چه کشکی چه پشمی

[taranomi]

چوپاني گله خود را به صحرا برد هوا قشنگ بود، گله مشغول چرا، صحرا پر از درختان گردو بود چوپان از يك درخت گردوي تنومند بالا رفت و به چيدن گردو مشغول شد. ناگهان گردباد سختي در گرفت، خواست از درخت فرود آيد، ترسيد. باد شاخه­اي را كه چوپان روي آن بود به اين طرف و آن طرف مي­برد.
ديد نزديك است كه بيفتد و ديگر معلوم نيست چه بر سرش آيد لاقل اينكه دست و پايش مي شكند. مستاصل شد. ..
از دور بقعه امامزاده اي را ديد و گفت: اي امام زاده گله­ام را نذر تو ميكنم، فقط من از درخت سالم پايين بيايم.
قدري باد ساكت شد، چوپان توانست شاخه قوي تري را با دست بگيرد او جاي پايي پيدا كرده و خود را محكم گرفت.
گفت: اي امام زاده خدا راضي نمي شود كه زن و بچه بيچاره من از تنگ­دستي و خواري بميرند و تو همه گله را صاحب شوي. نصف گله را به تو مي دهم و نصفي هم براي خودم برمي­دارم ...
قدري پايين­تر آمد و نزديك تنه درخت رسيد گفت: اي امام زاده نصف گله را چطور نگهداري مي كني؟ كار تو نيست. آنهار ا خودم نگهداري مي­كنم در عوض كشك و پشم نصف گله را به تو مي­دهم.
وقتي به جاي رسيد كه ديگر تقريبا فاصله چنداني با زمين نداشت گفت: بالاخره چوپان هم كه بي مزد نمي شود كشكش مال تو، پشمش مال من به عنوان دستمزد. پس باقي تنه را سُرخورد و پايش به زمين رسيد نگاهي به گنبد امامزاده انداخت گفت: مرد حسابي چه كشكي چه پشمي؟
ما از هول خودمان يك غلطي كرديم، غلط زيادي كه جريمه ندارد!!!
از: کتاب كوچه نوشته احمد شاملو

[صنم بانو]

عجب نامردي بوده
باز كه كارت گير ميكنه بيچاره

[Land star]

عجباااااا
نامرررد چ خوشگل هم زد زیر همه چی