امتیاز موضوع:
  • 1 رای - 5 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
۲۵ کشف نجومی برتر تاریخ
#11
6. پیدا کردن راهی برای ارسال فضاپیما به مدار سیارات
در سال 1957 (1336)، اتحاد جماهیر شوروی سابق، ماهواره ای «اسپوتنیک 1» نخستین ماهواره ای که به مدار بیضوی نزدیک زمین می رفت- را پرتاب کرد و نه تنها جرقه مسابقه فضایی با ایالات متحده آمریکا را زد (ناسا یک سال بعد شکل گرفت)، بلکه ثابت کرده انسان برای ارسال فضاپیما به دور سیارات راهی یافته است.
شوروی شاهکارش را با ارسال فضاپیما به ماه ادامه داد و بالاخره در آوریل سال 1966 (1344) بود که فضاپیمای «لونا 10»شوروی در مداری دور قمر زمین قرار گرفت، چهار ماه پیش از ایالات متحده. هر چند، «مارینر 1» فضاپیمای متعلق به ناسا- نخستین فضاپیمایی شد که به گرد سیاره ای دیگر قرار گرفت؛ این فضاپیما در سال 1971 (1350) به مریخ رسید.
مارینر 1 مسابقه رسیدن به مریخ را یک ماه زودتر از شوروی برد. بدون محاسبات پیچیده، شامل فیزیک و مدارها و کشش گرانش، هیچ یک از این ها شدنی نبود. تلاش های ابتدایی بر کارهای «یوهانس کپلر»، اخترشناس و ریاضیدان آلمان استوار بود که در قرن هفدهم معلوم کرد مدار سیارات بیضوی است. اما ارسال فضاپیما به مدار سیارات دیگر فواید دیگری هم داشت: امروز می توانیم از سیارات سر راه برای سرعت دادن به فضاپیما، کمک گرانشی بگیریم (مانور قلاب سنگ گرانشی) و به این ترتیب در مصرف سوخت صرفه جویی و از سیاره ای به سیاره دیگر، بهتر طی مسیر کنیم.

5. آب روی مریخ
مدت ها امید داشته ایم روی مریخ حیات بیابیم، اما در حالی که همچنان منتظر این کشف خاص هستیم، جست و جو به دنبال آب جاری بر سطح سیاره سرخ به نتایج بسیار بهتری رسیده است. در ژوئن سال 2000 (1379)، دانشمندان ناسا با استفاده از فضاپیمای «کاوشگر سراسری مریخ» (MGC) عوارضی را رصد کردند که نشان از وجود منابع آب در سطح یا نزدیک سطح این سیاره داشتند. در تصاویر آب راه هایی دیده می شدند که ظاهرا آب جاری آن ها را ساخته بود، همچنین رسوبات خاک و سنگی که گویی همان جریان ها حملشان کرده بود.
 
[عکس: 1538812_875.jpg]
از آن زمان شواهدی بیشتری کشف شده اند. در سال 2006 (1385)، تحلیل تصاویر MGS رسوباتی را آشکار کرد که نشان می داد در دهه قبل از آن، آب از میانشان گذشته است و در سپتامبر 2015 (1394) هم، دانشمندان از دیدن نوارهای تیره بر سراشیب های تند در تصاویر مدارگرد شناسایی مریخ (MRO) طی فصل گرم این سیاره بسیار هیجان زده شدند. این نوارها را هم جریان آب شور به سوی پایین سراشیب ها شکل داده بود و حالا به خطوط تکرار شونده در سراشیب معروف شده اند. هرچند آب جاری مستقیما دیده نشده است، اما فعلا این ها قوی ترین مدارک ما از این مسئله است که شاید مریخ هرگز به آن خشکی که روزی تصور می کردیم، نبوده و این که شاید آب مایع هنوز جایی روی سطح این سیاره- هر چند به طور متناوب- وجود داشته باشد. این یعنی احتمال یافتن حیات روی مریخ افزایش پیدا کرده است.
اینجا همه ی برادران قابیلند
با وسوسه های ناتنی فامیلند
از ترس خیانت به رفاقت،ای عشق
اینجا همه ی رابطه ها تعطیلند...
پاسخ
سپاس شده توسط:
#12
4. فراتر از راه شیری هم کهکشان هایی هستند
زمانی بود که اخترشناسان فکر می کردند راه شیری کل عالم است. تازه در دهه 1920 (1300) بود که «ادوین هابل» ثابت کرد راه شیری فقط یکی از کهکشان های بسیار عالم است و به این ترتیب دیدگاه ها را به کل عوض کرد. اخترشناس همکار او، «هارلو شیپلی»، محاسبه کرده بود که قطر راه شیری 300 سال نوری است، اما نظریه هابل این بود که «سحابی»های مارپیچی قابل رصد بسیار دورتر از این هستند. گمان او درست بود و برای همیشه دیدگاه ما به عالم را تغییر داد.
هابل، چند ماه با استفاده از تلسکوپ «هوکر» در «رصدخانه مونت ویلسون» کالیفرنیا بر رصد «آندرومدا» (M31) تمرکز کرد. در آن زمان، آندروما مدار بزرگ ترین «سحابی» مارپیچی شناخته شده بود. او در جست و جوی ستاره های منفجرشونده بود، سه نمونه پیدا کرد و متوجه شد یکی از آن ها طی دوره ای 31.4 روزه به طور پیش بینی پذیری کم نور و پرنور می شود.
اسم آن ستاره شد «V1» (نخستین ستاره متغیر هابل). از آن مهم تر، سنجش های بعدی هابل درباره 36 ستاره متغیر دیگر در آندرومدا نشان داد که فاصله این ستاره ها از ما 900 هزار سال نوری است. به دنبال این محاسبات حیرت انگیز (البته سرانجام بازسنجش ها نشان داد که V1 در فاصله 2.5 میلیون سال نوری از ما قرار دارد)، معلوم شد که راه شیری به طور قطع در عالم تنها نیست و V1 درواقع داخل کهکشانی دیگر قرار دارد. هابل کهکشان های دیگری را هم کشف کرد و وسعت عالم خیلی زود بیش از پیش آشکار شد.

