۲۲-۰۸-۹۱، ۰۵:۱۲ ب.ظ
دلیل اینکه دخترها بسیار راحتتر از پسرها درباره مشکلاتشان صحبت می کنند چیست؟ دانشمندان آمریکایی اخیرا تحقیقی انجام داده و توضیحی برای این مساله یافتهاند. اما آیا این توضیح منطقی است؟
خیلیها ممکن است این صحنه را بشناسند: دختری می خواهد با شریک زندگی اش راجع به مشکلی صحبت کند. او قصد دارد که همه چیز را ریز به ریز تعریف کند، اما آن پسر سکوت میکند و تمایلی به صحبت کردن ندارد.
چند روانشناس آمریکایی که در دانشگاه میسوری شهر کلمبیا مشغول به کار هستند، اخیرا در تحقیقی که بین ۲۰۰۰ کودک و نوجوان انجام دادهاند، توضیحی برای این مساله یافته اند. بر اساس نتایج این تحقیق، آنها یک پیش داوری قدیمی را از میان برداشتهاند. سالها بود که محققان بر این عقیده بودند که بیتمایلی پسران برای یک صحبت طولانی به دلیل آن است که آنها دوست ندارند از خود ضعف نشان دهند.
اما محققان در تحقیق جدید به این نتیجه رسیده اند که دلایل دیگری باعث این امر هستند. نتیجه اصلی تحقیق آن است که پسرها کلا صحبتهای طولانی بر سر یک مشکل را عملی بیهوده میدانند. روانشناسان آمریکایی نتایج تحقیق خود را در نشریه علمی Child Development منتشر کرده اند. روانشناسان تحقیقی چهار مرحلهای بین کودکان و نوجوانان ۸ تا ۱۶ ساله انجام دادند. آنها از نوجوانان خواستند که انتظارات مثبت و منفی خود را از یک صحبت طولانی نام ببرند.
نتیجه تحقیق آن بود که در رابطه با انتظارات مثبت، امید دخترها نسبت به سازنده بودن مکالمهای طولانی چشمگیرتر و بارزتر از پسران بوده است. در رابطه با انتظارات منفی در دو مورد نظرات پسرها با دخترها فرق می کرد. پسرها ذکر کردند که هنگام صحبت کردن درباره احساساتشان، حس عجیبی پیدا می کنند. افزون بر این آنها چنین صحبتهایی را هدر دادن وقت میدانند. بر اساس نتیجه این تحقیق تفکر عمومی که پسرها صحبت نمیکنند زیرا از واکنش دیگران می ترسند دیگر از میان برداشته میشود. حس عجیبی که پسرها در مورد مکالمات طولانی ذکر کردهاند باعث میشود که دانشمندان در مورد نتایج این تحقیقات شک کنند. روانشناسان در رابطه با پرسشنامه هایی که به کار برده اند با یک مشکل مواجه هستند. انسانها معمولا تمایل به دادن جوابهایی دارند که در جامعه مطلوب به شمار می روند. به این معنا که اگر لیستی از امید و ناراحتی درباره مکالمات طولانی در مقابل یک نوجوان قرار گیرد، او به احتمال زیاد می گوید که چنین مکالمههایی وقت را هدر می دهند، زیرا این جواب مطلوبتر از این است که بگوید از یک مکالمه می ترسد.
اما با وجود مشکل جمع آوری داده ها، دانشمندان تاکید می کنند که پسرها درکل بیشتر تمایل به سکوت دارند تا دخترها.
محققان افزون بر این اعلام کردند که پدرها و مادرها در زمینه از بین بردن چنین کلیشههایی می توانند فعالیت کنند. آنها میتوانند به پسرها در سنین پایین بیاموزند که مکالمات طولانی می توانند به راه حل نیز بیانجامد و به همین دلیل تنها هدر کردن وقت نیستند. در عین حال آنها میتوانند به دختران خود نیز توضیح دهند که بحث کردن طولانی در مورد جزئیات همه مسائل، تنها راه حل از بین بردن مشکلات نیست.
خیلیها ممکن است این صحنه را بشناسند: دختری می خواهد با شریک زندگی اش راجع به مشکلی صحبت کند. او قصد دارد که همه چیز را ریز به ریز تعریف کند، اما آن پسر سکوت میکند و تمایلی به صحبت کردن ندارد.
چند روانشناس آمریکایی که در دانشگاه میسوری شهر کلمبیا مشغول به کار هستند، اخیرا در تحقیقی که بین ۲۰۰۰ کودک و نوجوان انجام دادهاند، توضیحی برای این مساله یافته اند. بر اساس نتایج این تحقیق، آنها یک پیش داوری قدیمی را از میان برداشتهاند. سالها بود که محققان بر این عقیده بودند که بیتمایلی پسران برای یک صحبت طولانی به دلیل آن است که آنها دوست ندارند از خود ضعف نشان دهند.
اما محققان در تحقیق جدید به این نتیجه رسیده اند که دلایل دیگری باعث این امر هستند. نتیجه اصلی تحقیق آن است که پسرها کلا صحبتهای طولانی بر سر یک مشکل را عملی بیهوده میدانند. روانشناسان آمریکایی نتایج تحقیق خود را در نشریه علمی Child Development منتشر کرده اند. روانشناسان تحقیقی چهار مرحلهای بین کودکان و نوجوانان ۸ تا ۱۶ ساله انجام دادند. آنها از نوجوانان خواستند که انتظارات مثبت و منفی خود را از یک صحبت طولانی نام ببرند.
نتیجه تحقیق آن بود که در رابطه با انتظارات مثبت، امید دخترها نسبت به سازنده بودن مکالمهای طولانی چشمگیرتر و بارزتر از پسران بوده است. در رابطه با انتظارات منفی در دو مورد نظرات پسرها با دخترها فرق می کرد. پسرها ذکر کردند که هنگام صحبت کردن درباره احساساتشان، حس عجیبی پیدا می کنند. افزون بر این آنها چنین صحبتهایی را هدر دادن وقت میدانند. بر اساس نتیجه این تحقیق تفکر عمومی که پسرها صحبت نمیکنند زیرا از واکنش دیگران می ترسند دیگر از میان برداشته میشود. حس عجیبی که پسرها در مورد مکالمات طولانی ذکر کردهاند باعث میشود که دانشمندان در مورد نتایج این تحقیقات شک کنند. روانشناسان در رابطه با پرسشنامه هایی که به کار برده اند با یک مشکل مواجه هستند. انسانها معمولا تمایل به دادن جوابهایی دارند که در جامعه مطلوب به شمار می روند. به این معنا که اگر لیستی از امید و ناراحتی درباره مکالمات طولانی در مقابل یک نوجوان قرار گیرد، او به احتمال زیاد می گوید که چنین مکالمههایی وقت را هدر می دهند، زیرا این جواب مطلوبتر از این است که بگوید از یک مکالمه می ترسد.
اما با وجود مشکل جمع آوری داده ها، دانشمندان تاکید می کنند که پسرها درکل بیشتر تمایل به سکوت دارند تا دخترها.
محققان افزون بر این اعلام کردند که پدرها و مادرها در زمینه از بین بردن چنین کلیشههایی می توانند فعالیت کنند. آنها میتوانند به پسرها در سنین پایین بیاموزند که مکالمات طولانی می توانند به راه حل نیز بیانجامد و به همین دلیل تنها هدر کردن وقت نیستند. در عین حال آنها میتوانند به دختران خود نیز توضیح دهند که بحث کردن طولانی در مورد جزئیات همه مسائل، تنها راه حل از بین بردن مشکلات نیست.
