ایران رمان

هر کی خربزه بخوره پا لرزش هم میشینه

هر که بامش بیش برفش بیشتر

هر گردی گردو نیست

تو نیکی می کن و در دجله انداز .....که ایزد دربیابانت دهد باز

ز گهواره تا گور دانش بجوی

یه دست صدا نداره

هرچه کنی به خود کنی

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور

رفت زیر ابروشو برده خودشوکور کرد