3. عالم در حال انبساط است
با کشف کهکشان هایی فراتر از راه شیری، درک علمی از عالم ناگهان از مرتبه هزار میلیون رشد کرد. البته هنوز کار ادوین هابل تمام نشده بود. او در سال 1929 (1308) مقاله مهمی منتشر کرد که شامل رصدی پیشگامانه با نتیجه ای خیره کننده بود، مبنی بر این که عالم درحال انبساط است. هابل با رصد نور کهکشان های دوردست نوشته بود: آن ها نه تنها در فضا حرکت می کنند و از ما دور می شوند، بلکه هر چه دورتر باشند با سرعت بیشتری هم دور می شوند.
 
[عکس: 1538811_729.jpg]
هابل برای این نتیجه گیری از داده های رصدی خودش به همراه داده هایی استفاده کرد که «وستو اسلیفر»، اخترشناس آمریکایی، در سال 1912 (1291) گردآوری کرده بود. اما هیچ شکی نیست که آن مقاله نقطه عطفی در تاریخ اخترشناسی است. اصل پشت این کشف به نام «قانون هابل» معروف شد (که می گوید سرعت نسبیت کهکشان معادل است با فاصله ضرب در ثابت هابل).
از آن زمان، نظریه های دیگری هم مطرح شده اند. رصدهای تلسکوپ فضایی هابل نشان داده است عالم نه تنها منبسط می شود، بلکه انبساطش شتاب دار هم هست. باور بر این است که به جای این که گرانش موجب کند شدن انبساط عالم شود، انرژی تاریک موجب شتاب گرفتنش شده است. البته هنوز مانده که کشف کنیم چرا و چطور.
اینجا همه ی برادران قابیلند
با وسوسه های ناتنی فامیلند
از ترس خیانت به رفاقت،ای عشق
اینجا همه ی رابطه ها تعطیلند...
پاسخ
سپاس شده توسط:
#13
2. کشف نخستین دنیای بیگانه
اخترشناس، فیلسوف و راهب ایتالیایی قرن شانزدهم میلادی، «جیور دانو برونو» (در سال 1600 میلادی/ 979 شمسی کشته شد). آن زمان از عالمی بی کران حرف زده بود که ستاره هایش را سیاره هایی فرا گرفته اند؛ دنیاهایی دور از زمین که شاید میزبان حیات هم باشند. با این حال، نخستین شواهد از سیاره ای فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی ما تازه 392 سال بعد از مرگ او پیدا شد. افتخار این کشف از آن «الکساندر ولشتان»، اخترشناس لهستانی و «دیل فریل»، اخترشناس کانادایی است که در سال 1992 (1371) منظومه ای سیاره ای را در اطراف تپ اختری (نوعی از ستاره های نوترونی) به نام «PSR B1257+12» کشف کردند. با این که این تپ اختر در فاصله هزار سال نوری از ما در صورت فلکی «سنبله» قرار دارد، آن ها توانستند با بهره گیری از روش زمان سنجی تپ های ستاره، دو سیاره را در مداری به دور آن بیابند. از آن جا که تپ اخترها به سرعت دور خودشان می چرخند و از خود پرتوهای بسیار منظم و پایداری از تابش شدید الکترومغناطیس گسیل می کنند. هرگونه آشکارسازی تغییری مختصر اما منظم، نشان از وجود سیاره ای در اطراف آن هاست.
دو سال بعد، سیاره سومی هم در این منظومه کشف شد (وجود سیاره چهارمی در سال 1996 (1375) ادعا، اما رد شد). از آن زمان، بیش از سه هزار سیاره فراخورشیدی کشف شده اند، از جمله سیاره «52 فرس اعظم- ب» که غولی گازی است؛ نخستین سیاره کشف شده که دور ستاره ای خورشید مانند می گردد. (1995- 1374). الکساندر ولشتان برای کشف خود از سوی انجمن نجوم آمریکا در سال 1996 (1375) برنده «جایزه بئاتریس تینسلی» شد و دیل فریل در سال 2010 (1389) کمک هزینه پژوهشی «بنیاد گوگنهایم» را به دست آورد.

