه قبلی او هم در همین حال و هواها می چرخید؛ «هیس دخترها فریاد نمی زنند»[/b]

این بار اما مساله مشکلات عاطفی اعضای یک خانواده است که فرهاد اصلانی و مریلا زارعی و دیگرانی مثل بهنوش طباطبایی در آن ایفای نقش می کنند. فیلم دغدغه های شریفی دارد و انصافا از یک سطح حداقلی پایین تر نمی آید. به هر حال درخشنده سال ها تجربه دارد و می داند، دکوپاژ و میزانسن چه تاثیری در پرداخت کار دارد، اما مساله ما به عنوان مخاطب با چنین فیلم هایی بیشتر از هرچیز این است که چرا روایت در خدمت محتوا نیست و اصلا این شکل داستان گویی چه چیز تازه ای دارد؟ چرا خالی از کار خلاقانه است؟ «زیر سقف دودی» یکی از معمولی های سینم ای ایران است که چند وقت دیگر فراموش می شود.

‌

[صنم بانو]

اکران: «بدون تاریخ بدون امضا» کاری از وحید جلیلوند که شروع رویایی داشته، یکی از موفق ترین اکران های فیلم های اجتماعی شاید. فیلم البته در جشنواره سال گذشته هم جزو محبوب ترین ها بود و از همان زمان میشد پیش بینی کرد که خوب بفروشد، به هر حال نباید فراموش کنیم که در فصل درخشش نوید محمدزاده او در هر فیلمی که باشد بفروش می شود و ازطرفی وحید جلیلوند هم با «چهارشنبه 19 اردیبهشت» نشان داد، آینده خواهد داشت.

«بدون تاریخ بدون امضا» داستان پزشکی (امیرآقایی) است که شبی با یک کارگر و خانواده اش (نوید محمدزاده) تصادف می کند، بعدتر...فیلم داستان عذاب وجدان یک پزشک است که نمی تواند از کاری که کرده بگذرد و تا ته ماجرا را در می آورد، البته که داستان آن وجه سینم ای فرهادی را دارد اما خب توانسته ماهیت و نگاه خود را فارغ کند، یعنی اگر چه ما یک قطب بالا و یک قطب پایین و مساله نامرادی های اجتماعی و اختلاف طبقانی را داریم، اما خب نگاه ماجرا مثبت است و فضای چرک کل فیلم با آبروداری از کلی آدم محترم تمام می شود. فیلم البته هدیه تهرانی هم دارد و نوید محمدرزاده ای که در چند سکانس با بازی درونی نشان می دهد که می تواند جور دیگری هم بازی کند.

[صنم بانو]

کیوسک: «آنگاه» جدید با موضوع «کتاب هفته» منتشر شده است. «آنگاه» واجد حیات ویژه ای در میان مطبوعات ایرانی است فصلنامه ای که با قطعی خاص و صفحه آرایی خاصتر و با مطالبی که مرعوب گرافیک نشده اند و کیفیتی منحصر به فرد دارند عرضه می شوند و هیچ نشانه ای از کم فروشی و سرهم بندی ندارند و آن هم در فرمی که در هر شماره فقط یک موضوع خاص را مد نظر قرار می دهد.

«آنگاه» پیش از این «پیکان» را به عنوان یک ابژه خاطره انگیز سوژه کرده بود و از وجوه مختلف آن را بررسی کرده بود. «کانون پرورش فکری» از دیگر پرونده های خواندنی «آنگاه» ها گذشته بود و حالا هم «کتاب هفته»، که نام شاملو را در عرصه مطبوعات به یاد می آورد؛ مجله ای که فرهنگ ساز بود و نشان می داد وجه ژورنالیستی شاملو تا چه اندازه بی همتا بوده است، خوبیِ شماره های«آنگاه» این است که قابلیت آرشیو دارد و پرداخت همه جانبه دارد. «آنگاه» وزن مجلات رو کیوسک را به تنهایی بالا می برد.

[صنم بانو]

خورجین: «بی عشق»؛ یک زوج ساکن مسکو که در آستانه جدایی اند. بوریس(آلکسی روژین) مهربان و ریشو، از آن تیپ مردهای دوست داشتنی تقریبا غمگین و ژانیا(ماریانا اسپواک) زیبا و آتشین مزاج با یک نومیدی نهادینه شده درونی که هنوز در یک آپارتمان زندگی می‌کنند اما می‌کوشند هر چه زودتر آپارتمان را بفروشند. چون به سختی می‌توانند سه کلمه حرف متمدنانه میان خود رد وبدل کنند.

فیلم الگوی درام های اجتماعی گزنده سینم ای اروپای شرقی را دارد، کارگردان روسی با تمرکز روی یک خانواده سه نفره که فرزند خودشان را گمشده می بینند و به هزار توی زوال عشق در جامعه ای خفقان زده می پردازد، فیلم با ظرافت نشانمان می دهد که روابط در روسیه و بلکه در همه جای دنیا چگونه لابه لای نظام بوروکراتیک و زندگی به ظاهر مدرن شهری در حال فروپاشی است و فقدان یک بچه هم نمی تواند نور امیدی باشد برای همگرایی، فیلمی آرام و متین و قابل تامل.

[صنم بانو]

تماشاخانه: «خرده جنایت ها زن و شوهری» در اداره تئاتر روی صحنه می رود. شهلا حائری مترجم این نمایشنامه است که اریک امانوئل اشمیت محبوب در ایران آن را نوشته، رضا رمضانی آن را کارگردانی کرده و تبسم هاشمی حائری و رضا رمضانی در آن ایفای نقش می کنند.

خلاصه داستان: مرد بر اثر حادثه ای مرموز دچار فراموشی شده. زن او را به خانه آورده و سعی می کندگذشته را بازسازی کند تا هویت مرد بازگردد اما در این میان حقایقی آشکار می گردد. این نمایش و اساسا این متن یکی از عاشقانه ترین های موجود است، اگر هوس کرده اید با تخیل و تئاتر به فضایی رمانتیک و جدی بروید این نمایش انتخاب مناسبی است خصوصا اگر نمایشنامه کم حجم آن را مطالعه کرده باشید.