ایران رمان

این هم شروع مشاعره

در انتظار خوابم و صد افسوس
خوابم به چشم باز نميآيد
اندوهگين و غمزده مي گويم
شايد ز روي ناز نمي آيد

دل گمراه من چه خواهد کرد
با بهاری که می رسد از راه
با نیازی که رنگ می گیرد
در تن شاخه های خشک و سیاه

تمام هستی ام خراب می شود
شراره ای مرا به کام می کشد
مرا به اوج می برد
مرا به دام می کشد

دخترک خنده کنان گفت که چیست
راز این حلقه ی زر
راز این حلقه که انگشت مرا
این چنین تنگ گرفته است به بر


راز این حلقه که در چهره ی او
این همه تابش و رخشندگی است
مرد حیران شد و گفت :
حلقه ی خوشبختی است ، حلقه زندگی است

مرگ من روزی فـــرا خـــواهد رسید


در بهـــــاری روشن از امــواج نـــور


در زمستــــان غبــــار آلــــــود و دور


یـا خـزانی خـالی از فریــــــاد و شور


مرگ من روزی فــــرا خــواهد رسید


روزی از این تلـــخ و شیرین روزهـا


روز پـــوچی همچو روزان دگــــــــر


ســــایه ای ز امروزهـــا ، دیروزهــا

آن کلاغی که پرید
از فراز سر ما
وفرو رفت در اندیشه ی آشفته ابری ولگرد
وصدایش همچون نیزه ی کوتاهی پهنای افق را پیمود
خبر مارا با خود خواهد برد به شهر