۱۲-۰۲-۹۳، ۰۴:۱۹ ب.ظ
سلام به همگی
این تاپیکی که زدم انشای یکی از دوستامه درمورد کلاسمون شیرین
نوشته منم اسم مدرسه ایم نرجس هس
امیدوارم خوشتون بیاد
و در اخر هم نظرتون رو بدین تشکر
دارم فک میکنم وقتی دو سال دیگه مدرسه تموم بشه چقدر حیفه که دیگه کنار هم نیستیم از هیاهو های مدرسه ولی به قول جمله معروف"حال را دریاب اینده خودش میرسه" این مدرسه 7 تا کلاس داره با 10_12 تا معلم...کلاس اول که کلا ول معتلا بود و نبودشون فرقی نمیکنه ساکت,اروم یا به قول خودمون شاسکول.. فقط جا اشغال کردن......
کلاس مام که دیگه همه میشناسن کلاس ما یه مبصر غیبی تعیین شده داره همش میگه ساکت و نو کلاس واسه خودش نظر میده شقایق تو کیفش دعا هم داره واسه روز مبادا 2 تا بچه مثبت داریم که خودشونو میکشن از درس خوندن فاطمه و زینب تو بجث های شیرین کلاسم چرت و پرتای زهرا باحال تر از همه است کلا شرو ور میبافه بهمولی خداییش کل الله کرم باید تو سال دیگه ببره فک دختراش و عمل کنه فکشون تا اونموقع شل میزنه...
اعتماد به نفسای زینب احمدزاده که دیگه گفتن نداره منم منم کردناش گوش ماهارو کر کرده 2 تا بچه بامزه هم تو کلاس هستن که از صبح تا شب حرفاشون حول و حوش فیلم های ترسناکه و بازیگرای خارجی میچرخه فتاحی دانش اموز انتقالی و فلیانی عشق توایلایت.فائزه هم وقتی میفته رو دور خنده و حرف زدن مث رادیو بی موج فقط فک میزنه این کلاس 4 تا هواننده داره در حد امید جهان:روشن,نرجس,شیوا محسنی و خودم(شیرین) کلا این دخترا عشق جومه زردم حونم هستن....
تو کلاس ما هرروز کنسرت به صورت زنده برگزار میشه که خانم محمدی(معاون مدرسه) هم مدیر تدارکاتشه که گاهی اوقات فرمان قطع کنسرت و بعضی مواقع هم معلمارو به حرف میگرفت تا ما به کارمون برسیم.این کلاس چند تا دانش اموز خنثی هم داره مثل بهاره,نصرالهی,مژده و دامنگیر... دیگه نگم از پچ پچ های کاووسی ها و انکارشون از شبنم و اداهاش و از صندوقچه ای که داره و همه چی با خودش داره خصوصا نخ.... از متین دو حنجره کلاس ندا از مزه پرونی هامون وسط کلاس خانم نیکو و علوی و از ادامس خوردنای یواشکیمون...از تقلب های روز چهارشنبمون سر کلاس تاریخ ادبیات....
از خانم چیز گفتن های اول سال خانم حسین زاده که دیگه قصد داره دکتر بشه با خانم علوی... ولی خداییش ما معلمامونو خیلی اذیت کردیم و دست انداختیم و از حرکاتشون و تیکه کلامشون تقلید کردیم بذارید حالا که اخر سال و روز معلم یه اعتراف دیگه هم بکنم ما همیشه این چادر سر کردنای خانم محمدی را در حالت های مختلف برداشت میکردیم میخندیدیم خدا عوضش بده تا یه دقیقه دیر میکرد دور هم جمع میشدیم و میکوبیدیم و میرقص یدیم...این کلاس 2 تجربی هم منیژه دنبال ما بود و قرش میداد این اعجوبه هم شاگرد خصوصی خودمه تو کلاس....از اعتراف ها نگذریم ولی بحث شیرین روز معلم چیز دیگری است من(شیرین) خودم از اول دبستان معلم ها از دستم عاصی بودند از همون موقع خودم رو نمیباختم وقت تو دردسر میافتادم مثل اسمم گاهی شیرین گاهی ماه گاهیم تلخ ولی تو هرچیزی دوس دارم سر دربیارم همه چی هستم سعی میکنم همون قدر که هم سن و سالام میدونن بدونم.این نرجس هم جزئی از اکیپ 4نفره ما تو دوران جهالت بوده و هست....
.معلم های ما از اقای جوکار و زنش تا اقای بحرینی که سرکلاسش نرجس و فائزه داشتن خرما میخوردن دید و بیرونشون کردو معاون و مدیر تا شوخی های خرکی خودمون با همدیگه سرکلاسشون اینکه بفهمن یا نه همش خاطره است.....
من(شیرین) هنوز یادمه وقتی میخواستن اخراجم کنن هر جا هر اتفاقی می افتاد ما چهارتا هم توش یه دستی داشتیم ولی حالا فکر میکنم باید بعضی از حرفامونو کتیبه کنیم باید قدر هیلی از معلم هامونو بدونیم باید بدونیم اگه غرورمونو خرد میکنن به خاطر خودمونه یا به قول یکیشون اینجا فقط محل درس نیست محل تربیتم هست(خانم نیکو) افتخار اون معلم های فداکاری که دستشون به ماژیک حساسیت داره و بازم مینویسن صداشون گرفته و میان سرکلاس درس مید(خانم نیکو) و اون کسی که مارو مثل دختراش دوس داره و اول به کارامون میخنده و بعد دعوامون میکنه(خانم علوی).....
به افتخار اون معلمایی که استادی که درساش درس زندگی و عشق به افتخار اون معلم هایی که از تیپ نمی افتن و به افتخار اون با خیالاش و اون کسی که به مسخره های ما هم توجهی نمیکنه و درس میده و به خاطر ما سردرد میگیره و یا یکی دیگش به خاطر خودمون و خودش ماهارو نفرین میکنه(خانم علوی) به افتخار اون با جنبش که احساس مسئولیتِ و اِفه نمیاد به افتخار اون مجرداش و متاهلاش, بچه داراش و به افتخار اون کسی که شوهرش مریضه و یکی دیگه جورشو میکشه....
به افتخار اون خسته هاش که از خستگیشون میگذرن و از ما نمیگذرن...
روزتون مبارک معلمای عزیزم
دست همتونو میبوسیم
