۰۷-۱۰-۹۱، ۰۳:۰۹ ب.ظ
زمانی که من بچه بودم ، مادرم علاقه داشت گه گاهی غذای صبحانه را برای شب درست کند و من به خاطر می آورم شبی را که او صبحانه ای ، پس از گذراندن یک روز سخت و طولانی در سر کار ، تهیه کرده بود . در آن شب ، مدت زمان خیلی پیش ، مادرم یک بشقاب تخم مرغ ، سوسیس و بیسکویت های بی نهایت سوخته در جلوی پدرم گذاشت . یادم می آید منتظر شدم که ببینم آیا هیچ کسی متوجه شده است ! با این وجود ، همه ی کاری که پدرم انجام داد این بود که دستش را به سوی بیسکویت دراز کرد ، لبخندی به مادرم زد و از من پرسید که روزم در مدرسه چطور بود . خاطرم نیست که آن شب چه چیزی به پدرم گفتم ، اما کاملاً یادم هست که او را تماشا می کردم که داشت کره و ژله روی آن بیسکویت سوخته می مالید و هر لقمه آن را می خورد .
وقتی من آن شب از سر میز غذا بلند شدم ، به یادم می آید که شنیدم صدای مادرم را که برای سوزاندن بیسکویت ها از پدرم عذر خواهی می کرد و هرگز فراموش نخواهم کرد چیزی را که پدرم گفت : « عزیزم ، من عاشق بیسکویت های سوخته هستم . »
بعداً همان شب ، رفتم که بابام را برای شب بخیر ببوسم و از او سوال کنم که آیا واقعاً دوست داشت که بیسکویت هایش سوخته باشد . او مرا در آغوش کشید و گفت :
« مامان تو امروز روز سختی را در سرکار گذرانده و او خیلی خسته است و به علاوه ، بیسکویت کمی سوخته هرگز هیچ کسی را نمی کشد ! »
زندگی مملو از چیز های ناقص و افراد دارای کاستی هست . من اصلاً در هیچ چیزی بهترین نیستم و روز های تولد و سالگرد ها را درست مثل هر کسی دیگر فراموش می کنم . اما چیزی که من در طی سال ها پی برده ام این است که یاد گیری پذیرفتن عیب های همدیگر و انتخاب جشن گرفتن تفاوت های یکدیگر یکی از مهمترین راه حل های ایجاد روابط سالم ، فزاینده و پایدار می باشد .
و امروز دعای من برای تو این است که یاد بگیری که قسمت های خوب ، بد ، و ناخوشایند زندگی خود را بپذیری و آن ها را به خدا واگذار کنی . چرا که در نهایت ، او تنها کسی است که قادر خواهد بود رابطه ای را به تو ببخشد که در آن یک بیسکویت سوخته موجب قهر نخواهد شد . ما می توانیم این را به هر رابطه ای تعمیم دهیم . در واقع ، تفاهم اساس هر روابطی است ، شوهر - همسر یا والدین - فرزند یا برادر - خواهر یا دوستی !
« کلید دستیابی به شادی تان را در جیب کسی دیگر نگذارید . آن را پیش خودتان نگهدارید . »
بنابراین ، لطفاً یک بیسکویت به من بدهید و آره ، از نوع سوخته حتماً خیلی خوب خواهد بود !
وقتی من آن شب از سر میز غذا بلند شدم ، به یادم می آید که شنیدم صدای مادرم را که برای سوزاندن بیسکویت ها از پدرم عذر خواهی می کرد و هرگز فراموش نخواهم کرد چیزی را که پدرم گفت : « عزیزم ، من عاشق بیسکویت های سوخته هستم . »
بعداً همان شب ، رفتم که بابام را برای شب بخیر ببوسم و از او سوال کنم که آیا واقعاً دوست داشت که بیسکویت هایش سوخته باشد . او مرا در آغوش کشید و گفت :
« مامان تو امروز روز سختی را در سرکار گذرانده و او خیلی خسته است و به علاوه ، بیسکویت کمی سوخته هرگز هیچ کسی را نمی کشد ! »
زندگی مملو از چیز های ناقص و افراد دارای کاستی هست . من اصلاً در هیچ چیزی بهترین نیستم و روز های تولد و سالگرد ها را درست مثل هر کسی دیگر فراموش می کنم . اما چیزی که من در طی سال ها پی برده ام این است که یاد گیری پذیرفتن عیب های همدیگر و انتخاب جشن گرفتن تفاوت های یکدیگر یکی از مهمترین راه حل های ایجاد روابط سالم ، فزاینده و پایدار می باشد .
و امروز دعای من برای تو این است که یاد بگیری که قسمت های خوب ، بد ، و ناخوشایند زندگی خود را بپذیری و آن ها را به خدا واگذار کنی . چرا که در نهایت ، او تنها کسی است که قادر خواهد بود رابطه ای را به تو ببخشد که در آن یک بیسکویت سوخته موجب قهر نخواهد شد . ما می توانیم این را به هر رابطه ای تعمیم دهیم . در واقع ، تفاهم اساس هر روابطی است ، شوهر - همسر یا والدین - فرزند یا برادر - خواهر یا دوستی !
« کلید دستیابی به شادی تان را در جیب کسی دیگر نگذارید . آن را پیش خودتان نگهدارید . »
بنابراین ، لطفاً یک بیسکویت به من بدهید و آره ، از نوع سوخته حتماً خیلی خوب خواهد بود !
آدم ها همه می پندارند که زنده اند؛
برای آنها تنها نشانه ی حیات؛بخار گرم نفس هایشان است!
کسی از کسی نمی پرسد : آهای فلانی!
از خانه ی دلت چه خبر؟! گرم است؟ چراغش نوری دارد هنوز؟ ...
برای آنها تنها نشانه ی حیات؛بخار گرم نفس هایشان است!
کسی از کسی نمی پرسد : آهای فلانی!
از خانه ی دلت چه خبر؟! گرم است؟ چراغش نوری دارد هنوز؟ ...
