اولین عاملی که باعث انحراف فرزندان خصوصاً دختران میشود، سهل انگاری والدین میباشد. در خانه ای که پدر و مادر بخاطر مسائل کوچک و جزئی با هم مشاجره میکنند چطور میتوان انتظار داشت که فرزندی سالم و بدور از نگرانی های روحی پرورش یابد! ایا این دختر میتواند همسر خوبی برای شوهرش باشد؟ آیا میتواند مادر خوبی برای فرزندانش باشد؟ مسلماً خیر!
نوجوان و جوانانی که در خانواده خود، رنگی از محبت و صمیمیت نمیبینند، زمینه کاملاً مساعدی برای جذب به دیگران و خصوصاً جنس مخالف را دارند، حال اگر حتی به طور تصادفی فرد بزهکاری در مقابل این شخص قرار گیرد، مسلماً جواب منفی نخواهد شنید. زیرا میبیند که یکی پیدا شده که حداقل به طور ظاهری به او محبت میکند و اظهار میکند که:
«دوستت دارم، تو تنها ستاره روشن آسمان زندگی من و تسخیر کننده قلب منی. بدون عشق تو میمیرم» واینجاست که چنین دختری حتماً ندای مثبت خواهد داد. حتی اگر بداند که نتیجه اش چه خواهد شد! آیا علت این انحراف، خود نوجوان است؟ ما معمولاً میخواهیم از انتها اصلاح کنیم و به سمت بالا برویم.
روشن شده است که در مواقعی که زمینه کاملاً مساعد باشد، نوجوانان به خود می قبولانند راهی که به نظرشان رسیده کاملاً درست است. والدین باید در چنین مواقع حساسی با فرزند خود نقش یک رفیق و دوست صمیمی را بازی کنند تا با بکار گیری تجربه و دور اندیشی، فرزند دلبندشان را از سقوط حفظ کنند.
اگر رفتار پدر با اجبار باشد به مرور زمان بین پدر و فرزند فاصله می افتد و فرزند به ناچار خود را به دامان دیگران می اندازد که نتایج شوم این پناهندگی و عواقب خطرناک آن بر همه آشکار است. فرزندی که در معرض خطر اخلاقی قرار گرفت نه تنها برای خانواده اش بلکه برای سایر افراد جامعه خطرناک است.
مربیان واقعی و سازنده کشور، دختران دانش آموزی هستند که امروز در پشت نیمکتهای مدرسه نشسته اند. دختر امروز یا مادر فردا؟ او در اینده در کوچکترین وجه از جامعه، خانواده را شکل میدهد. مادری که خود در جوانی مشکلات فراوانی داشته، چطور میتواند مربی خوبی برای فرزندانش باشد؟!
به طور کلی نصایح والدین به فرزندان و تذکر به اعمال و رفتار نامناسب آنها مسئله ای است بسیار مهم که باید به صورت خاصی و با تدبیر مخصوصی انجام پذیرد وگرنه به طور عادی نصایح والدین با عکس العمل منفی مواجه خواهند شد.
نوجوان و جوانانی که در خانواده خود، رنگی از محبت و صمیمیت نمیبینند، زمینه کاملاً مساعدی برای جذب به دیگران و خصوصاً جنس مخالف را دارند، حال اگر حتی به طور تصادفی فرد بزهکاری در مقابل این شخص قرار گیرد، مسلماً جواب منفی نخواهد شنید. زیرا میبیند که یکی پیدا شده که حداقل به طور ظاهری به او محبت میکند و اظهار میکند که:
«دوستت دارم، تو تنها ستاره روشن آسمان زندگی من و تسخیر کننده قلب منی. بدون عشق تو میمیرم» واینجاست که چنین دختری حتماً ندای مثبت خواهد داد. حتی اگر بداند که نتیجه اش چه خواهد شد! آیا علت این انحراف، خود نوجوان است؟ ما معمولاً میخواهیم از انتها اصلاح کنیم و به سمت بالا برویم.
روشن شده است که در مواقعی که زمینه کاملاً مساعد باشد، نوجوانان به خود می قبولانند راهی که به نظرشان رسیده کاملاً درست است. والدین باید در چنین مواقع حساسی با فرزند خود نقش یک رفیق و دوست صمیمی را بازی کنند تا با بکار گیری تجربه و دور اندیشی، فرزند دلبندشان را از سقوط حفظ کنند.
اگر رفتار پدر با اجبار باشد به مرور زمان بین پدر و فرزند فاصله می افتد و فرزند به ناچار خود را به دامان دیگران می اندازد که نتایج شوم این پناهندگی و عواقب خطرناک آن بر همه آشکار است. فرزندی که در معرض خطر اخلاقی قرار گرفت نه تنها برای خانواده اش بلکه برای سایر افراد جامعه خطرناک است.
مربیان واقعی و سازنده کشور، دختران دانش آموزی هستند که امروز در پشت نیمکتهای مدرسه نشسته اند. دختر امروز یا مادر فردا؟ او در اینده در کوچکترین وجه از جامعه، خانواده را شکل میدهد. مادری که خود در جوانی مشکلات فراوانی داشته، چطور میتواند مربی خوبی برای فرزندانش باشد؟!
به طور کلی نصایح والدین به فرزندان و تذکر به اعمال و رفتار نامناسب آنها مسئله ای است بسیار مهم که باید به صورت خاصی و با تدبیر مخصوصی انجام پذیرد وگرنه به طور عادی نصایح والدین با عکس العمل منفی مواجه خواهند شد.