۱۵-۱۲-۹۶، ۰۳:۱۰ ب.ظ
روزنامه آسمان آبی - آرمینه باقری: امید کی خودش را نشان میدهد؟ کسی که به زندگی اجتماعی امید دارد معمولا چه کارهایی انجام میدهد که نشاندهنده همین ویژگی باشد. بازار شاید یکی از بهترین فضاهایی باشد که در آن بتوان مردم را از هر قشری پیدا کرد. هر قشری که کموبیش کورسویی از امید در آنها پیدا میشود. نمیتوان منکر این جمله شد که در بازار زندگی جریان دارد. همه در حرکت هستند. همه برای آینده دور و نزدیکشان با نیت خریدکردن به بازار میآیند یا موادغذایی بگیرند یا وسیله خانه یا لباس و کیف و کفش. بههرحال هرچه میخواهند تهیه کنند بهدلیل همان امیدی است که قرار است آنها را برای آینده حفظ کند.
با نزدیکشدن به روزهای پایانی سال، بازار حال و هوای خاص خودش را دارد. مردم هم جدیتر از وقتهای دیگر امیدوارانه خودشان را برای ورود به سال جدید آماده میکنند. حرفهای زیادی برای گفتن دارند. همگی آماده بودند در روزهای پایانی سال این سوال از آنها پرسیده شود. جملاتی که بهسرعت پشت هم میآمدند و نشان میدادند هر روز درباره آن حرف میزنند و موضوع محفلهای خودمانیشان است. یک نفر که شروع به صحبتکردن میکند بقیه هم مشتاقانه وارد بحث میشوند و نظراتشان را که بیشباهت به هم نیست میگویند.
محمدعلی محمدی از دکانداران بازار تجریش است. وقتی شروع به صحبت میکند، به نظر میرسد به خودش، شغلش، فرزندانش و درنهایت کشورش هیچ امیدی ندارد، اما به مرور در انتهای آن همه ناامیدی، از نور امیدی که در دلش دارد حرف میزند: «امید؟ کار ما از این حرفها گذشته است. امید را کسانی دارند که میتوانند بهراحتی زندگی کنند؛ مثلا وقتی بحث جهیزیه دادن میشود نمیترسند. وقتی میخواهند برای پسرشان عروسی بگیرند همهچیز را بهعهده پسرشان نمیاندازند. امید را قبلا جوانترها میساختند. جوانهای امروزی که به نظر میرسد چیزی برای ازدستدادن ندارند. آنها هیچ انگیزهای برای زندگی بهتر ندارند: البته خدا بزرگتر از این حرفهاست...» لبخند تلخ آقای فروشنده نشان میدهد هر روز در این بازار با مستندی زنده درباره موضوع امید اجتماعی مواجه است.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !