۲۰-۰۵-۹۵، ۰۷:۲۷ ب.ظ
تهران- ایرنا- عبدالجبار کاکایی، شاعر و ترانه سرا معتقد است از موسیقی خوب و متعالی حمایت نشده است و بسیاری از مشکلات این حوزه به مدیریت فرهنگی برمی گردد.
[highlight=#f7f7f7]![[عکس: 82183256-70928236.jpg]](http://img8.irna.ir/1395/13950520/82183256/82183256-70928236.jpg)
وی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا در پاسخ به این سوال که چرا امروزه ترانه ها نسبت به گذشته کمتر در اذهان ماندگار می شود، گفت: بخشی از آن به شرایط زمان ما برمی گردد؛ به دلیل گسترش فرهنگ و اینکه در واقع حوزه شنیداری تنوع زیادی پیدا کرده و تنوع ساخت آهنگ که در مجموع به نظر من تولید خیلی بالاست آثار به سرعت منتشر و از طرف دیگر فراموش می شوند.
کاکایی ادامه داد: ضمن اینکه شرایط شنیدن موسیقی در زمان ما تغییر کرده است در گذشته با موسیقی زندگی می کردند ، امروزه موسیقی فقط برای سرگرمی و اشتغالات است و مردم ما بیشتر موقع رانندگی و در خودرو موسیقی گوش می دهند و مخاطبان امروز خیلی هم نمی خواهند ترانه آنها را درگیر کند بلکه بیشتر می خواهند در کنار کارهای شان موسیقی شنیده بشود.
نویسنده کتاب «سال های تاکنون» تاکید کرد: بیشتر مخاطبان موسیقی می خواهند فقط صدای ملودی به گوش برسد و خیلی نمی خواهند درگیر کلام موسیقی بشوند. ضمن اینکه فکر می کنم متغیرهای تاریخی و عامل جامعه شناسی در رسیدن به این وضع بسیار موثر بوده اند.
کاکایی در این مورد که گفته می شود ترانه سراهای ایرانی نتوانسته اند با این تغییرات خود را وفق دهند، گفت: ترانه سراها اتفاقا در برابر این تغییرات مقاومت نکردند و تابع شرایط روزگارشان شدند؛ اگر می توانستند بخش وسیعی از حوزه ترانه را همچنان در شرایط متعالی قرار دهند امروز شاهد آثار خیلی خوبی بودیم.
سراینده ترانه های کتاب «آوازهای واپسین» ادامه داد: اتفاقا در دهه 70 که موسیقی پاپ آزاد شد، آلبوم های خوبی داشت شکل می گرفت و تشکل هایی دور هم جمع شدند. اگر از این تشکل ها حمایت می شد وضع امروز اینطور نبود.در واقع، از نظر من خیلی از مشکلات حوزه موسیقی به مدیریت فرهنگی برمی گردد.
صاحب کتاب «باغ خیالی» گفت: از موسیقی خوب حمایت نشد و علتش این است که تکلیف نظام ما با موسیقی روشن نیست. اگر تکلیف روشن بود گونه خاصی از موسیقی را حمایت و تقویت می کردند مثلا می گوییم این موسیقی نباشد ولی نمی گوییم چه موسیقی باشد، آن را به بازار محول کرده اند؛ بازار کشوری که به هر حال جهان توسعه نیافته است چیزی بهتر از این نمی تواند تولید می کند.
به عقیده وی، با وجود جوان هایی که درگیر مشکلات اجتماعی و اشتغال هستند نوع رایج ترانه ها در جامعه همین می شود که هست.
کاکایی گفت: اگر از موسیقی خوب حمایت می کردیم و گروه های خوب موسیقایی، شاید اتفاقات بهتری می افتاد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا بعضی از ترانه سراهای مطرح در دهه 70 و اوایل دهه 80 با صداوسیما به عنوان یکی از نهادهایی که می تواند حامی موسیقی خوب باشد همکاری می کردند اما در دهه 90 این روند ادامه نیافت؟، اظهارداشت: گروه های هنری خوب خیلی موثر هستند؛ در موسیقی جهان یک گروه می آید و برای تمام گروه ها الگو می شود. حمایت از یک گروه خوب می توانست شرایطی را به وجود آورد که یک ژانر موسیقی خوب اپیدمی بشود.
این شاعر معاصر افزود: این همکاری نکردن علل متفاوتی دارد. گاهی صداوسیما بدون اینکه اعلام کند پخش اسم و صدای افراد را ممنوع می کند که البته، این یک کار غیرقانونی است چون باید مراجع مسئول نظیر قوه قضاییه در این باره تصمیم بگیرند اما ما می بینیم برخی اوقات مدیران شبکه ها یا حراست سازمان تصمیم می گیرند کسی را دعوت بکنند یا نکنند.
کاکایی با بیان اینکه من خودم کنون در صداوسیما ممنوع التصویر هستم، اظهارعقیده کرد:« این یک بازی است که مدت هاست با اهالی شعر و ادبیات و فکر در جامعه می شود و موسیقی هم از آن لطمه می خورد.»
عبدالجبار کاکایی (متولد 1340) شاعر، نویسنده، متنقد ادبی و ترانه سرا فعالیت ادبی خود را از اواسط دهه 60 آغاز کرد و در سال 1369 با انتشار کتاب آوازهای واپسین در حوزه شعر مطرح شد.[/highlight]
وی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا در پاسخ به این سوال که چرا امروزه ترانه ها نسبت به گذشته کمتر در اذهان ماندگار می شود، گفت: بخشی از آن به شرایط زمان ما برمی گردد؛ به دلیل گسترش فرهنگ و اینکه در واقع حوزه شنیداری تنوع زیادی پیدا کرده و تنوع ساخت آهنگ که در مجموع به نظر من تولید خیلی بالاست آثار به سرعت منتشر و از طرف دیگر فراموش می شوند.کاکایی ادامه داد: ضمن اینکه شرایط شنیدن موسیقی در زمان ما تغییر کرده است در گذشته با موسیقی زندگی می کردند ، امروزه موسیقی فقط برای سرگرمی و اشتغالات است و مردم ما بیشتر موقع رانندگی و در خودرو موسیقی گوش می دهند و مخاطبان امروز خیلی هم نمی خواهند ترانه آنها را درگیر کند بلکه بیشتر می خواهند در کنار کارهای شان موسیقی شنیده بشود.
نویسنده کتاب «سال های تاکنون» تاکید کرد: بیشتر مخاطبان موسیقی می خواهند فقط صدای ملودی به گوش برسد و خیلی نمی خواهند درگیر کلام موسیقی بشوند. ضمن اینکه فکر می کنم متغیرهای تاریخی و عامل جامعه شناسی در رسیدن به این وضع بسیار موثر بوده اند.
کاکایی در این مورد که گفته می شود ترانه سراهای ایرانی نتوانسته اند با این تغییرات خود را وفق دهند، گفت: ترانه سراها اتفاقا در برابر این تغییرات مقاومت نکردند و تابع شرایط روزگارشان شدند؛ اگر می توانستند بخش وسیعی از حوزه ترانه را همچنان در شرایط متعالی قرار دهند امروز شاهد آثار خیلی خوبی بودیم.
سراینده ترانه های کتاب «آوازهای واپسین» ادامه داد: اتفاقا در دهه 70 که موسیقی پاپ آزاد شد، آلبوم های خوبی داشت شکل می گرفت و تشکل هایی دور هم جمع شدند. اگر از این تشکل ها حمایت می شد وضع امروز اینطور نبود.در واقع، از نظر من خیلی از مشکلات حوزه موسیقی به مدیریت فرهنگی برمی گردد.
صاحب کتاب «باغ خیالی» گفت: از موسیقی خوب حمایت نشد و علتش این است که تکلیف نظام ما با موسیقی روشن نیست. اگر تکلیف روشن بود گونه خاصی از موسیقی را حمایت و تقویت می کردند مثلا می گوییم این موسیقی نباشد ولی نمی گوییم چه موسیقی باشد، آن را به بازار محول کرده اند؛ بازار کشوری که به هر حال جهان توسعه نیافته است چیزی بهتر از این نمی تواند تولید می کند.
به عقیده وی، با وجود جوان هایی که درگیر مشکلات اجتماعی و اشتغال هستند نوع رایج ترانه ها در جامعه همین می شود که هست.
کاکایی گفت: اگر از موسیقی خوب حمایت می کردیم و گروه های خوب موسیقایی، شاید اتفاقات بهتری می افتاد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا بعضی از ترانه سراهای مطرح در دهه 70 و اوایل دهه 80 با صداوسیما به عنوان یکی از نهادهایی که می تواند حامی موسیقی خوب باشد همکاری می کردند اما در دهه 90 این روند ادامه نیافت؟، اظهارداشت: گروه های هنری خوب خیلی موثر هستند؛ در موسیقی جهان یک گروه می آید و برای تمام گروه ها الگو می شود. حمایت از یک گروه خوب می توانست شرایطی را به وجود آورد که یک ژانر موسیقی خوب اپیدمی بشود.
این شاعر معاصر افزود: این همکاری نکردن علل متفاوتی دارد. گاهی صداوسیما بدون اینکه اعلام کند پخش اسم و صدای افراد را ممنوع می کند که البته، این یک کار غیرقانونی است چون باید مراجع مسئول نظیر قوه قضاییه در این باره تصمیم بگیرند اما ما می بینیم برخی اوقات مدیران شبکه ها یا حراست سازمان تصمیم می گیرند کسی را دعوت بکنند یا نکنند.
کاکایی با بیان اینکه من خودم کنون در صداوسیما ممنوع التصویر هستم، اظهارعقیده کرد:« این یک بازی است که مدت هاست با اهالی شعر و ادبیات و فکر در جامعه می شود و موسیقی هم از آن لطمه می خورد.»
عبدالجبار کاکایی (متولد 1340) شاعر، نویسنده، متنقد ادبی و ترانه سرا فعالیت ادبی خود را از اواسط دهه 60 آغاز کرد و در سال 1369 با انتشار کتاب آوازهای واپسین در حوزه شعر مطرح شد.[/highlight]