چرا در اجسام چهره‌هایی می‌بینیم که وجود ندارند

[صنم بانو]

بی‌بی‌سی: پرفسور دیوید الیس از دانشگاه سیدنی توضیح می‌دهد: ما می‌دانیم که این اجسام صورت‌های واقعی نیستند، با اینحال ادراک یک صورت همچنان ادامه می‌یابد. مغز صورت‌های پاریدولیا را به عنوان شناسایی کاذب دور نمی‌ریزد، بلکه حالت‌های احساسی آن چهره را درست مانند یک صورت واقعی مورد تحلیل قرار می‌دهد.

پژوهشگران توضیح می‌دهند که چرا در اجسام چهره‌هایی می‌بینیم که واقعا وجود ندارند.
هیچ وقت فکر کرده‌اید چرا گاهی در چیزی، طرح صورت می‌بینید و دیگر نمی‌توانید جلوی خود را بگیرید که آن چهره را نبینید، حتی وقتی که می‌فهمید به یک تکه نان نگاه می‌کنید؟
نگران نباشید، شما تنها نیستید. این پدید‌ه‌ای است که با نام "پاریدولیا" شناخته می‌شود و به وضعیتی اشاره دارد که مغز تلاش می‌کند چیز‌ها را بفهمد و شما را وادار می‌کند تا تصاویری ببینید که واقعا وجود ندارند.
حالا دانشمندان در استرالیا کشف کرده‌اند که چرا ما در اشیای روزمره، مانند ماشین‌ها، خانه‌ها، پریز‌های برق و غیره، طرح صورت می‌بینیم.
این پدیده چطور رخ می‌دهد؟
مغز در عرض چند میلی‌ثانیه چیزی را به عنوان یک چهره احتمالی تشخیص می‌دهد، اما وقتی می‌فهمد که آن جسم واقعا یک چهره نیست همچنان به تحلیل آن ادامه می‌دهد.

پرفسور دیوید الیس از دانشگاه سیدنی توضیح می‌دهد: ما می‌دانیم که این اجسام صورت‌های واقعی نیستند، با اینحال ادراک یک صورت همچنان ادامه می‌یابد. مغز صورت‌های پاریدولیا را به عنوان شناسایی کاذب دور نمی‌ریزد، بلکه حالت‌های احساسی آن چهره را درست مانند یک صورت واقعی مورد تحلیل قرار می‌دهد.

[صنم بانو]

چرا مغز ما این گونه عمل می‌کند؟
انسان آموزش دیده است که صورت‌ها را شناسایی کند تا بتواند تصمیم بگیرد که آدم جدیدی که با او مواجه شده دوست است یا دشمن. یا اینکه بفهمد آیا فردی که ملاقات کرده خوشحال، ناراحت یا عصبانی است.
این قابلیتی برای بقاست تا بتوانیم از خود محافظت کنیم و در امنیت بمانیم و برای وقتی که انسان اولیه بوده‌ایم مفید بوده است.
به همین دلیل است که برخی فکر می‌کنند پریز برق ناراحت به نظر می‌رسد، یا پوسته درخت کمی بهت‌زده است.

 

---

اجسام دارای طرح صورت، چه تاثیری بر ما دارند؟
پژوهشگران آزمایشگاه مغز و قوای شناختی در موسسه ملی سلامت روان در آمریکا دریافته‌اند اینکه چه دریافتی از احساسات چهره افراد داشته باشیم تحت تاثیر چهره‌ای است که به تازگی دیده‌ایم.
این مطالعه چگونگی تأثیرپذیری افراد از احساسات چهره‌هایی را که قبلا دیده‌اند آزمایش کرده است که شامل صورت‌های پاریدولیا نیز می‌شود.

بنابراین اگر همین حالا یک چهره ناراحت دیده باشیم، خواه چهره یک انسان بوده باشد یا جسمی که به اشتباه آن را دارای صورت دیده باشیم، احتمال بیشتری وجود دارد که فکر کنیم آدم بعدی که ملاقات می‌کنیم نیز ناراحت است.
اما اگر یک پریز برق با صورت خوشحال ببینید، با احتمال بیشتری فکر می‌کنید که آدم بعدی که ملاقات کرده‌اید هم خوشحال است.