1. کشف امواجی در تار و پود فضازمان
100 سال پیش، آلبرت انیشتین وجود امواج گرانشی را به مثابه نتیجه نظریه نسبیت عام خود پیش بینی کرد. این فیزیکدان نظری متولد آلمان گفته بود هر جرم شتابداری باید در تار و پود فضازمان امواجی ایجاد کند که با سرعت نور گسترش پیدا می کنند. این حرف در اصل یعنی تغییرات گرانشی به صورت موجی در سراسر فضا پخش می شوند. اما ده ها سال جست و جو نتیجه ای نداشت جز پوچی ناامیدکننده.
اما در 11 فوریه 2016 (22 بهمن 1394) اعلام شد که فیزیکدانان «رصدخانه تداخل سنج لیزری امواج گرانشی» (لایگو) برای نخستین بار موجی را حس کرده اند که حاصل تصادمی به مدت کسری از ثانیه بین دو سیاهچاله در فاصله 1.3 میلیارد سال نوری از ما بوده است. نزدیک شدن این دو توده عظیم جرم- یکی 36 برابر و دیگری 29 برابر جرم خورشید- به یکدیگر اثباتی بر نسبیت عام بود و فرصتی را برای اخترشناسان ایجاد کرد که از این پس عالم را به روشی کاملا جدید نظاره کنند. همچنین نخستین بار بود که یک جفت سیاهچاله در حال برخورد رصد شدند.
امواج گرانشی- که اتفاقا هر چیزی که قادر به تاثیرگذاری بر محیط اطرافش باشد، مثل انفجار یک سیاره، ممکن است آن ها را تولید کند- درواقع نخستین بار در 14 سپتامبر سال 2015 (23 شهریور 1394) توجه دانشمندانی را به خود جلب کردند که از آشکارسازهای لایگو در لیوینگستون لوییزیانا و هنفورد واشنگتن استفاده می کردند.
به گفته دانشمندان، جرمی سه برابر جرم خورشید به امواج گرانشی تبدیل شده بود و اوج بیرون ده انرژی این رویداد حدود 50 برابر کل انرژی تابشی در عالم مرئی در آن بازه زمانی بود. با وجود این حقیقت، اثرات رصد شده بسیار ضعیف بود و به همین علت هم آشکارسازی امواج گرانشی این قدر دشوار است. این گونه است که تداخل سنج های لایگو قادرند تغییراند معادل کسری از قطر یک پروتون را آشکار کنند.
حالا این امیدواری وجود دارد که این کشف به دانشمندان امکان رصد نواحی پنهان فضا را بدهد و پنجره های تازه ای رو به عالم باز کند. با فراهم شدن امکان رصد بخش های تیره کیهان، حالا دیگر باید بتوانیم تا آغاز زمان، حدود 13.82 میلیارد سال پیش، عقب برویم و باید اطلاعات بیشتری درباره سیاهچاله ها به دست آوریم. درواقع این تازه آغاز ماجراست. حالا که زمینه جدید نجوم امواج گرانشی گشوده شده است، اخترشناسان منتظر ساخته شدن رصدخانه های جدیدند که قادر به گوش سپردن به امواج گرانشی باشند. در سال های آینده می توانیم منتظر سونامی عظیمی از یافته های تازه باشیم.
اینجا همه ی برادران قابیلند
با وسوسه های ناتنی فامیلند
از ترس خیانت به رفاقت،ای عشق
اینجا همه ی رابطه ها تعطیلند...
پاسخ
سپاس شده توسط:


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  مریخ‌نورد چین با فرود روی سیاره‌ی سرخ تاریخ‌ساز شد صنم بانو 2 212 ۲۸-۰۲-۰، ۰۹:۰۰ ق.ظ
آخرین ارسال: صنم بانو
  ۱۰ تصویر حیرت‌انگیز نجومی که ناسا منتشر کرد صنم بانو 5 207 ۱۰-۰۱-۰، ۰۹:۱۲ ق.ظ
آخرین ارسال: minaa
  امارات با امید در مریخ، تاریخ‌ساز شد صنم بانو 2 102 ۲۵-۱۱-۹۹، ۰۸:۳۴ ق.ظ
آخرین ارسال: صنم بانو

چه کسانی از این موضوع دیدن کرده اند
6 کاربر که از این موضوع دیدن کرده اند:
صنم بانو (۱۳-۱۱-۹۶, ۱۲:۱۸ ب.ظ)، d.ali (۱۳-۱۱-۹۶, ۱۲:۲۲ ب.ظ)، Land star (۱۳-۱۱-۹۶, ۰۳:۴۴ ب.ظ)، ♥هستی♥ (۱۳-۱۱-۹۶, ۰۹:۰۲ ب.ظ)، taranomi (۱۳-۱۱-۹۶, ۱۱:۱۱ ق.ظ)، author (۱۳-۱۱-۹۶, ۱۲:۴۰ ب.ظ)

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان