ایران رمان

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم

(خیام)

تو مگو ما را بدان شه بار نیست با کریمان کارها دشوار نیست. (مولانا)

بوی نمناک هزاران خاطره خاک باران خورده ای دارد دلم. (سلمان پاک نظر)

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار
تا دست خداحافظی ‌اش را بفشار م... (فاضل نظری)

آفتاب از کجا درآمده است، این که حوّا هوای آدم کرد؟
با وجودت اتاق سرد و عبوس، کمی از سردیِ خودش کم کرد.

(امید صباغ نو)

در من بدمی من زنده شوم
یک جان چه بود صد جان منی

(مولانا)

دلگیر نیستم که دل از دست داده‌ام
دلجویی حبیب به صد دل برابرست

(صائب تبریزی)

کجا در بزم او جای چو من دیوانه‌ای باشد
مقام همچو من دیوانه ای ، ویرانه‌ای باشد

(وحشی بافقی)

به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد!

(کیوان شاه بداغی)

انگار که یک کوه ، سفر کرده از این دشت
آنقدر که خالی شده ، بعد از تو جهانم ...

(فاضل نظری)

صنم بانو