ایران رمان

من نمى‏دانم كدام جانى يا جانيهايى جنايت را به شكل ديگرى بر حسين بن على وارد كردند

و آن اينكه هدف حسين بن على را مورد تحريف قرار دادند و همان چرندى را كه مسيحيها در مورد مسيح گفتند درباره حسين گفتند

كه حسين كشته شد براى آنكه بار گناه امّت را به دوش بگيرد، براى اينكه ما گناه بكنيم

و خيالمان راحت باشد، حسين كشته شد براى اينكه گنهكار تا آن زمان كم بود، بيشتر بشود.

لذا بعد از اين انحراف، چاره‏اى نبود جز اينكه ما فقط صفحه سياه و تاريك اين حادثه را بخوانيم، فقط رثاء و مرثيه ببينيم.

من نمى‏گويم آن صفحه تاريك را نبايد ديد بلكه بايد آن را ديد و خواند، اما اين مرثيه هميشه بايد مخلوط با حماسه باشد.

اينكه گفته‏اند رثاى حسين بن على بايد هميشه زنده بماند، حقيقتى است و از خود پيغمبر گرفته‏اند و ائمه اطهار نيز به آن توصيه كرده‏اند.

اين رثاء و مصيبت نبايد فراموش بشود، اين ذكرى‏، اين يادآورى نبايد فراموش بشود و بايد اشك مردم را هميشه بگيريد،

اما در رثاى يك قهرمان. پس اول بايد قهرمان بودنش براى شما مشخص بشود و بعد در رثاى قهرمان بگرييد،

وگرنه رثاى يك آدم نفله شده بيچاره بى‏دست و پاى مظلوم كه ديگر گريه ندارد، و گريه ملتى براى او معنى ندارد.

در رثاى قهرمان بگرييد براى اينكه احساسات قهرمانى پيدا كنيد، براى اينكه پرتوى از روح قهرمان در روح شما پيدا شود

و شما هم تا اندازه‏اى نسبت به حق و حقيقت غيرت پيدا كنيد، شما هم عدالتخواه بشويد، شما هم با ظلم و ظالم نبرد كنيد، شما هم آزاديخواه باشيد1

پی نوشت:

1-مجموعه‏آثاراستادشهيدمطهر� � ج‏17 32ص